สรุปเนื้อหา บทที่ 1076 ทำเสียหน้าเอง – ซูเปอร์ลูกเขย โดย ชิงเฉิง
บท บทที่ 1076 ทำเสียหน้าเอง ของ ซูเปอร์ลูกเขย ในหมวดนิยายนิยายจีนโบราณ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ชิงเฉิง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เดิมที ลูกผู้ชายเข้าออกแหล่งโลกีย์ประเภทนี้เป็นเรื่องปกติ จะโทษก็ต้องโทษเซียวเฉวียนเป็นเขยแต่งเข้าในภูมิภาคตะวันตก มาแต่งงานกับผู้หญิงที่สูงศักดิ์ที่สุดในภูมิภาคตะวันตก
ฮ่า ๆ ๆ !
ฟ้าเบื้องบนนั้นมีความเป็นธรรมเสมอ ประทานสิ่งที่คนทั่วไปมิอาจเอื้อมไว้กับเซียวเฉวียน ก็จะต้องทวงสิ่งที่คนทั่วไปสัมผัสได้ตามธรรมดาคืนจากเซียวเฉวียนอย่างแน่นอน
ฮ่า ๆ ๆ !
ถึงตอนนี้ พวกแขกที่แสดงความเห็นอกเห็นใจต่อเซียวเฉวียนก็มี ที่รู้สึกดีใจบนความทุกข์ของคนอื่นก็มี
แต่ว่า คนที่ดีใจเพราะคนอื่นทุกข์นั้นมีถึงเก้าสิบเก้าส่วนร้อย
ในขณะที่องค์หญิงต้าถงมีชื่อเสียงไปทั่ว ทั้งรูปโฉมงดงาม เป็นเทพีในดวงใจของผู้ชายในภูมิภาคตะวันตก เป็นหญิงที่พวกเขามิอาจจะเอื้อมได้
เทพีเยี่ยงนี้ เสียดายตกเป็นของเซียวเฉวียนปัญญาอ่อนในต้าเว่ยคนนี้ กินในจานไม่พอ ยังมองในหม้ออีก
สร้างความขุ่นเคืองยันสาธารณชนส่วนรวมอีก !
วันนี้พวกเขาจะดูว่าเซียวเฉวียนจะตกอับอย่างไร
ดีที่สุดให้องค์หญิงหย่าขาดกับเซียวเฉวียนเฮงซวยคนนี้ไปเลย !
แต่ว่า พวกเขารอแล้วรออีก ไม่เพียงแต่เซียวเฉวียนจะไม่ออกมา ตดก็ไม่ดังสักกะปู๊ด
ต่อหน้าผู้คนในที่สาธารณะอย่างนี้ เฉากุยยังเรียกเซียวเฉวียนออกมาไม่ได้ เธอรู้สึกว่าถูกเซียวเฉวียนดูหมิ่น ชักรู้สึกเสียหน้า
ด้วยความโมโห เฉากุยถีบประตูห้องของเซียวเฉวียนจนเปิดออก
เสียงดังปังที่ประตู เซียวเฉวียนลืมตาที่ยังสะลึมสะลือ เขาลุกขึ้นนั่งอย่างเกียจคร้านและพูดอย่างเฉื่อยชา "ทำไมล่ะ แม่นางเฉากุยรอไม่ไหวแล้วหรือ ? ข้าว่าแล้ว ทำไมสาวๆ แถวนี้ถึงได้อารมณ์ร้อนรุ่มขนาดนี้ ที่แท้ได้ฝีมือตกทอดมาจากเจ้าของร้านนี่เอง”
“พรวด !” พอได้ยิน พวกแขกที่มาพักอดไม่ได้จึงหัวเราะออกมา
“เจ้า !” ถึงแม้เฉากุยจะเป็นผู้หญิงที่คลุกคลีอยู่ในแวดวงขายบริการ แต่เธอก็ยังหนีไม่พ้นโดนเซียวเฉวียนยั่วยุจนถึงกับหน้าแดง เซียวเฉวียนเยาะเย้ยเฉากุยต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ ทั้งยังพูดจาลามกแบบนี้ จงใจจะทำให้เฉากุยขายขี้หน้าต่อสาธารณะ !
มันชั่วช้าจริงๆ !
เซียวเฉวียนยกมุมปากยิ้มเยาะ เฉากุยคนนี้ตลกสิ้นดี เห็นชัดๆ เธอมาถีบประตูของเซียวเฉวียน เห็นชัดว่าเธอทำตัวขายขี้หน้าเอง ตอนนี้จะมาโทษเซียวเฉวียน จุดนี้เฉากุยมีความคล้ายคลึงกับผู้สูงศักดิ์หรือลูกหลานของผู้มีอำนาจส่วนใหญ่
ในสายตาของพวกเขา หากข้าจะตีเจ้า เจ้าต้องยืนนิ่งๆ ให้ข้าตี หากข้าไม่ได้ตีเจ้าจนตาย เจ้ายังต้องขอบคุณข้าที่เมตตาปราณี หากเจ้ากล้าหลบหรือต่อสู้ แสดงว่าเจ้าไม่รู้ดีชั่ว เจ้ากำลังละเมิดกฎแห่งธรรมชาติ !
พฤติกรรมที่ยกตัวเองสูงเสียดฟ้า เหนือกว่าคนทั้งปวงเยี่ยงนี้ทำให้เซียวเฉวียนเอือมระอาจริงๆ !
