ฉินเฟิงเห็นท่าไม่ดี ทิ้งเรื่องขององค์หญิงไว้เบื้องหลังและรีบรุกกลับบ้าน
ลมในช่วงปลายฤดูใบไม้ร่วงในเมืองหลวงนั้นหนาวเย็นเป็นพิเศษ ยิ่งไปทางเหนือมากเท่าไหร่ สภาพจะยิ่งหดหู่มากขึ้นเท่านั้น
ต้นไม้ค่อยๆ หายไป และสุสานก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่กี่กิโลเมตรข้างหน้าไม่มีทั้งต้นไม้และสุสาน มีเพียงผืนทรายสีเหลือง สภาพแวดล้อม ความเป็นอยู่ของไพร่คุนหลุนนั้นเลวร้าย เซียวเฉวียนทำใจไว้ก่อนแล้วก่อนที่จะไปถึง
ระหว่างทาง ไป่ฉีรายงานสภาพความเป็นไปล่าสุดในเมืองหลวงต่อเซียวเฉวียน วนเวียนอยู่รอบตัวขององค์หญิงและฉินซูโหรว
ประการแรกคือเรื่ององค์หญิงเลือกบุตรเขย และประการสองคือเรื่องฉินซูโหรวเผยเท้าของเธอ
เซียวเฉวียนไม่ติดใจ "เรื่ององค์หญิงเลือกบุตรเขยฉันก็รู้ องค์หญิงอายุแค่เจ็ดแปดขวบ ยังเด็กเกินไป! ไม่ไหว!"
พ่อค้าม้าแอบเมินหน้าหนี ยังมีคนรังเกียจองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ แม้ว่าคนอยู่ตรงหน้านี้จะร่ำรวย แต่เขาเต็มไปด้วยความโอ่อ่าเปลือกนอก กะล่อน แม้แต่องค์หญิงยังไปดูถูกเธอ นี่มันเสแสร้งชัดๆ ?
คางคกกินเนื้อหงส์ไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่บังอาจตำหนิว่าเนื้อหงส์กินไม่อร่อย
"แต่ถ้านี่เป็นการกระแนะกระแหนฉินซูโหรว ก็ไม่เลวร้ายทีเดียว"
เซียวเฉวียนยิ้มอย่างพอใจ ตระกูลฉินไม่ยอมให้เรื่องอื้อฉาวของวันนั้นแพร่ออกไป คนรับใช้เหล่านั้นย่อมไม่กล้าพูด แต่เซียวเฉวียนกล้า
ถูกต้อง ความจริงที่ว่าเท้าของฉินซูโหรวถูกเปิดเผยในที่สาธารณะนั้น ถูกเปิดโปงโดยเซียวเฉวียนเอง
อยากให้ฉินซูโหรวลิ้มรสความรู้สึกที่ถูกวิจารณ์โดยคนนับหมื่น มายุแหย่บ้านตระกูลเซียวตามอำเภอใจ แค่สารภาพผิดเพียงพอแล้วหรือ? ศักดิ์ศรีของฉินซูโหรวสามารถแลกกับความเจ็บปวดทางร่างกายของคุณนายเซียวได้หรือ? เธอจะไม่ถูกวิพากษ์วิจารณ์โดยคนนับหมื่นได้อย่างไร?
สำหรับเซียวเฉวียน ศักดิ์ศรีของคุณหนูคนหนึ่ง ไม่มีค่าอะไร
เธอมาทำร้ายแม่ของเขา เขาจะต้องทำให้ชื่อเสียงที่สำคัญที่สุดของเธอเสื่อมเสียจมดิน! กวาดพื้นไม่พอ ให้แหลกเหลวย่อยยับไปเลย!
ตระกูลฉินไม่เคยคิดเลยว่า ตอนเซียวเฉวียนเดินพ้นจากประตู เขาก็อาศัย “ความเมา” คุยโวเรื่องที่เขาลงโทษภรรยาอย่างไรบนถนนใหญ่แล้ว
สิ่งที่ขาดไม่ได้ที่สุดในเมืองหลวงคือตัวก่อกวน พวกตัวก่อกวนตัวแสบตกตะลึง เท้าดั่งหยกของคุณหนูใหญ่ตระกูลฉินถูกคนมากมายขนาดนี้เห็นหมดแล้วหรือ?
