ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1077

แม้ว่าเซียวเฉวียนจะไปที่เขาหมิงเซียนมาเที่ยวหนึ่งแล้ว แต่เซียวเฉวียนก็ไปขอบคุณสำนักหมิงเซียนที่ช่วยชีวิตองค์หญิง สถานการณ์จึงไม่น่าจะกลายเป็นเช่นนี้ ต้องมีสาเหตุบางอย่างที่กษัตริย์ไม่รู้

จนถึงบัดนี้ กษัตริย์แห่งภูมิภาคตะวันตกยังไม่รู้ว่าผู้นำของสำนักหมิงเซียนก็คือนักปราชญ์ที่เขาตามหามาโดยตลอด

ถ้ากษัตริย์รู้เรื่องนี้ คำถามมากมายในใจก็คงจะได้รับการคลี่คลาย

ถึงอย่างไร แม้กษัตริย์จะสับสนยิ่งนัก เมื่อรับทราบว่าเซียวเฉวียนถูกสมาชิกสำนักหมิงเซียนตามล่าในหมู่บ้านเยว่หยา พระองค์ก็ส่งแม่ทัพที่มีความสามารถให้ไปช่วยเหลือเซียวเฉวียนทันที

เซียวเฉวียนเป็นลูกเขยของกษัตริย์และเป็นพ่อของหลานสาวพระองค์ เซียวเฉวียนยังถวายสมุนไพรช่วยชีวิตให้กับราชินีและได้ช่วยพระชนม์ของราชินี กษัตริย์และราชินีแห่งภูมิภาคตะวันตกเห็นพ้องว่าพวกท่านควรช่วยเซียวเฉวียน ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตาม

แต่แม่ทัพที่ได้รับคำสั่งให้ไปช่วยเหลือเซียวเฉวียนมีความสัมพันธ์กับสำนักหมิงเซียน

ครั้งหนึ่งสำนักหมิงเซียนเคยช่วยชีวิตแม่ของแม่ทัพไว้ และบุญคุณในการช่วยชีวิตนั้นลืมเลือนไม่ได้ นอกจากนี้ แม่ทัพยังได้ติดต่อกับสำนักหมิงเซียนเป็นการส่วนตัว ยิ่งไปกว่านั้น แม่ทัพมีความรู้สึกไม่ดีต่อเซียวเฉวียนอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อได้ยินว่าคนของสำนักหมิงเซียนกำลังไล่ล่าเซียวเฉวียน แม่ทัพก็ยิ่งไม่พอใจมากขึ้น

กษัตริย์ส่งให้แม่ทัพไปช่วยเหลือเซียวเฉวียน แม่ทัพไม่พอใจอย่างมากแต่ไม่กล้าขัดคำสั่งกษัตริย์ แม่ทัพจึงได้แต่ยอมรับคำสั่งและจากไป

แต่จะช่วยเซียวเฉวียนได้หรือไม่นั้น แม่ทัพก็มีแผนอยู่ในใจแล้ว หมู่บ้านเยว่หยาตั้งอยู่ในสถานที่ห่างไกล ต้องเดินทางยาวไกลและอันตราย ถึงเวลาหากช่วยเซียวเฉวียนไม่ได้ เขาก็มีเหตุผลมากมายที่จะอ้างได้

ด้วยวิธีนี้ เขาสามารถรักษาหน้ากับสำนักหมิงเซียนได้ ถือเป็นการตอบแทนสำนักหมิงเซียนที่ได้ช่วยชีวิตแม่ของเขา

แต่ว่าแม่ทัพเป็นคนของราชสำนัก กฎหมายประเทศของภูมิภาคตะวันตกบัญญัติว่าข้าราชฯ ไม่สามารถมีส่วนร่วมในข้อพิพาทระหว่างชาวยุทธ์ได้ ไม่เช่นนั้น แม่ทัพยังคิดจะฆ่าเซียวเฉวียนเพื่อระบายความขุ่นเคืองในใจของเขาด้วยซ้ำ

เพื่อเซียวเฉวียน ปัญญาอ่อนที่ไม่อาจเสนอหน้าใคร ไม่คิดว่ากษัตริย์ถึงกับมาสั่งให้แม่ทัพไปช่วย ? มันคุ้มแล้วหรือ ?

