ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1046

ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อโกรธชิงหลงแทบบ้า ถึงขั้นสติแตกไปชั่วขณะ

แม้ว่าหัวใจดาบเคยเตือนเขาแล้ว เขาไม่คิดว่าหัวใจดาบจะคล้อยตามชิงหลง คิดแค่ว่าชิงหลงกำลังก่อกวนที่นี่

“เจ้าไม่ใช่ชิงหลงจะทำอะไรได้！”

อวิ๋นเฮ่อเจ็บปวดรวดร้าวเพราะพัดของชิงหลง ย่อมไม่ชอบขี้หน้าชิงหลงคนนี้เป็นธรรมดา

เดิมที เพื่อจะได้เจออวิ๋นเฮ่อโดยเร็วที่สุด เขาไม่กล้าถ่วงเวลาแม้แต่เสี้ยวนาทีเดียว เรียกได้ว่าเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ากับอุปสรรคที่ต้องฟันฝ่า

กว่าจะเจอชิงหลงมันไม่ง่ายเลย แต่ชิงหลงกลับอยู่จวนเซียว พาให้อวิ๋นเฮ่อโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ไฟโทสะในใจค่อย ๆ ลุกโชนขึ้นทีละนิด

เรื่องที่ชิงหลงอยู่จวนเซียวช่างมันเถอะ ถึงอย่างไรก็ยังพูดจาหยอกล้อได้ บอกว่าเซียวเฉวียนคือเจ้านายของเขา！

อวิ๋นเฮ่อโกรธเดือดดาลเป็นทวีคุณ โกรธจนตาแทบจะถลนออกมา

ให้ตายเถอะ！

ชิงหลงคือองค์รัชทายาทแห่งคุนหลุน เป็นเจ้านายของชาวคุนหลุน ฐานะสูงส่งไร้ใครเทียม เดิมทีพวกเขาคือครอบครัวใต้ฟ้าเดียวกัน ชิงหลงเองก็คือผู้ควบคุมสูงสุด ไม่มีใครได้รับการเคารพไปมากกว่าชิงหลงอีกแล้ว

เซียวเฉวียนคือเจ้านายผู้เป็นบุตรเขยของชิงหลง บัดนี้เขาก้าวขึ้นไปยังจุดสูงสุดเหนือชาวคุนหลุน เช่นนี้ใช้ได้ที่ไหน

ในสายตาของอวิ๋นเฮ่อ เซียวเฉวียนจะต้องใช้กลอุบายบางอย่างกับชิงหลงแน่นอน ชิงหลงถึงได้ทำเรื่องไร้สาระด้วยการยอมรับเซียวเฉวียนเป็นเจ้านาย

ใช่！

ต้องเป็นเช่นนี้!

แต่สิ่งที่ทำให้อวิ๋นเฮ่อยิ่งโกรธคือ พวกเขาโจมตีซิงเจียงเจียนจะล่มสลายอยู่รอมร่อ ชิงหลงกลับหนีมายังต้าเว่ยพร้อมกับหัวใจดาบ เช่นนี้ยังไม่ใช่ก่อกวนอีกหรือ?

พลานุภาพของหัวใจดาบไร้เทียมทาน ถ้าหัวใจยอมรับคุนหลุนเป็นเจ้านาย มันย่อมกลายเป็นภัยคุกคามอย่างมหาศาลต่อคุนหลุน ชิงหลงตัดสินใจทำลายหัวใจดาบขั้นเด็ดขาดก็เรื่องหนึ่ง แต่ดันโง่เขลาหนีมาต้าเว่ยพร้อมกับมัน

นี่กำลังจะปั่นหัวคุนหลุนอยู่นะ！

ตั้งแต่ที่ได้รู้จักเซียวเฉวียน ชิงหลงก่อเรื่องที่ทำให้เหล่าผู้อาวุโสต้องผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูท่าอวิ๋นเฮ่อต้องรีบพาตัวชิงหลงกลับไปโดยเร็ว จากนั้นก็ร่วมมือกับกองกำลังอาวุโสคนอื่น ๆ แค่ปกป้องชิงหลงให้ปลอดภัยก็พอ จะให้ชิงหลงเข้าไปพัวพันกับเซียวเฉวียนอีกไม่ได้แล้ว

ถ้าชิงหลงยังก่อกวนเช่นนี้ต่อไป ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นอีก

เซียวเฉวียนผู้ซึ่งมีเล่ห์เหลี่ยมและมักจะปั่นหัวคนอื่น แน่นอนว่าชิงหลงผู้ไร้ประสบการณ์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซียวเฉวียน ซึ่งไม่แน่ว่าชิงหลงอาจจะถูกเซียวเฉวียนโน้มน้าวจนคล้อยตามเหมือนโดนสะกดไปเลยก็ได้ แม้แต่คุนหลุนยังยอมจำนนต่อเซียวเฉวียน

