ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1047

กังวลมากเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

อวิ๋นเฮ่อมองตามสายตาของชิงหลงและมองไปที่เว่ยอวี๋ด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

ทําไมถึงเป็นเว่ยอวี๋?

เท่าที่อวิ๋นเฮ่อรู้เว่ยอวี๋และเซียวเฉวียนสนิทกันมากที่สุด ถ้าหัวใจดาบรวมเข้ากับเว่ยอวี๋มันก็เห็นได้ชัดว่านายท่านของหมื่นดาบเเห่งบรรพบุรุษนั้นคือเซียวเฉวียน?

ให้ตายเถอะ!

ร่างดาบหมื่นดาบเเห่งบรรพบุรุษของใครก็ไม่ดี แต่ดันเป็นเว่ยอวี๋!

ตอนนี้อวิ๋นเฮ่อจําได้ว่าเมื่อเขาตอนที่เข้าไปในจวนเซียว ชิงหลงกล่าวว่า “ท่านเข้ามาทำอะไรในบ้านนายท่านของข้า” ซึ่งมันแสดงให้เห็นว่าหมื่นดาบเเห่งบรรพบุรุษยอมรับเซียวเฉวียนเป็นนายท่านแล้ว......

คราวนี้เป็นวาสนาไม่ใช่เคราะห์ ถ้าเป็นคราวเคราะห์ก็หลบไม่พ้น

อวิ๋นเฮ่อเหลือบไปที่ชิงหลงและตําหนิชิงหลงที่ทําเรื่องต่างๆโดยไม่ได้รับอนุญาต ถ้าชิงหลงไม่เข้าไปในหอคอยดาบเพียงลำพัง เขาคงจะไม่ถูกหัวใจดาบเข้าสิง แล้วหัวใจดาบคงไม่มาถึงต้าเว่ยและจวนเซียวเร็วขนาดนี้ หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษก็คงจะไม่ยอมรับเซียวเฉวียนว่าเป็นนายท่านได้เร็วขนาดนี้เช่นกัน

ในความคิดของอวิ๋นเฮ่อเหตุผลที่หมื่นดาบเเห่งบรรพบุรุษยอบรับเซียวเฉวียนเป็นนายท่านก็เพราะเว่ยอวี๋ที่เป็นร่างดาบซึ่งเป็นเหมือนพี่น้องกับเซียวเฉวียน และเซียวเฉวียนก็ได้รับแสงนั้นจากเว่ยอวี๋

แต่อวิ๋นเฮ่อไม่รู้ว่าที่หมื่นดาบเเห่งบรรพบุรุษยอมรับเซียวเฉวียนเป็นนายท่านเพราะผนึกจูนเสินที่ยังอยู่ในร่างของเซียวเฉวียน

ผนึกจูนเสินคือจิตเทพครึ่งหนึ่งของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษ

คนในโลกบอกว่าผนึกจูนเสินเป็นศัตรูตัวฉกาจของคนเเห่งเขาคุนหลุน บนเกาะจูนเสินสิ่งที่จัดการคนแห่งเขาคุนหลุนได้ก็คือผนึกจูนเสิน

นั่นเป็นเพราะทุกคนบนโลกไม่รู้ว่าศัตรูจริงๆของคนเเห่งเขาคุนหลุนคือเพลิงชุ้ยเจี้ยน ตราบใดที่คนเเห่งเขาคุนหลุนมีการเคลื่อนไหวใดๆเพลิงชุ้ยเจี้ยนก็จะออกมา และเมื่อทันทีที่เพลิงชุ้ยเจี้ยนออกมาคนเเห่งเขาคุนหลุนหรือแม้แต่ชาวต้าเว่ยก็จะต้องเผชิญกับหายนะแห่งการทําลายล้าง

แทนที่จะบอกว่าผนึกจูนเสินจะจัดการคนเเห่งเขาคุนหลุน แต่มันเหมือนกับว่าผนึกจูนเสินนั้นปกป้องคนเเห่งเขาคุนหลุนซะมากกว่า!

อีกนัยหนึ่ง ถ้าอวิ๋นเฮ่อรู้ว่าผนึกจูนเสินเป็นส่วนหนึ่งของหมื่นดาบเเห่งบรรพบุรุษจริงๆ อวิ๋นเฮ่อและคนเเห่งเขาคุนหลุนทุกคนจะมีท่าทีอย่างไร?

นี่อาจเป็นสิ่งที่เรียกว่าพระประสงค์ของพระเจ้า คนเเห่งเขาคุนหลุนคงไม่คิดไม่ถึงมาก่อนว่าสิ่งที่พวกเขาพยายามดิ้นรนหนีทั้งวันทั้งคืนเพื่อเป็นอิสระภาพจากมัน จริงๆแล้วเป็นสิ่งที่ช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้!

แต่บังเอิญไม่นานหลังจากที่เซียวเฉวียนเก็บผนึกจูนเสินไว้ ศัตรูของคนแห่งเขาคุนหลุน-เพลิงชุ้ยเจี้ยนก็ดับลงโดยเซียวเฉวียน

ไม่อย่างนั้นเมื่อคนเเห่งเขาคุนหลุนโจมตีซินเจียงจริงๆ เพียงแค่นักปราชน์ใช้หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษก็สามารถเผาคนเเห่งเขาคุนหลุนได้ทั้งหมด!

ถ้าถึงตอนนั้นคนแห่งเขาคุนหลุนคงจะมีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่อีกมากที่ต้องทำให้สำเร็จในอนาคต!

น่าเสียดายที่คนเเห่งเขาคุนหลุนไม่รู้ว่ามีเพลิงชุ้ยเจี้ยนหรือภูเขากุ่ยอยู่ พวกเขารู้แค่ว่าถ้าผนึกจูนเสินถูกทําลายพวกเขาจะสามารถยึดครองโลกได้!

ขณะนี้อวิ๋นเฮ่อยังคงคิดว่าไม่มีใครสามารถหยุดยั้งพวกเขาจากการยึดครองโลกได้ แม้ว่าจะเป็นหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษก็ตาม!

อวิ๋นเฮ่อคิดไปเองว่าคุนหลุนไม่ใช่ภัยของเขาอีกต่อไป เขาจึงแอบกําหมัดแน่นและแสดงสีหน้าที่ชั่วร้าย......

.........

.........

ณ ทะเลทรายในซินเจียง

ค่ำคืนในทะเลทรายอันกว้างใหญ่ช่างความเงียบสงัด

นักฆ่าเหล่านั้นจ้องไปที่ภาพรุ่งอรุณฤดูใบไม้ผลิแห่งเขาคุนหลุนและดูสารคดีชีวิตของเว่ยเชียนชิวตลอดทั้งคืน พวกเขาง่วงนอนมากจนหาวซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่พวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานภาพที่มีสีสันของภาพรุ่งอรุณฤดูใบไม้ผลิแห่งเขาคุนหลุนได้ และดูมันตลอดทั้งคืน

หลังจากผ่านไปหนึ่งคืน นักฆ่ามีความเข้าใจที่ลึกซึ้งมากขึ้นเกี่ยวกับเว่ยเชียนชิว เดิมทีเชียนชิวถูกเซียวเฉวียนหลอกด้วยยาอายุวัฒนะก่อนที่เขาจะหาทางเหนือเจอ

มันน่าสนุกจริงๆ!