ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1012

องค์หญิงเป็นคนฉลาด นางรู้ว่าอาจื่อโหดเหี้ยมและมีวรยุทธ์อีกด้วย ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางขัดใจอาจื่อ

อาจื่อก็ตามหาเซียวเฉวียนเช่นกัน องค์หญิงต้าถงเคยดูถูกนางมาก่อน คราวนี้นางก็จะดูถูกองค์หญิงกลับบ้าง เพื่อทำให้องค์หญิงรู้ว่าการเห็นผู้ชายของตัวเองอยู่กับผู้หญิงคนอื่นมันเจ็บปวดแค่ไหน

ผู้ชายของตัวเอง

นี่คือตำแหน่งที่อาจื่อมีต่อเซียวเฉวียน นางติดตามมาที่นี่อย่างเอาเป็นเอาตายก็เพื่อแย่งชิงเซียวเฉวียนกลับมา

ตราบใดที่มีเซียวเฉวียน อาจื่อก็มีทุกอย่าง

ตอนนี้เซียวเฉวียนมีสถานะที่แน่นอนในต้าเว่ย มีฐานะร่ำรวย เป็นประมุขแห่งชิงหยวน สถานะนี้สามารถนำความสะดวกสบายมาสู่อาจื่อได้มากมาย เช่น ทำให้เธอสามารถกลับไปใช้ชีวิตแบบลูกสาวคนโตของตระกูลฉินในอดีตได้

อาจื่อรู้ดีว่าเซียวเฉวียนเป็นคนแบบไหน เขาสามารถยืดหยุ่นได้ ดังนั้นอาจื่อต้องมีไพ่ตายอยู่ในมือเพื่อบรรลุความปรารถนาของตนเอง

ตัวอย่างเช่น ตอนนี้อาจื่อมีองค์หญิงอยู่ในมือแล้ว ถ้าเซียวเฉวียนชอบองค์หญิงจริง ๆ มีเงื่อนไขอะไรบ้างที่อาจื่อไม่สามารถบรรลุได้?

ความปรารถนาของอาจื่อนั้นง่ายมาก ตราบใดที่เซียวเฉวียนให้สถานะนางสนมแก่นาง

น่าเศร้า และน่าเสียดาย

หากในวันนั้นอาจื่อปฏิบัติกับเซียวเฉวียนให้ดี ใช้ประโยชน์จากสถานะเป็นองค์หญิงของนาง และใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับเซียวเฉวียนแม้ว่านางจะเป็นตัวปลอม เซียวเฉวียนก็จะไม่ปฏิบัติต่อนางอย่างไร้หัวใจเช่นกัน

แต่น่าเสียดายที่อาจื่อให้ความสำคัญกับตัวเองมากเกินไป คิดว่าตัวเองสามารถเป็นฉินซูโหรวได้ตลอดชีวิต โดยอาศัยอำนาจของตระกูลฉิน เพื่อทำทุกสิ่งที่ต้องการ

สุดท้าย นางก็สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง

ก่อนตอนที่ภรรยาหลวงของเซียวเฉวียนนางมีเกียรติอย่างมาก นางยังดูถูก แต่ตอนนี้กลับมาอ้อนวอนขอเป็นนางสนม อาจเป็นเพราะธรรมชาติที่เลวทรามของมนุษย์

ความคิดของเธอนั้นชัดเจนมาก คนที่มองออกทุกคนก็เห็นได้ แม้แต่องค์หญิงก็เช่นกัน

ตราบใดที่อาจื่อไม่สร้างความวุ่นวายให้กับเซียวเฉวียน องค์หญิงก็จะปล่อยให้นางทำตามใจ ท้ายที่สุดแล้ว อาจื่อตอนนี้ก็คิดแต่เพียงว่าจะหาทางเอาอกเอาใจเซียวเฉวียนให้ได้

สำหรับตอนนี้ เจ้าหญิงและอาจื่อมีเป้าหมายเดียวกัน ซึ่งก็คือการค้นหาเซียวเฉวียน และช่วยเหลือเซียวเฉวียน

ท้องฟ้าของภูเขาหมิงเซียนช่างมืดครึ้ม น้ำที่เซียวเฉวียนเรียกมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหลเลย ทางเดินเต็มไปด้วยโคลน สิ่งก่อสร้างสำนักหมิงเซียนถูกทำลายทั้งหมด มู่เวยที่เห็นแล้วรู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนัก “บ้านของข้า!บ้านของข้า!”

สำนักหมิงเซียนทำจากหิน แม้ว่าหินจะแข็งแรง แต่ดินก็ถล่มลงมาและปิดกั้นบ้านหินทันที ที่นี่คงไม่สามารถอยู่อาศัยได้อย่างแน่นอน

มู่เวยซึ่งยืนอยู่ที่ตีนเขาร้องไห้พลางคิดถึงว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้

ทันใดนั้น นางก็เห็นเงาคนหนึ่งเคลื่อนไหวเล็กน้อย ถ้าไม่สังเกตให้ดีก็คงมองไม่เห็น นางรีบเช็ดน้ำตาออก “ใครอยู่ตรงนั้น ออกมานะ!”

คือโย่วควน

พรุ่งนี้เป็นวันที่เจ็ด

โย่วควนมาที่นี่เพื่อรับเซียวเฉวียนตามที่ตกลงไว้ แต่จู่ๆ ได้พบกับมู่เวยทันทีที่มาถึง

สถานการณ์ปัจจุบันในภูเขาหมิงเซียน โย่วควนรู้โดยไม่ต้องเดาว่าเป็นผลงานของนายท่าน ขณะที่เขากังวลเกี่ยวกับเซียวเฉวียน ก็สงสัยว่านายท่านจะกลับมาทันเวลาหรือไม่ กังวลอยู่พักหนึ่งและชนเข้ากับกิ่งไม้ข้าง ๆ ทำให้มู่เวยสังเกตเห็น

มู่เวยประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่านางไม่คาดคิดว่าโย่วควนจะอยู่ที่นี่

ท้ายที่สุดแล้ว นางและเซียวเฉวียนก็แยกทางกันมานานแล้ว มู่เวยดมจมูก “เจ้ากำลังตามข้ามาหรือเปล่า?”

น้ำในลำธารไหลริน น้ำที่ใสสะอาดเดิมกลายเป็นขุ่นข้นเพราะดินถล่ม โย่วควนก้มมองผืนน้ำ แล้วพูดด้วยความรู้สึกผิดว่า “อ๋อ... ไม่ใช่เลย”

“แล้วเจ้ามาที่นี่ทำไม” ถ้ามู่เวยไม่เห็นความหล่อของโย่วควน ป่านนี้คงจะยิงเขาไปแล้ว ผู้อารักขาเซียวเฉวียน เดิมทีก็แปลก ๆ อยู่บ้าง ถ้าไม่ใช่เพราะนึกถึงความรักของเซียวเฉวียนต่อภรรยาที่รักของเขามากมู่เวยจะไม่สนใจต้าเว่ยสองคนนี้ด้วยซ้ำ

ตอนนี้โย่วควนติดตามนางมาที่นี่ ซึ่งทำให้มู่เวยมั่นใจมากขึ้นว่าคนสองคนนี้ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน

โย่วควนไม่รู้จะอธิบายยังไง เป็นไปได้ไหมที่ตนเองหลงมาที่นี่โดยบังเอิญ?

“แม่นางมูเวย ข้า...”