“ชิงหลง รับกลับไปกับข้าได้แล้ว！” อวิ๋นเฮ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว

ชิงหลงโกรธกระฟัดกระเฟียดมากขึ้น นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว เขายังมีความกระจิดกระใจจะอยู่จวนเซียวต่ออีก

“เฮ้อ....” ชิงหลงทอดถอนใจอย่างหมดแรง พลางมองอวิ๋นเฮ่อด้วยสีหน้ารังเกียจ

แม้ว่าอาวุโสผู้นี้จะมีชีวิตยืนยาวมานานเป็นทศวรรษ ตามหลักเหตุผลแล้ว นับว่าเป็นคนที่มีความรู้กว้างขวาง แต่ในสมองกลับดีสู้เด็กสาวอย่างฉินซูโหรวไม่ได้ อวิ๋นเฮ่อตัวสั่นสะท้าน เย็นยะเยือกถึงขั้วกระดูกเลยทีเดียว!

ในตอนนี้เอง อวิ๋นเฮ่อก็ได้สติ จากนั้นก็มองชิงหลงด้วยความตกใจ “เจ้า เจ้าคือหัวใจดาบ?”

ชิงหลงแสยะยิ้มเย็นชา “ถูกต้อง！”

เหมือนกับระเบิด พาให้ผู้คนตรงนั้นตื่นตระหนก “ว่าอย่างไรนะ”

กระทั่งปากค้าง

ไป๋ฉีตื่นตระหนกไม่น้อย พลางรุ่นคิดในใจ “ไม่น่าละถึงรู้สึกว่าชิงหลงแปลกไป ที่แท้เขาก็คือร่างของหัวใจดาบนี่เอง ทว่าหัวใจดาบเล่มนี้กำลังเล่นอะไรกันอยู่?”

ดั่งคำกล่าวที่ว่า หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษคือบรรพบุรุษของชาวคุนหลุน ย่อมไม่ผิดที่คิดไม่ดีต่อหน้าบรรพบุรุษ

คำพูดของชิงหลงกระตุ้นอวิ๋นเฮ่อจนเกิดความคิดมากมาย

หัวใจดาบฟื้นแล้ว หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษมักจะเลือกผู้เป็นนาย .... แต่บัดนี้หัวใจดาบอยู่กับชิงหลงแล้ว นั้นก็หมายความว่าชิงหลงคือร่างดาบของบรรพบุรุษ

น่าทึ่งยิ่งนัก

ชิงหลงคือองค์รัชทายาทของคุนหลุน และว่าที่ฮ่องเต้ในภายภาคหน้า หากชิงหลงคือร่างดาบของหมื่นดาวแห่งบรรพบุรุษ แทนที่จะรวมตัวกัน เช่นนั้นชิงหลงไม่กล้าเละเลยหรือ?

แล้วคุนหลุนจะทำอย่างไร

ทว่าอวิ๋นเฮ่อรู้ดี แสร้งว่าชิงหลงคือหัวใจดาบแห่งหมื่นกระบี่แห่งบรรพบุรุษ นั้นคือชะตากรรมของชิงหลง อวิ๋นเฮ่อก็ทำอะไรไม่ได้

โชคดีที่ร่างดาบของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษคือชิงหลง หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษเลือกนาย น่าจะเลือกชาวคุนหลุน

พออวิ๋นเฮ่อได้ยินเสียงหัวใจของชิงหลงก็ต้องทอดถอนใจ “เจ้า เรียกอวิ๋นเฮ่อใช่ไหม?”

อย่าว่าแต่พลานุภาพที่มาจากอวิ๋นเฮ่อในยามปกติ ก็มักจะแสดงท่าทีเคร่งขรึม ยามอยู่ต่อหน้าบรรพบุรุษ เขาติดอ่างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ “ใช่ ใช่ บรรพบุรุษเรียกข้าออกมาในฐานะอะไร

“ข้าบอกเจ้าแล้ว เจ้าคิดมากไป” ชิงหลงมองอวิ๋นเฮ่อด้วยสายตาเรียบเฉย กระทั่งในใจของอวิ๋นเฮ่อสงบลง จากนั้นก็มองชิงหลงอย่างหวั่นเกรง รอให้ชิงหลงตอบตกลงเขา

อวิ๋นเฮ่อไม่เข้าใจความคิดเขาจริง ๆ

ชิงหลงเอ่ยเบา ๆ ว่า “ร่างดายของข้าไม่ใช่ชิงหลง แต่เป็น....”

กล่าวจบ มุมปากของชิงหลงกระตุกยิ้มเย็นชา นับน์ตามาตกอยู่ที่เว่ยอวี๋ ความหมายของชิงหลงชัดเจนมาด เว่ยอวี๋คือร่างดาบแห่งหัวใจดาบ

คนที่นี่มองเว่ยอวี๋แบบต่างความคิด สายตาของฮวิ๋นเฮ่อเต็มไปด้วยความสับสน