ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 913

จี้ฉางหรี่ตามองผีขี้ขลาดที่กำลังซบอยู่ในอ้อมแขนของซู่เป่าด้วยสายตาชิงชังและสุดเกินจะทน

“เอาแค่พอเหมาะก็พอแล้ว” จี้ฉางพูด “ตัวใหญ่ขนาดนี้ยังขดอยู่ในอ้อมแขนของเด็กสามขวบ ใช้ได้ที่ไหนกัน”

ผีขี้ขลาดเงยหน้าและความรู้สึกกลัดกลุ้มเมื่อครู่ก็หายไปแล้ว ทั้งยังกลับมาอ่อนโยนและสดใสเหมือนเดิม

เขาเบะปากเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ซู่เป่าหกขวบแล้วต่างหาก ไม่ใช่สามขวบ”

ซู่เป่าพยักหน้าราวกับไก่จิกข้าวสาร “ใช่ค่ะๆ หนูหกขวบแล้วนะท่านอาจารย์ ทำไมท่านอาจารย์เลื่อนขั้นแล้วถึงลืมว่าหนูอายุเท่าไหร่ล่ะคะ”

จี้ฉางปวดใจและจ้องผีขี้ขลาดกับซู่เป่าอย่างจนใจ

ผีขี้ขลาดใจดำตนนี้ซบเพียงปะเดี๋ยวก็พอแล้ว แต่นี่ถือโอกาสกอดซู่เป่าไม่ยอมปล่อย

ผ่านไปไม่นานพวกผีหลายใจก็ตามมาทัน แต่ไม่ได้เห็นผีขี้ขลาดกอดซู่เป่าด้วยท่าทางโดดเดี่ยวและหดหู่เมื่อครู่

เห็นเพียงใต้เท้าจี้และผีขี้ขลาดกำลังตึงเครียด สายตาระหว่างผีสองตนราวกับมีกระแสไฟฟ้ากำลังดังแตกประกายไฟเซี๊ยดๆ

ผีดวงซวย “?”

ผีสาวชุดแต่งงาน “เกิดอะไรขึ้นหรือนี่”

ผีหลายใจ “พวกเราไม่เจอกันแค่แป๊บเดียว ผีขี้ขลาดนายกับใต้เท้าจี้มีอะไรกันแล้วเหรอ ใต้เท้าจี้เป็นของฉันนะ”

ผีสาวชุดแต่งงานพูดเสียงเบาว่า “เปล่าสักหน่อย... เป็นของข้า”

จี้ฉางแสยะปาก

ผีเหล่านี้ช่างกล้าหาญนัก กล้าคิดพิลึกกับเขา

“ไสหัวไป” จี้ฉางลอยไปข้างซู่เป่าอย่างอารมณ์เสีย จากนั้นนั่งสมาธิ

ท่าทางราวกับเฝ้าสมบัติของตัวเอง

ผีขี้ขลาดหัวเราะเล็กน้อยพลางไปนั่งอีกด้าน แล้วรายงานสถานการณ์กับซู่เป่าว่า “แม่ของเหลียงเจิ้นอ้าวถูกผีดวงซวยสั่งสอนไปชุดหนึ่ง แม้ว่าต่อไปอาจจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่ก็ทำได้เพียงเท่านี้”

“ผีหลายใจไปหาพ่อของลู่รุ่ยรุ่ยกับแม่ของหยางเถียนเถียนและดูเหมือนทั้งสองคนจะมีความลับบางอย่าง”

ซู่เป่าถามด้วยความประหลาดใจว่า “ความลับอะไรเหรอคะ”

ผีดวงซวยปากไว “ดูเหมือนทั้งสองจะมีใจให้กัน แล้วยังนัดกันไปดื่มชานมคืนนี้ด้วย”

ซู่เป่า “ห๊า!”

พ่อของลู่รุ่ยรุ่ยไม่ควรคบกับแม่ของลู่รุ่ยรุ่ยเหรอ

แม่ของหยางเถียนเถียนก็เช่นกัน ควรคบกับพ่อของหยางเถียนเถียนถึงจะถูกสิ

ซู่เป่ารู้สึกสงสัยมาก

จี้ฉางพูดอย่างเฉยเมยว่า “เด็กไม่จำเป็นต้องสนใจปัญหานี้ เรื่องของพวกเขาไม่เกี่ยวกับเจ้า”

เรื่องแบบนี้ไม่ได้มีกรณีเดียว

เขาอยู่ในโลกมนุษย์มานานและมักเจอเรื่องแบบนี้อยู่บ่อยๆ

บอกว่าเป็นกลุ่มของผู้ปกครอง แต่ก็มักมีผู้ปกครองของเพื่อนร่วมห้องหรือร่วมชั้นเพิ่มเพื่อนกัน จากนั้นคุยกันจนคบกันในที่สุด

ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่

ตอนนี้ซู่เป่าเชื่อฟังคำของท่านอาจารย์มาก เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็พยักหน้าและพูดว่า “ก็ได้ค่ะ”