ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 939

ในห้อง นักพรตล้มลงไปกับพื้น หมวกเองก็บิดเบี้ยว กระดิ่งร่วงหล่นลงบนพื้น ตัวกระดิ่งที่อยู่ข้างในก็หลุดออกมาด้วย

สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง พึมพำกับตัวเอง ในปากพูดบรรพจารย์อะไร

ซู่เป่าจูงมือเสี่ยวเหม่ยเข้าไป แล้วเอ่ยขึ้นว่า “วิธีของคุณลุงผิดแล้ว ไม่ได้เรียกวิญญาณแบบนี้”

“อีกอย่าง เมื่อคนเราตายไปแล้วต้องไปโลกใต้พิภพ คุณลุงลากเธอกลับมาจากทางน้ำพุเหลืองดื้อๆ แบบนี้ วิธีการไม่ถูกต้อง”

ซู่เป่ามองประเมินผู้ชายตรงหน้า เมื่อครู่เห็นเพียงด้านหลัง เห็นเพียงใบหน้าด้านข้างและเงาร่างของเขาอย่างเลือนราง ไม่ได้เห็นหน้าชัดๆ

เมื่อมาเห็นตอนนี้ เธอก็พบว่าผู้ชายคนนี้ยังหนุ่มอยู่ทีเดียว ดูท่าเพิ่งจะอายุยี่สิบปีเห็นจะได้ รูปร่างสูง ท่าทางสูงประมาณหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ผอมเป็นอย่างมาก

ไม่แปลกใจเลยที่ระดับไม่ได้

ในใจซู่เป่าเหยียดหยาม

นักพรตเงยหน้าขึ้นมา เห็นเด็กน้อยคนหนึ่งยืนอยู่ตรงประตู พ่อแม่ของเสี่ยวเหม่ยตามอยู่เบื้องหลังเธออย่างเป็นกังวล

“เธอเป็นใคร?” เขาถามขึ้น

ซูเหอเวิ่นกำลังจะพูด มู่กุยฝานที่ยืนกอดอกอยู่ก็เอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ “เราก็เป็นนักพรตเหมือนกัน”

จี้ฉาง “…”

ซูเหอเวิ่นรีบพยักหน้า “ใช่ เราเองก็เป็นนักพรตเหมือนกัน”

นักพรตในห้องตะเกียกตะกายขึ้นมา ขมวดคิ้วพลางมองผู้ใหญ่หนึ่งคนกับเด็กสองคนตรงหน้า

พวกเขาก็เป็นนักพรต? ทำไมดูไม่เหมือนเลยสักนิด!

“ของของบรรพจารย์ศักดิ์สิทธิ์มาก อย่าพูดมั่วซั่ว! แม้นายจะบอกว่านายก็เป็นนักพรตเหมือนกัน ขอถามหน่อยนายมาจากสำนักไหน เข้ามาทางสายของใคร เรียนรู้จากอาจารย์ท่านไหน?”

ซูเหอเวิ่น “?” ที่แท้การเป็นนักพรตยังต้องกราบอาจารย์ด้วยเหรอ?

พวกเขาไม่ได้ว้าว ยมบาลพามาเองนับด้วยไหม?

ซูเหอเวิ่นกำลังจะพูดว่า ‘ไม่มี’ ทว่ามู่กุยฝานกลับเอ่ยปากก่อน

“นายสนใจว่าเราเป็นคนสำนักไหน แล้วนายล่ะเป็นคนสำนักไหน”

ทำอย่างกับที่แสดงในละคร ยังมีสำนักด้วย...

ซู่เป่าเป็นคนสอนพวกเขา ซู่เป่าคือพญายม เรื่องนี้พูดไม่ได้อย่างแน่นอน

หากบอกชื่อสำนักขึ้นมาเองมั่วๆ สักหนึ่งสำนักก่อน แล้วอีกฝ่ายก็อยู่สำนักนี้พอดี ก็ไม่ถูกเปิดโปงแล้วเหรอ?

ฉะนั้นควรโยนคำถามกลับไป ให้อีกฝ่ายพูดก่อน

นักพรตผู้นั่นพูดขึ้นมาอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ “ผมเป็นศิษย์แห่งสำนักเจิ้งอี เรียนรู้จากท่านอาจารย์จาง นามว่าเย่อวี่ซิน”

มู่กุยฝานเลิกคิ้วเล็กน้อย เอ๊ะ ชื่อนี้...

เห็นเย่อวี่ซินจ้องเขา มู่กุยฝานก็ตั้งสำนักขึ้นมามั่วๆ สำนักหนึ่ง “พวกเราเป็นคนของสำนักจื่อซู เรียนรู้จากท่านอาจารย์จีฉาง”

จี้ฉาง “...”

มุมปากของเขากระตุก ยับยั้งไม่ให้บุ่มบ่ามเตะมู่กุยฝานกระเด็นขึ้นฟ้า

ซู่เป่า ╭(⊙o⊙)╮