ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1064

เมื่อเห็นร่างของศิษย์น้องคนโปรดของเขาเริ่มห่างออกไปเรื่อยๆ มู่จิ่นก็หันกลับมาอย่างไม่เต็มใจ แต่ก็พบว่าโย่วควนก็มองตาปริบๆ ไปทางมู่เวยเช่นกัน

ความรู้สึกที่ว่าคนที่เขารักถูกคนอื่นจ้องตาเป็นมันก็พุ่งเข้ามาในหัวใจของมู่จิ่น ความเศร้าที่ต้องแยกจากกันของมู่จิ่นถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกนี้ทันที เขากลอกตาไปที่โย่วควนแล้วพูดว่า "มองอะไร อาลัยอาวร์ศิษย์น้องของข้าหรือ? ไม่สู้อยู่ที่ซินเจียงเลยล่ะ?”

กลิ่นความหึงหวงนั้นแรงมาก!

โย่วควนยิ้มในใจ เขาหันหน้าไปมองมู่จิ่น คิดในใจว่า มู่จิ่นตระหนี่จริงๆ เขามองมู่เวยสักนิดเท่านั้น ก็มารู้สึกอิจฉาแล้ว

หากโย่วควนคิดอย่างจริงจังกับมู่เวย ตอนที่มู่เวยรักษาองค์หญิง มู่เวยสารภาพรักกับโย่วควน และหากโย่วควนตอบตกลงกับมู่เวย ยังจะมีพื้นที่สำหรับมู่จิ่นหรือ?

เหตุผลที่โย่วควนอาลัยมู่เวย ก็เพราะนอกจากเซียวเฉวียนแล้ว มู่เวยยังเป็นคนแรกที่ไม่สนใจภูมิหลังที่ต่ำต้อยของโย่วควน ปฏิบัติต่อโย่วควนอย่างจริงใจ สำหรับโย่วควน มู่เวยก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

อย่างไรก็ตาม โย่วควนก็ยังอยากรู้ว่ามู่จินจะตอบสนองอย่างไร หากเขาทำตามความปรารถนาของมู่จิ่น หากตนอยู่ในซินเจียง

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว โย่วควนก็หันไปตะโกนใส่ร่างของเซียวเฉวียนอย่างซุกซน: "นายท่าน ข้าขออยู่ที่ซินเจียงได้หรือไม่?"

“ได้ ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็อยู่ที่ซินเจียง ช่วยข้าดูแลผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตองค์หญิงให้ดี" เซียวเฉวียนไม่ลังเลเลย เห็นด้วยอย่างยิ่ง ผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตองค์หญิงคือมู่เวย และมู่จิ่นก็รู้เรื่องนี้

ว่ากันว่าเก๋งจีนที่ใกล้น้ำมักได้จันทร์ก่อน(การที่เราไปอยู่ในสถานการณ์ที่เอื้ออำนวย เราจะได้ประโยชน์ก่อนคนอื่นๆ) ถ้าโย่วควน อยู่จริงๆ ด้วยนิสัยที่ไร้เดียงสาของมู่เวย โย่วควนคงหลอกมู่เวยได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ นี่ไม่เท่ากับว่ามู่จิ่นยกมู่เวยให้ด้วยมือหรอกหรือ?

มู่เวยเป็นดอกไม้ที่มู่จิ่นดูแลอย่างระมัดระวัง มู่จิ่นจะยอมให้โย่วควนนั่งชมดอกไม้นี้ได้อย่างไร?

เช่นเดียวกับเซียวเฉวียนเพื่อนร่วมชาติ แม้ว่าเขาและมู่จิ่นจะรู้จักกันเพียงระยะเวลาสั้นๆ แต่ความลำเอียงของเขาที่มีต่อโย่วควนมากไปทางมหาสมุทรแอตแลนติกแล้ว

ไม่ยุติธรรมจริงๆ

มู่จิ่นไม่เต็มใจอย่างยิ่ง เขาจ้องมองที่แผ่นหลังของเซียวเฉวียนด้วยดวงตาเบิกกว้าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

แต่ข้อเสนอนี้มู่จิ่นเป็นผูเสนอเอง ซึ่งไม่สามารถพูดอะไรได้แม้ว่าเขาจะไม่พอใจ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่หน้าบูดบึ้งและเตะทรายแทบเท้าของเขา

บางทีอาจเป็นเพราะมู่จิ่นใช้แรงมากเกินไป ทรายจึงกระเด็นไปโดนชายเสื้อของเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนหันศีรษะและเหลือบมองที่เสื้อผ้า แล้วหันกลับมาแล้วพูดกับโย่วควน: "โย่วควน เจ้าไม่ใช่บอกข้าหรอกหรือว่าจะอยู่ที่ซินเจียง ทำไมเจ้ายังตามพวกข้ามา?”

ตอนที่เขาพูดเช่นนี้ เซียวเฉวียนก็หัวเราะเยาะอยู่ในใจ

แต่เล่นละครก็ต้องเล่นให้เต็มที่ เซียวเฉวียนไอและพูดอย่างจริงจัง: "เจ้าก็อยู่ที่ซินเจียงอย่างสบายใจเถิด อ้อ ยังไรก็ตาม ถ้าเจ้าพบสตรีที่เจ้าชอบก็อย่าอายอย่าปล่อยให้หลุดมือ ได้ยินหรือไม่?"

"ได้ยินขอรับ" โย่วควนระงับรอยยิ้มของเขาและร่วมมือกับการแสดงของเซียวเฉวียนด้วยสีหน้าจริงจัง โย่วควนคิดกับตัวเองว่า นายท่านเป็นนักแสดงจริงๆ เก่งกาจกว่าโย่วควนที่เป็นนักแสดงเสียอีก

นายและคนรับใช้พูดสนทนาไปมาด้วยกัน เห็นได้ชัดว่าเซียวเฉวียนแอบสนับสนุนให้โย่วควนไขว่ขว้ามู่เวย มู่จิ่นได้ยินความหมายที่ชัดเจนเช่นนี้และเห็นว่าโย่วควนหันหลังกลับจริงๆ และพร้อมที่จะไล่ตามทิศทางที่มู่เวยเดินไป มู่จิ่นอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างกังวล: "โย่วควน เจ้าจะไปไหน?"

นี่ไม่ใช่รู้อยู่แก่ใจยังแกล้งถามคนอื่นหรอกรึ?

เจ้าเดาดู?

โย่วควนหันศีรษะ รอยยิ้มที่เหมาะสมและมีความหมายปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาของเขา และเขาก็มองดูมู่จิ่นโดยไม่พูดอะไร

“อย่าทำเป็นเล่น เรายังต้องหามันเทศแล้วกลับต้าเว่ย” มู่จิ่นมุ่งความสนใจหลีกเลี่ยงไม่ให้โย่วควนอยู่ในซินเจียง

หากโย่วควนต้องการไขว่ขว้ามู่เวยมาเป็นของตน เช่นนั้นมู่จิ่นก็ต้องอยู่ที่นั่นด้วย แล้วแข่งขันกันอย่างยุติธรรม ถ้าปล่อยให้โย่วควนอยู่ซินเจียง นั่นไม่ใช่ว่ามือใครยาว สาวได้สาวเอาสำหรับโย่วควนหรอกหรือ?

เป็นเรื่องตลก!