ผู้คนในสำนักหมิวเซียนไม่ว่าพวกเขาจะเป็นนักปราชญ์ สาวกอย่างมู่จิ่นมู่เวยอีกทั้งยังมีเฉากุยที่ไปดำเนินเรื่องให้กับสำนักหมิงเซียนล้วนมีความรู้สึกภาคภูมิใจอย่างอธิบายไม่ได้
ความภาคภูมิใจแบบนี้มาจากแนวคิดหลักของสำนักหมิงเซียนซึ่งก็คือพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาเป็นตัวแทนของวิถีแห่งสวรรค์
เนื่องจากมันเป็นทางแห่งสวรรค์ ไม่ต้องพูดถึงมนุษย์ แม้แต่ราชสำนักก็ไม่จริงจัง ด้วยเหตุนี้นักบุญจึงกล้าเกลี้ยกล่อมหมิงเจ๋อ องค์ชายแห่งซินเจียง ต่อมาก็มีนักปราชญ์ผู้กล้าที่มีเรืองเข้าและออกจวนเจียนกั๋วต้าเว่ย
ทุกชิ้นแสดงให้เห็นถึงความเย่อหยิ่งและความสูงส่งของสำนักนี้
หญิงสาวจากราชสำนักกล้ามองเซียวเฉวียนเช่นนี้และเจรจาเงื่อนไขกับเซียวเฉวียน
หากเป็นผู้ชายเซียเฉวียนจะถูกทุบตีเพื่อเอาชนะเขา โชคดีที่เฉากุยเป็นผู้หญิง ดังนั้นนางจึงหลีกเลี่ยงการถูกทุบตีที่หยาบคายได้ เพราะเซียวเฉวียนไม่ตีผู้หญิง
เซียวเฉวียนได้ยินเสียงหัวใจของเฉากุยและรู้ถึงการร่วงหล่นของใบมันเทศ
แต่เซียวเฉวียนต้องการให้นางตกลงที่จะไม่บอกเซียวเฉวียนถึงที่อยู่ของพวกเขาทั้งสาม
นี่คือเซียวเฉวียนจงใจไว้ชีวิตเด็กผู้หญิงคนนี้
มู่จิ่นขยิบตาให้เฉากุย "เห็นด้วย มันจะดีสำหรับทุกคน"
ในความเป็นจริงมู่จิ่นไม่เข้าใจว่าทำไม เซียวเฉวียนถึงต้องการเปิดเผยต่อเฉากุยว่าเซียวเฉวียนได้จุดไฟในภูเขาหมิงเซียนเอง?
เป็นไปได้ไหมที่เซียวเฉวียนจงใจปล่อยให้เฉากุยบอกผู้คนในสำนักหมิงเซียนว่าเซียวเฉวียนอยู่ที่นี่?
มู่จินกำหมัดแน่น เซียวเฉวียนกล่าวว่าสำนักหมิงเซียนมีความเกลียดชังอย่างสุดซึ้งต่อตระกูลเซียวของเขา ยกเว้นมู่จิ่นและมู่เวยก็ไม่มีใครเหลืออยู่อีกแล้ว
เป็นไปได้ไหมที่เซียวเฉวียนต้องการใช้ปากของเฉากุยเพื่อล่อลวงผู้คนจากสำนักหมิงเซียนที่นี่ จากนั้นจึงถอนรากถอนโคนและกำจัดพวกเขาทั้งหมด
มู่จินรู้จักผู้คนในสำนักหมิงเซียนเป็นอย่างดี ผู้คนในสำนักหมิงเซียนคิดว่าตัวเองเป็นคนตรงไปตรงมาและไม่มีใครยอมจำนน
แน่นอนว่าเฉากุยเองก็เป็นคนที่หยิ่งผยองเช่นกัน สำนักหมิงเซียนได้เข้ามาแทนที่เทียนเต๋า นางต้องกลัวคนโกง "เนื่องจากเจ้าเป็นผู้กระทำผิดที่เผาภูเขาหมิงเซียน ข้าก็ไม่มีเหตุผลที่จะปกป้องเจ้าแน่นอน"
ความหมายของเฉากุยชัดเจน ไม่เพียงแต่ข้าจะไม่บอกเจ้าว่ามันเทศอยู่ที่ไหนข้าจะปล่อยให้เจ้าตายโดยไม่มีสถานที่ฝังศพอีกด้วย
เซียวเฉวียนยิ้มเล็กน้อย
เขาหัวเราะขึ้นแล้ว
มู่จิ่นคิดว่าเซียวเฉวียนจะโกรธ และเฉากุยก็มองรอยยิ้มของเซียวเฉวียนด้วยความประหลาดใจ เขาหัวเราะอะไร?
