ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 975

หลังจากที่รถของตระกูลซูเคลื่อนตัวออกไป ก็มีร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากทางแยกนั่นคือแม่ของเหว่ยหวาน คุณยายของหานหาน

(เหว่ยหว่านถูกตัดสินจำคุก 25 ปี ตอนที่แล้วไรเดอร์เขียนผิด ขออภัยด้วย! ตอนนี้แก้ไขแล้ว)

คุณยายหานหานมองดูตระกูลซูที่โอ่อ่าตระการตา มองไมบัคที่แล่นไปตามทางจนไม่เห็นแม้แต่เงาด้วยความเศร้าใจ

นับตั้งแต่ไม่มีการส่งเสียจากตระกูลซู คุณยายหานหานก็เปลี่ยนจากหญิงชราที่ร่ำรวยเป็นหญิงชราที่ลำบาก เพียงแค่อาศัยกินทุนเดิม จะซื้อกระเป๋าก็กล้าซื้อแค่ใบละหนึ่งหมื่นหยวนเท่านั้น

ช่วงนี้คุณยายหานหานดูข่าวและเห็นนายหญิงซูดูดีมีเสน่ห์มาก พอกลับมามองดูตัวเอง...เธอรับไม่ได้

นอกจากนี้ช่วงนี้เธอยังมีปัญหาด้านสุขภาพ แก่แล้ว โรคภัยก็เยอะ เธออยากให้มีคนทำอาหาร ทำงานบ้าน และปรนนิบัติเธอจริง ๆ...

เหว่ยหวานถูกตัดสินจำคุกยี่สิบห้าปี ชีวิตนี้เธอไม่สามารถคาดหวังให้เหว่ยหวานช่วยเหลือเธอในยามแก่เฒ่าได้อีกต่อไป

โดยปกติแล้วคุณยายหานหานไม่กล้าเข้าใกล้ตระกูลซู เธอเชื่อว่าตระกูลซูสามารถส่งเหว่ยหวานเข้าคุกได้ นั่นก็แปลว่าสามารถจัดการกับเธอได้เหมือนกัน

ในที่สุดโอกาสที่เธอรอก็มาถึง ซึ่งเป็นวันสำคัญของซูอีเฉิน เจ้าภาพในงานมงคลวันนี้มีความสำคัญมาก ๆ ถ้าไม่สุดจะทนจริง ๆ คงไม่กล้าชักสีหน้าใส่แขกหรอก ต่อให้ขอทานเข้าไปในงานก็ต้องได้อะไรกลับมาบ้างแหละ...

วันนี้เธอจะไปทานอาหารเย็น ยังไงเธอยังเป็นคุณยายของหานหาน ดังนั้นตระกูลซูจึงไม่สามารถไล่เธอได้

“ไม่รู้ว่าหานหานเป็นอย่างไรบ้างแล้ว…จะต้องคิดถึงคุณยายมาก ๆ แน่เลย เด็กที่น่าสงสารของฉัน ไม่มีแม่ ในตระกูลซูก็มีแต่คุณหนูที่แย่งชิงความรักกับเธอ...”

แม้ว่าหานหานจะไม่พูด แต่ภายในใจจะต้องคิดถึงแม่กับยายมาก ๆ แน่เลย

เวลา 9.30 น. ขบวนรับเจ้าสาวของตระกูลซูมาถึงบ้านของเหยาหลิงเยว่ตรงเวลา

ซูอิ๋งเอ่อร์เป็นคนแรกที่ลงจากรถมาด้วยความมั่นใจ และกระฉับกระเฉงมีชีวิตชีวา แต่เห็นว่าประตูปิดอยู่

มู่กุยฝานสวมชุดสูทพิงระเบียงชั้นสองแล้วยิ้ม “อยากจะรับเจ้าสาวไป ขั้นแรกต้องเปิดประตูให้ได้ก่อน”

ซูจิ่นม่อประหลาดใจ “เดี๋ยวก่อน ทำไมนายถึงเป็นญาติเจ้าสาวของพี่สะใภ้ฉัน”

มู่กุยฝานไม่ได้ตอบกลับ แต่เลิกคิ้วอย่างไม่ใส่ใจและเกียจคร้าน “อ่าห๊ะ แล้วไงล่ะ นายอยากจะติดสินบนฉันหรือเปล่าล่ะ”

“ต้นไม้ต้นนี้ฉันเป็นคนปลูก ประตูนี้ฉันจึงเป็นคนปิด ถ้าจะผ่านประตูนี้ก็ทิ้งซองแดงไว้”

มู่ บัณฑิต กุยฝาน ยื่นมือออกมาอย่างหน้าด้าน ๆ จนทำให้ผู้คนอยากจะตีเขา

“เหอะ!~ ด่านแรก เข้าประตูหลักสินะ! ดูฉัน!” ซูอิ๋งเอ่อร์ไม่เกรงกลัวมู่กุยฝาน