การไปสู่ราชวงศ์ต้าเว่ยสำหรับมู่จิ่น ถูกลิขิตเป็นเส้นทางที่ไม่มีหวนกลับ
เมื่อออกจากเขตแดนของภูมิภาคตะวันตก มู่จิ่นก็ไม่อาจย้อนกลับ มีแต่ต้องเดินไปข้างหน้าทางเดียว
และเส้นทางติดตามเซียวเฉวียนของมู่จิ่นสู่ราชวงศ์ต้าเว่ย ย่อมเต็มไปด้วยการนองเลือดอย่างแน่นอน
พวกเขายังอยู่ในแดนภูมิภาคตะวันตก มูจิ่นคิดกลับใจยังทันอยู่
ความหมายในคำพูดของเซียวเฉวียน มู่จิ่นจะไม่เข้าใจได้อย่างไร
สิ่งเหล่านี้มู่จิ่นคิดมาหมดแล้ว ทางไปสู่ราชวงศ์ต้าเว่ยแม้ไม่สะดวกสบาย ทางที่จะเฝ้าอยู่ในภูมิภาคตะวันตกดูเหมือนราบเรียบไร้หลุมบ่อ แต่มู่จิ่นก็อยู่อย่างหวาดกลัว เขาต้องคอยระวังนักปราชญ์อยู่เสมอ มู่จิ่นกลัวอย่างยิ่งว่านักปราชญ์จะทำนายตัวแปรอย่างเขาได้ แล้วนักปราชญ์จะสังหารเขาโดยอ้างว่าทำเพื่อประสงค์แห่งสวรรค์
ถ้าหากมู่จิ่นจะอยู่ที่ภูมิภาคตะวันตกต่อไป เขายังคงต้องใช้ชีวิตอย่างระแวดระวัง ทรมานทั้งกายและใจ
หากวันหนึ่งมู่จิ่นถูกจับได้โดยนักปราชญ์ว่าเขามาจากจีนฮวาเซี่ย ลำพังกำลังของมู่จิ่นคนเดียวคงสู้รบกับนักปราชญ์ไม่ได้แน่ มูจิ่นคงต้องรอตายอยู่ทางเดียวเท่านั้น
มู่จิ่นไม่อยากตาย
ถ้ามู่จิ่นตาย มันจะกลายเป็นเงามืดและเป็นการทำร้ายจิตใจต่อมู่เวยไม่ใช่หรือ ?
มู่จิ่นไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่มู่จิ่นรู้ดีว่าความเจ็บปวดระยะยาวนั้นแย่กว่าความเจ็บปวดเฉพาะหน้า ในเมื่อมู่เวยไม่สมัครใจที่จะติดตามมูจิ่นไปยังต้าเว่ย ก็บอกลาเสียแต่ตอนนี้ อาจเป็นเรื่องดีก็ได้
เขาไม่อยากเห็นศิษย์น้องร้องไห้ ทั้งไม่คิดจะให้ศิษย์น้องต้องตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในอนาคต
เมื่อคิดถึงจุดนี้ มู่จิ่นก็กัดฟันและพูดด้วยสีหน้าอันหนักแน่น "เราไปกันเถอะ"
นอกเหนือความคาดคิดของมู่จิ่น โย่วควนเดินกลับมาและพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ "โอ้ ถ้างั้น คุณชายมู่จิ่น ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่อยู่ที่ภาคตะวันตก เจ้านายอยู่ที่ไหนข้าก็จะอยู่ที่นั่น"
”นอกจากนี้ ข้ากับแม่นางมู่เวยเป็นแค่เพื่อนกัน ท่านไม่ต้องคิดมาก” โย่วควนกล่าวเสริม
อะไรที่ควรพูด โย่วควนก็พูดหมดเรียบร้อย โย่วควนขยับขาก่อนมู่จิ่นหนึ่งก้าวไล่ตามทันเซียวเฉวียนไป
เซียวเฉวียนยิ้มจาง ๆ ให้มู่จิ่น "ไปกันเถอะ เราไปตามหาคาราวานกัน"
ในเมื่อมู่จิ่นตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะไปต้าเว่ยกับเซียวเฉวียนแล้ว เซียวเฉวียนรู้สึกว่ามีบางอย่างที่เขาควรบอกมู่จิ่น "มู่จิ่น องค์หญิงจริงๆ แล้วอยู่ที่ต้าเว่ย"