นั่นยังไม่พอ ยังต้องเดินทางทั้งกลางวันและกลางคืนข้ามทะเลทรายอันกว้างสุดลูกหูลูกตา เป็นงานที่ลำบากยิ่งกว่าไปออกรบทำศึก กษัตริย์มาสั่งให้แม่ทัพไปทำซะงั้น !

แม่ทัพทำใจไม่ได้ !

แต่แล้ว ในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่กษัตริย์ส่งแม่ทัพออกไป กษัตริย์ก็ได้รับข่าวที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้น หลังจากที่ทราบข่าว ทั้งกษัตริย์และราชินีต่างก็หมดสติไปเพราะยอมรับความจริงนั้นไม่ได้

ทั้งสองพระองค์สลบหลับไปเป็นเวลาทั้งวันทั้งคืน ทั้งราชวงศ์ในภูมิภาคตะวันตกก็ตื่นตระหนก

และสายลับที่มารายงานข่าวก็คุกเข่าอยู่หน้าเตียงของกษัตริย์มาเป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้วเช่นกัน สายลับต้องรอให้กษัตริย์ตื่น กษัตริย์ต้องมีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะถามสายลับอีกอย่างแน่นอน

ข่าวที่สายลับได้มาก็คือเจ้าชายหมิงเจ๋อที่พวกเขาตามหาอยู่นั้นถูกจำคุกในคุกน้ำแข็งอยู่ที่หลิงซาน

เป็นเรื่องบังเอิญที่สายลับได้ตรวจค้นเกือบทั่วทั้งภาคตะวันตกแต่ไม่พบเบาะแสของเจ้าชายหมิงเจ๋อเลย สายลับจึงมาย้อนคิดอีกทีอย่างละเอียดว่า ยังมีที่ใดที่ยังไม่ได้ไปค้นหา

พอคิดเช่นนี้ สายลับก็นึกถึงคุกน้ำแข็งที่อยู่หลิงซาน

ตอนแรกสายลับคิดว่า สถานะที่สูงส่งอย่างเจ้าชายหมิงเจ๋อจะไปอยู่ในสถานที่อับโชคอย่างคุกน้ำแข็งได้ไง คุกน้ำแข็งเป็นสถานที่ลงโทษคนในเชื้อราชวงศ์ของภูมิภาคตะวันตก

เมื่อคิดถึงจุดนี้ สายลับก็ล้มเลิกความคิดนี้ในใจของเขา

แต่ว่า แม้จะล้มเลิกไป สถานที่ของคุกน้ำแข็งก็มักจะปรากฏในหัวของสายลับ ราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างชักนำให้สายลับไปที่คุกน้ำแข็ง

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ในที่สุดสายลับก็ตัดสินใจไปที่คุกน้ำแข็ง

แต่คุกน้ำแข็งเป็นสถานที่ลับสำหรับราชวงศ์ของภูมิภาคตะวันตก มีบุคคลเฉพาะเฝ้าคุมอยู่อย่างเข้มงวด ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนนอกจะเข้าได้

และหากถูกจับได้ สายลับจะถูกตั้งข้อหาบุกรุกสถานที่สำคัญของราชวงศ์และประหารด้วยการตัดศีรษะ

แต่ว่า เกิดเจ้าชายหมิงเจ๋ออยู่ที่นั่น สายลับก็จะมีคุณงามความดี เมื่อความดีความชอบเป็นที่ยอมรับ เขาก็จะไม่ต้องเป็นสายลับผู้ต่ำต้อยอีกต่อไป เขาสามารถมีความก้าวหน้าเหมือนเดินเหินอยู่บนปุยเมฆทีเดียว

ในขณะนี้ สายลับก็อยู่ตัวคนเดียว ไม่มีที่พึ่งพาไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดก็แค่ตาย

ดังสุภาษิตโบราณกล่าวไว้ว่า ความมั่งคั่งมักได้มาด้วยการผจญภัย