ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 102

"ไอ้บัดซบ!"

แค่ฮุ่ยหยวนกระจอกๆ ไม่เห็นท่านอ๋องอยู่ในสายตางั้นเหรอ!

คนสูงศักดิ์อย่างเขา จะมาริเริ่มพูดคุยกับเซียวเฉวียนได้อย่างไร?

ต้องเป็นเซียวเฉวียนมาคุกเข่ากราบไหว้ มาเอ่ยปากพูดก่อน!

ตอนนี้เซียวเฉวียนไม่เพียงแต่เพิกเฉยเขาไปสองครั้งติดต่อกันแล้ว ยังเลี้ยงเขากินขี้ฝุ่นอีกด้วย?

คนรับใช้ที่อยู่ข้างๆ ตกใจมากเมื่อเห็นใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่น อย่างที่เราทราบกันท่านอ๋องเซียนกระบี่นั้นเป็นคนที่รักความสะอาด!

ใครทำเปื้อนเสื้อผ้าของเขา ก็เหมือนจะมาเอาชีวิตเขา! ท่านอ๋องวันหนึ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าหกหรือเจ็ดครั้ง และมีคนรับใช้มากกว่าร้อยในจวนอ๋องคอยซักและจัดเสื้อผ้าให้ ไม่งั้นจะไม่พอกับความต้องการของท่านอ๋อง

เขาทนไม่ได้แม้แต่ฝุ่นผงแค่จิ๋วเดียว นับประสาอะไรกับฝุ่นที่ฟุ้งไปทั่วตัวเขา?

เซียวเฉวียนยโสโอหังและประพฤติตัวตามอำเภอใจ คล้ายกับเซียนกระบี่มาก! เซียวเฉวียนสง่างามเปิดเผย มีบุคลิกของผู้นำทัพ หากมีเซียวเฉวียนอยู่ด้วย ผ่านตัวเขาจะได้สามารถเกณฑ์พลกำลังมากขึ้น ซื้อม้าเพิ่มมากขึ้นได้อย่างแน่นอน!

”เขากำลังจะไปที่อ้านย้วน พวกเราก็ไปด้วย” เซียนกระบี่สะบัดแขนเสื้อและเช็ดขี้ฝุ่นออกจากใบหน้าด้วยความขยะแขยง “เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันก่อน”

"ท่านอ๋อง เราจะชักดึงตัวเขามาจริงหรือ? เซียนกวีนั่นต้องโกรธเคืองแน่ ถ้าเขาโกรธ เขาจะ......"

คนรับใช้พูดอย่างระแวดระวัง เรียกว่า เซียน คือคนที่มีความผิดปกติในทุกๆ ด้าน เซียนทั้งสามคนไม่มีคนใดให้ยุ่งเกี่ยวได้ง่ายๆ

เรื่องนี้ต้องโทษเซียวเฉวียน ไม่เคยเห็นท่านอ๋องคนใดห่วงใยฮุ่ยหยวนมากขนาดนี้มาก่อน เขาไม่เข้าใจจริงๆ แค่ฮุ่ยหยวนคนหนึ่งแท้ๆ จำเป็นต้องมาแย่งชิงตัวกันด้วยหรือ?

”ฉันยังเกรงว่าเขาจะโกรธหรือเปล่า” เซียนกระบี่ตะคอกอย่างเย็นชา “จูงเอาม้าเหงื่อโลหิตของฉันมานี่!”

"ครับ!"

ม้าเหงื่อโลหิตถึงจะเรียกว่าม้า แล้วม้าที่เซียวเฉวียนซื้อมาต่อหน้ามันคืออะไร? ม้าเหงื่อโลหิตเป็นม้าสูงศักดิ์ในหมู่ม้า มีราคาตัวละเป็นหมื่นตำลึง มีเงินก็ยังหาซื้อไม่ได้!

เมื่อเซียวเฉวียนเห็นมัน ดวงตาเขาต้องแหกค้างอย่างแน่นอน!