มู่จิ่นได้ยินแล้วอึ้ง องค์หญิงไปยังต้าเว่ยตั้งแต่เมื่อไหร่ ? เมื่อไม่นานมานี้ ก่อนที่เซียวเฉวียนจะมาที่เขาหมิงเซียน มู่จิ่นและมู่เวยก็ได้พบกับองค์หญิง
และก็อยู่บนเขาหมิงเซียนเช่นกัน ตอนที่มู่จิ่นละเซียวเฉวียนรู้จักกัน มู่จิ่นได้รู้มาจากปากเซียวเฉวียนว่าองค์หญิงถูกแอบนำกลับมายังภูมิภาคตะวันตก และแอบซ่อนตัวไว้โดยองค์ชายแห่งภูมิภาคตะวันตกเมื่อครึ่งปีที่แล้ว
ก่อนหน้านั้น มู่จิ่นและผู้คนในภูมิภาคตะวันตกทั้งหลายคิดว่าองค์หญิงอยู่ในต้าเว่ย เพราะพวกเขารู้เพียงว่าองค์หญิงไปที่ราชวงศ์ต้าเว่ย แต่งงานกับชายชาวต้าเว่ย และไม่เคยกลับไปยังภูมิภาคตะวันตกอีกเลย
สำหรับในฝั่งต้าเว่ย ไม่มีใครรู้ว่าองค์หญิงต้าถงถูกนำตัวกลับไปยังภูมิภาคตะวันตกโดยพี่ชายของเธอ ทุกคนคิดว่าตอนที่จวนเซียวถูกสังหารหมู่ องค์หญิงต้าถงก็ตายไปด้วยแล้ว
ดังนั้น คนในต้าเว่ยที่รู้ว่าองค์หญิงต้าถงยังมีชีวิตอยู่จึงมีไม่มาก
เมื่อเห็นใบหน้าที่สับสนของมู่จิ่น เซียวเฉวียนจึงกล่าวเสริมว่า "ตอนที่เราอยู่บนเขาหมิงเซียน องค์หญิงก็อยู่ที่นั่น หลังจากที่เธอช่วยดับเชื้อไฟของเพลิงชุ่ยเจี้ยนแล้ว เธอก็พร้อมกับสาวใช้เสวี่ยเยี่ยน และฉินซูโหรว คุณหนูใหญ่ของจวนฉินในต้าเว่ยกลับไปต้าเว่ยด้วยกันแล้ว "
พอได้ยินเช่นนี้ มู่จิ่นก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจ แล้วถามว่า "งั้นที่อยู่ขององค์หญิงในต้าเว่ยก็ถูกเก็บเป็นความลับเช่นกันหรือ ?"
เซียวเฉวียนพยักหน้า ตราบใดที่เว่ยเชียนชิวไม่ถูกกำจัด ครอบครัวของเซียวเฉวียนก็ไม่สามารถเปิดเผยต่อสาธารณะได้ ในสายตาของชาวต้าเว่ย เซียวเฉวียนเป็นคนเดียวโดดเดี่ยว เพราะเขาเป็นคนๆ เดียวโดดเดี่ยว เว่ยเชียนชิวจึงไม่สามารถจับหาใครมาเป็นตัวประกันเพื่อข่มขู่เซียวเฉวียนได้ ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงสามารถจัดการกับเว่ยเชียนชิวได้โดยไม่ต้องวอกแวกใจ
ในความเป็นจริง เซียวเฉวียนมีผู้อารักขาฝีมือดีสองคน ไป่ฉีและเหมิงเอ้า เซียนชิวน้อย ดาบวิญญาณดั่งเทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง ยังมีตราจูเสินศักดิ์สิทธิ์อายุพันปี ตอนนี้ยังมีกำลังเสริมของหัวใจดาบและชิงหลง เซียวเฉวียนไม่กังวลว่าเขาจะไม่สามารถปกป้องครอบครัวของเขาได้ แต่เพื่อป้องกันเหตุสุดวิสัย เซียวเฉวียนไม่กล้าเอาชีวิตของคนในครอบครัวมาเสี่ยง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...