“อะไรของเจ้า หรือว่าแม่นางมาถีบประตูของเซียวอย่างเร่าร้อนเพื่อจะมาถกเรื่องธัมมะธัมโมกับเซียวงั้นหรือ ?” เซียวเฉวียนเหลือบมองที่เฉากุยอย่างไม่แยแส ใช่ว่าเซียวเฉวียนจะดูถูกหญิงขายบริการอย่างเฉากุย แต่ที่พูดมานั้น ถึงเซียวเฉวียนยอมเชื่อ พวกพูดชายที่อยู่ข้างหลังของเฉากุยก็ไม่เชื่อ
เมื่อสักครู่ไม่ใช่ว่าเซียวเฉวียนไม่ได้ยินเสียงตะโกนของเฉากุย เซียวเฉวียนแค่ไม่อยากจะตอแยกับเฉากุย เขาไม่คิดที่จะมีความคิดอ่านเยี่ยงหญิงสามัญแบบนี้ และในขณะเดียวกัน เขาก็ต้องการจะไว้หน้าบ้างสำหรับเธอด้วย
ไม่คิดว่า เฉากุยจะไม่ถนอมน้ำใจของเซียวเฉวียนก็ไม่ว่า แต่เธอยังขุดหลุมอันเบ้อเริ้มให้กับตัวเองอย่างโง่บรม ไม่กลัวที่จะทำปัญหาให้ใหญ่โต มาถีบประตูของเซียวเฉวียนต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนั้น เฉากุยหลงตัวเองมากเกินไปแล้ว
ในเมื่อไว้หน้าเฉากุยแล้วไม่เอาหน้า งั้นเซียวเฉวียนก็จะไม่เกรงใจแล้ว
"ฮ่า ๆ ๆ !"
อย่างว่า คำพูดของเซียวเฉวียนทำให้เกิดเสียงหัวเราะคำราม พวกแขกมาพักต่างก็มองไปที่เฉากุยและหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เธอด้วยสายตาที่พิลึก
ใบหน้าของเฉากุยร้อนแดงราวกับไฟ ความรู้สึกแสบร้อนทำให้เธอเกือบขาดอากาศ หายใจไม่ปะติดปะต่อขณะที่เธอพูด "เซียวเฉวียน ! เจ้ารอไว้นะ !"
"หงเอ๋อ พวกเราไป !"
พูดจบ เฉากุยก็หันหลังจากไปด้วยความโมโห
รอให้กองกำลังขนาดใหญ่ของสำนักหมิงเซียนมาถึง เฉากุยจะต้องทำจนเซียวเฉวียนตายอย่างไม่มีที่ให้ฝัง !
วิธีใดนั้นล้วนอ่อนโยนกว่าโยนเธอออกไปตรงๆ และสามารถรักษาชีวิตได้
แต่มู่จิ่นกลับเลือกวิธีที่เสี่ยงที่สุดโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งทำผิดพลาดไปแล้วจริงๆ
แต่จะโทษมู่จิ่นเลยก็ไม่ได้ มู่จิ่นไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อนในภูมิภาคตะวันตก เขาตื่นตระหนกอยู่แล้ว บวกกับว่าเขายังเป็นคนที่เจาะทะลุมาจากจีนยุคใหม่ ภายใต้อิทธิพลของความคิดสมัยใหม่ พอมีคนรักแล้วก็ควรตัดสาวอื่นทิ้งทุกอย่างไม่ให้เหลือความคลุมเครือ
ใครบอกให้แม่นางคนนี้ขึ้นมาเกาะเหมือนขี้ผึ้ง ?
ใจร้อนขึ้นมา มู่จิ่นก็ได้แต่ผลักเธอออกไปก็เท่านั้น
จนกระทั่งได้ยินว่าเฉากุยหันหัวหอกไปที่เซียวเฉวียน แต่เซียวเฉวียนไม่ได้ทำอะไรกับพวกสาวๆ ในที่สุดมู่จิ่นก็รู้สึกโล่งใจ
ในสายตาของมู่จิ่น เซียวเฉวียนมีพลังสุดยอด ไม่มีใครทำร้ายเซียวเฉวียนได้
มู่จิ่นไม่สนใจสถานการณ์ข้างนอกเป็นยังไง เขาล้มตัวลงเตียงแล้วนอนหลับไป
ตอนนี้ พระจันทร์อันสุกใสห้อยสูงอยู่บนท้องฟ้า ค่ำมืดมากแล้ว ในที่สุดโรงแรมฉางหมิงก็เงียบสงบลง
ระหว่างฟ้ากับดิน สรรพสิ่งอยู่นิ่งสงบเงียบ
......
......
สำนักหมิงเซียนตามล่าเซียวเฉวียน ก่อความปั่นป่วนครั้งใหญ่ แน่นอนเรื่องก็แพร่เข้าไปถึงหูของกษัตริย์แห่งภูมิภาคตะวันตก
กษัตริย์อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจอย่างยิ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวเฉวียนมาเยือนภูมิภาคตะวันตก แต่สำนักหมิงเซียนมักจะอาศัยอยู่อย่างสันโดษ เป็นแพทย์รักษาผู้คน ไม่ยุ่งเรื่องชาวโลก และไม่มีใครเคยไปต้าเว่ยมาก่อน
จากมุมมองนี้ ทั้งสองไม่มีความเกี่ยวดองกัน เหตุใดเซียวเฉวียนจึงสร้างความแค้นอย่างลึกซึ้งกับสำนักหมิงเซียนได้ ถึงขนาดที่สำนักหมิงเซียนเคลื่อนพลทุกนายให้ไปตามล่าตัวเซียวเฉวียน ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...