”ท่านอ๋อง ท่านจะมอบม้าตัวนี้ให้เซียวเฉวียนเป็นของขวัญหรือ” คนรับใช้ไม่อยากเชื่อเลย นี่เป็นของรักของหวงของท่านอ๋อง แต่ท่านจะมอบมันให้กับฮุ่ยหยวนคนหนึ่ง?

"เซียนกวีมอบเงินให้เขา นั่นมันจิ๊บจ๊อย ฉันก็จะให้ม้าเหงื่อโลหิตกับเขา! เขาต้องเปลี่ยนใจมาอยู่ใต้สำนักฉันอย่างแน่นอน!"

คนรับใช้รู้สึกท่านอ๋องเหมือนถูกปีศาจเข้าสิง แต่ไม่กล้าพูดมาก จึงเออออไปกับท่านอ๋องที่กระหืดกระหอบด้วยความดีใจและเตรียมการทุกอย่างตามที่เขาต้องการ

หลายคนมุ่งเน้นไปที่เซียวเฉวียน เพราะเขาถูกแจ๊คพ็อตมาติดต่อกัน

แต่ว่า ยกเว้นคนในสำนักมนตรีพิธีการ เซียนกวี และคนสนิทของจักรพรรดิ คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนสอบได้คะแนนเต็มในวิชาเลข พวกเขาแค่คิดว่าวิชาเลขของเซียวเฉวียนดีมาก น่าจะตอบถูก 5-6 ข้อ จึงสามารถชดเชยคะแนนที่เสียไปในวิชาคัดลายมือ

บนเส้นทางนองเลือดของการสอบขุนนาง เซียวเฉวียนเดินไปได้ครึ่งทางโดยไม่เสียเส้นผมสักเส้น ก่อนหน้านี้ผู้มีความรู้ไม่ได้เสื่อมเสียอะไรเป็นเพราะพวกเขาได้ถูกซื้อตัวและมีคนหนุนหลังแล้ว

ในสายตาของทุกคน เซียวเฉวียนก็ไม่มีข้อยกเว้น เขาก็เป็นส่วนหนึ่งของสถานการณ์นี้

แต่ไม่แล้ว เขากลายเป็นสาวกของเซียนกวี ไม่อย่างนั้น เซียนกวีจะใช้เงินมากมายเพื่อซื้อบทกวีหรือ?

คราวนี้ทุกคนจะไม่เยาะเย้ยเซียวเฉวียนอีกต่อไป แต่กลับมาเห็นอกเห็นใจเซียวเฉวียน

ใครบ้างที่ไม่รู้ว่าเซียนกวีนั้นเป็นคนยึดติดจิตวิปริต? หลายปีก่อน เขาเคยติดใจก้งเซิงคนหนึ่ง โดยไม่คาดคิด ก้งเซิงผู้ต่ำต้อยคนนี้เป็นคนใจสะอาดบริสุทธิ์สูงส่ง มีคุณธรรมสูง ยืนกรานที่จะจงรักภักดีต่อฝ่าบาท ในที่สุดเซียนกวีก็อ้างสาเหตุว่าเขาไม่เคารพให้เกียรติท่านอ๋อง ถอนเส้นเอ็นข้อมือของเขาไป

ด้วยมือที่ใช้งานไม่ได้ไม่อาจจับพู่กันได้ ผู้มีปัญญาที่บ่มเพาะขึ้นมาได้อย่างยากลำบากจากครอบครัวยากจนจึงตกเป็นคนพิการด้วยเหตุเช่นนี้

ได้ยินมาว่าเดิมที ก้งเซิงผู้มีความสามารถนี้มีอนาคตที่สดใส แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงเป็นขอทานอยู่ข้างถนนในเมืองหลวง

ในฐานะท่านอ๋อง เซียนกวีเป็นพี่น้องของจักรพรรดิองค์ก่อน สถานะสูงส่งมาก มีสถานที่ราชการไหนกล้ายุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้?