ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 966

หลังซู่เป่าฝังเข็มเสร็จแล้วก็ออกมา และเห็นเขายิ้มแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ “ลุงเล็ก，ลุงยิ้มทำไม？”

ซูอี้เซินรีบหุบยิ้มทันที “ไม่มีอะไร”

ซู่เป่าแค่รู้สึกแปลกๆ ก็เลยถามด้วยความสงสัย “สีหน้าของลุงเล็กนี่ดูเหมือนคนถูกหวยเลย ยิ้มที่จะรวยแล้วหรือไง”

ซูอี้เซินประหลาดใจ แค่นี้ก็มองออกด้วยเหรอ？

เหลาเต๋อหมิงที่กำลังถือขวดน้ำแร่ก็ถามด้วยความงงงวยว่า “เอ๊ะ คุณหนูซู่เป่า ขอยืนยันอีกครั้งนะครับ…แน่ใจนะครับว่ายาขวดนี้ดื่มวันละครั้ง？”

ตอนที่ซู่เป่าเอาน้ำขวดนี้ให้เขา เขาถึงกับสตั้นเลย

ซู่เป่าบอกว่านี่เป็นสูตรลับเฉพาะของเธอ แต่เหลาเต๋อหมิงมองยังไงก็รู้สึกว่ามันดูเหมือนจะเป็นน้ำขวดหนึ่ง…

ซู่เป่าก้าวเท้าไปตบๆ ที่แขนของเหลาเต๋อหมิงแล้วพูดว่า “วางใจเถอะ หนูจะหลอกลุงได้ยังไง？”

เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย ตั้งแต่ที่มีน้ำแร่จิตวิญญาณปุ๊บ พวกผีก็ไม่เห็นค่าน้ำเยือกเย็นของเธอแล้ว เอาแต่บอกว่าน้ำเยือกเย็นเป็นน้ำจากการอาบน้ำของเธอ

เธอรู้สึกว่ามันไม่ใช่น้ำอาบ แต่จะให้พูดมากกว่านี้ตัวเองก็รู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก

จริงๆ แล้วน้ำยะเยือกมีประโยชน์ต่อร่างกายของมนุษย์เป็นหลักเลยแหละ ส่วนน้ำแร่จิตวิญญาณนั้นมีประโยชน์ต่อจิตและพลังวิญญาณของมนุษย์เป็นหลัก มิฉะนั้นเธอก็สามารถแบ่งน้ำแร่จิตวิญญาณให้เพื่อนเก่าได้นิดหน่อย

“ลุงวางใจเถอะ！ พอดื่มน้ำขวดนี้แล้ว…ไม่สิ พอดื่มยานี้ไปแล้ว เพื่อนเก่าก็จะสามารถลุกขึ้นมาได้แล้ว！”

“อย่าลืมทาครีมตัวนี้วันละครั้งนะ ครั้งละ 24 ชั่วโมง”

“ถ้าดื่มยาและทายาแล้วยังไม่หายอีก หนูจะบิดหัวลงมาให้ลุงเลย”

เหลาเต๋อหมิง เอิ่มมมม…

ทาวันละครั้ง ครั้งละ 24 ชั่วโมง

คงบิดหัวลงมาไม่ได้ง่ายๆ แบบนั้นหรอกมั้ง…

คำพูดเหล่านี้ทำไมดูคล้ายๆ ยุทธจักรสิบแปดมงกุฎเลยล่ะเนี่ย…

หลังจากส่งมอบกันชัดเจนแล้ว ซู่เป่าก็ส่ายมือและกลับไปกับคุณตาคุณยาย

นายหญิงซูกังวลว่าอาจารย์เหลาจะไม่เชื่อซู่เป่า ก็เลยกำชับไปอีกรอบว่า “ให้ทําตามที่ซู่เป่าพูดด้วยนะ”

เหลาเต๋อหมิงพยักหน้า “ท่านวางใจได้”

พ่อของเขาไม่ได้หลับไปแบบนี้มานานมากแล้ว หลังจากซู่เป่าฝังเข็มเสร็จ พ่อของเขาก็นอนหลับได้อย่างสงบ

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีประโยชน์อะไรจริงๆ แต่ก็มีตัวอย่างของนางหญิงซูอยู่แบบนี้ เหลาเต๋อหมิงก็อยากจะลองดูหน่อย

ซู่เป่ากลับไปประมาณหนึ่งหรือสองชั่วโมง อาจารย์เหลาถึงค่อยตื่นขึ้นมา

รอบนี้เขาหลับไปลึกมาก พอตื่นขึ้นมาก็ไม่ได้มีความรู้สึกอ่อนแอหรือไม่สดชื่นเหมือนเมื่อก่อน แต่กลับรู้สึกกระฉับกระเฉงซะงั้น

การเปลี่ยนแปลงของร่างกายตัวเองเป็นยังไงตัวเองย่อมรู้ดีอยู่แล้ว การฝังเข็มของซู่เป่ามีประโยชน์จริงๆ ด้วย！

“ซู่เป่าล่ะ？” อาจารย์เหลารีบถาม

เหลาเต๋อหมิงวางขวดน้ำที่ซู่เป่าให้มาไว้ในชั้นอย่างระมัดระวัง “เธอกลับไปแล้วครับ”

อาจารย์เหลารู้สึกว่าที่ขาของตัวเองรู้สึกคันๆ ยังไงชอบกล แต่ก็สบายดี พอก้มไปดูก็เห็นแค่ว่าขาของเขามีโคลนพอกอยู่

“โคลนนี้มาจากไหน？” เขาถึงกับตะลึง

เหลาเต๋อหมิงอธิบาย “เป็นยาที่ซู่เป่าให้ครับ ไม่ใช่โคลน”