พวกเขารู้สึกน่าเสียดาย ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้เห็นเท้าของคุณหนู ทำไมไม่แอบเข้าไปในบ้านฉิน พวกเขาจะได้มีบุญตากะเขาบ้าง!
ผู้คนจำนวนมากประหลาดใจที่เซียวเฉวียนไม่รัษามารยาท ลูกเขยกล้าดีที่มาทำให้คุณหนูใหญ่เสียเกียรติเช่นนี้ ผู้ชายหลายคนส่ายหัว แม้คุณหนูจะทำร้ายคุณนายเซียว เซียวเฉวียนก็น่าจะอดทนไว้ แต่เซียวเฉวียนไม่ทน ทำกับตระกูลฉินเช่นนี้ เซียวเฉวียนจะไม่มีตระกูลฉินให้พึ่งพา เกรงว่าจะไม่มีอนาคตแล้ว
ตอนเซียวเฉวียนเผยความจริงอย่าง "ไม่ได้ตั้งใจ" ไป่ฉีรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย คุณหนูฉินถึงอย่างไรก็เป็นภรรยาของเจ้านาย ลูกหลานตระกูลชนชั้นสูงต่างต้องการสมรสกับลูกสาวตระกูลแม่ทัพนายพล แต่เจ้านายที่ได้สมรสกับเธอกลับดูไม่ยี่หระ
เซียวเฉวียนเป็นคนทันสมัย ฐานะของลูกสาวตระกูลแม่ทัพนายพล มีประโยชน์ไม่เท่าหญิงที่มีจิตใจงดงาม
ทุกคนบอกว่าเซียวเฉวียนเป็นฝ่ายเอื้อมสูง แต่ในใจของเซียวเฉวียน เห็นได้ชัดว่าฉินซูโหรวเป็นฝ่ายเอื้อมสูงมากกว่า เขามีอนาคตอันสดใสในอนาคต ผู้หญิงอย่างฉินซูโหรวสามารถจะอะไรมาให้เขาบ้าง?
ฉินซูโหรวมีเพียงหน้าตาและรูปร่างที่ชวนให้คนติดใจ แต่ในโลกนี้จะมีหญิงสาวที่สวยงามปรากฏอยู่เสมอ พอถึงเวลาที่เธอแก่ตัวลง ฉินซูโหรวจะไม่มีค่าดังกล่าวด้วยซ้ำ
ในเวลานั้น เซียวเฉวียนที่ประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงต้องการอะไรก็ได้สิ่งนั้น ฉินซูโหรวในฐานะลูกสาวของแม่ทัพนายพล เอามาดื่มกินได้ไหม?
ข่าวลือซึ่งไม่อาจเปิดเผยของฉินซูโหรวแพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวง ตระกูลฉินจะได้รับรู้กระแสในอีกไม่ช้า
เมื่อนึกภาพถึงพวกเขาจะโกรธจนควันออกหู อยากตายเพื่อรักษาเกียรติยศ เซียวเฉวียนจะตั้งหน้าตั้งตารอ หวังว่าผู้หญิงเหล่านี้ได้เรียนรู้ที่จะควบคุมตัวเอง ไม่งั้น เขาจะยิ่งทำโดยไม่เกรงใจ!
”ข้างหน้าก็คืออ้านย้วน” พ่อค้าม้าชี้ไปที่ข้างหน้า “นายท่าน ฉันจะส่งม้ามาถึงนี่เท่านั้นครับ”
"ตกลง กลับไปเถอะ" เซียวเฉวียนหยิบตั๋วเงินออกมาใบหนึ่งและพ่อค้าม้าก็รับมาด้วยมือทั้งสองข้างอย่างตื่นเต้น "ขอบคุณครับ ขอบคุณ! คราวหน้าถ้านายท่านจะซื้อม้าอีก มาหาผู้น้อยได้เลย! "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...