“มันไม่เหมือนกับตระกูลขุนนางที่จะฆ่าคนขนาดนี้” เซียวเฉวียนจิบชาแล้วพูดว่า “ในเมื่อหญิงสาวบอกว่านางต้องการให้ข้าตายโดยไม่มีสถานที่ฝังศพ ข้าก็จะไม่ซ่อนตัว”
“วันนี้ข้าจะพักที่ที่พักของผู้หญิงคนนั้น และดูว่าหญิงสาวทำให้ข้าตายโดยไม่มีที่ฝังได้อย่างไร ฮ่าๆๆๆ!”
เซียวเฉวียนหัวเราะเสียงดัง สำหรับบุคคลภายนอก มันฟังดูไม่สุภาพและโง่เขลา มีเพียงมู่จิ่นเท่านั้นที่ได้ยินว่าเสียงหัวเราะของเซียวเฉวียนเต็มไปด้วยความโศกเศร้าอย่างสุดซึ้ง
เซียวเฉวียนเคยกล่าวไว้ว่าเป็นนักปราชญ์ที่ยุยงให้หมิงเจ๋อทำลายตระกูลเซียว
แม้ว่าเซียวเฉวียนและมู่จิ่นจะรู้จักกันมาได้ไม่นาน แต่เซียวเฉวียนก็บอกกับมู่จิ่นทุกอย่าง
เซีนวเฉวียนยังกล่าวถึงผนึกจูนเสินอีกด้วย
ถ้าเป็นคนอื่น พวกเขาจะไม่เปิดใจเช่นนี้กับมู่จิ่นที่พวกเขาเพิ่งพบ เพราะคนอื่นจะกลัวที่จะถูกทรยศ
เหตุผลที่เซียวเฉวียนกล้าพูดหลายเรื่องกับมู่จิ่นก็เพราะเซียวเฉวียนไม่กลัว
เขาไม่กลัวการทรยศอีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าศัตรูจะใหญ่แค่ไหน มันก็ไม่ใหญ่เท่ากับเว่ยเชียนชิวและศัตรูอีกหนึ่งคนจะไม่ใหญ่เท่ากับเว่ยเชียนชิวดังนั้นตอนนี้เซียวเฉวียนจึงอาจกล่าวได้ว่าจงใจอย่างมาก
หากมู่จิ่นจากจีนทรยศเขา เซียวเฉวียนจะยอมรับชะตากรรมของเขา เนื่องจากเขามีรัศมีของการเป็นตัวเอกชาย เขาอาจจะไม่ถูกมู่จิ่นทรมานจนตาย
นี่คือสิ่งที่ตำนานกล่าวไว้เกี่ยวกับการแสดงอย่างตรงไปตรงมา ตรงไปตรงมา และทำทุกอย่างที่เจ้าต้องการ
นักการค้าที่เดินทางไปทางเหนือและใต้มักจะระมัดระวังอยู่เสมอ เฉากุยไม่เคยเห็นใครที่ไม่กลัวความตายเท่ากับเซียวเฉวียน
เซียวเฉวียนหัวเราะเสียงดัง ไม่สนใจคำพูดข่มขู่ของเฉากุยอย่างจริงจังเลย และไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนโดยเอามือไพล่หลัง
"เจ้า เจ้า......"
เฉากุยโกรธมากจนร่างกายอันละเอียดอ่อนของนางสั่นเทา เอาหล่ะ ดูเหมือนว่าบุคคลนี้จะตั้งใจมายั่วยุสำนักหมิงเซียนโดยเฉพาะ หากเขาไม่โค่นบุคคลนี้ลงก็จะเสียชื่อสำนักหมิงเซียนหรือไม่ ?
เฉากุยเขียนจดหมายจากเหมาเจ๋อตงโดยตั้งใจจะเรียกลูกศิษย์ของเขาและสังหารเซียวฉวน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...