ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1079

เฉากุยคำนวณตามความเร็วของศิษย์สำนักหมิงเซียนว่า พวกเขาน่าจะมาถึงแล้ว

ศิษย์สำนักหมิงเซียนเดินทางมาไกลขนาดนี้ ออกตัวตามมารยาท เฉากุยก็ต้อนรับพวกเขาก็เป็นเรื่องควรทำ แน่นอนว่าเฉากุยก็มีเจตนาส่วนตัวเช่นกัน ต้องการสร้างความประทับใจให้กับพวกเขา เพื่อให้พวกเขาพูดดีกับนางต่อหน้านักปราชญ์และย่าเหยียน เมื่อพวกเขากลับไป

และด้วยผลงานพบร่องรอยของเซียวเฉวียน เฉากุยก็มั่นใจว่าจะได้รับเลื่อนตำแหน่งอย่างแน่นอน

ดีสิ คนที่โชคดีก็โชคดี แม้จะอยู่ในที่ห่างไกล โชคดีก็จะมาตามกำหนด

คิดถึงตัวเองที่จะได้ออกจากหมู่บ้านพระจันทร์ในไม่ช้า เฉากุยอารมณ์ดี เหตุการณ์เมื่อคืนเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

เฉากุยก็ลืมคำพูดของเสี่ยวชิง ละเลยพลังของเซียวเฉวียน ในใจของนาง สงครามครั้งนี้ สำนักหมิงเซียนชนะแล้ว

และในเวลานี้ ภายใต้การคาดหวังของเฉากุยมีคนกลุ่มหนึ่งขี่อูฐจากไกล ๆ มา

ดูจากการแต่งกายของพวกเขา เฉากุยรู้ทันทีว่าเป็นศิษย์สำนักหมิงเซียน นางรีบลุกขึ้น บิดเอว ยิ้มแย้มแจ่มใสต้อนรับพวกเขา “เอ่อ ขอบพระคุณทุกท่านที่ไม่ย่อท้อต่อความเหนื่อยล้ามาแต่ไกล ๆ เชิญทุกท่านพักผ่อนสักครู่ที่โรงเตี๊ยม”

ผู้นำคนนั้นกระโดดลงจากอูฐ พยักหน้าให้เฉากุยแล้วหันกลับมาพูดกับคนที่ข้างหลัง “พี่น้องทั้งหลาย เรามาถึงแล้ว”

ทุกคนลงจากอูฐ แล้วนำโดยผู้นำคนนั้น เดินเข้าไปในโรงเตี๊ยมอย่างเร่งรีบ

เฉากุยขณะเชิญพวกเขาเข้าไปในโรงเตี๊ยม ขณะเดียวกันก็แอบนับจำนวนคนที่มา นับถึงคนที่สามสิบแล้ว ไม่เห็นคนมาต่อ เฉากุยมองไปข้างหน้าแล้วมองไปข้างหน้าอีกครั้ง ไม่สิ มีคนแค่นี้?

สำนักหมิงเซียนไม่ใช่ประตูใหญ่หรือ?

นอกจากนี้ แม้แต่นักปราชญ์ยังออกคำสั่งฆ่าเซียวเฉวียนจะมาแค่นี้เองหรือ?

แค่นี้……

ถ้าเซียวเฉวียนอย่างที่เสี่ยวชิงพูดนั้น แข็งแกร่งมาก จะตามฆ่าเซียวเฉวียนคงจะยากหน่อย

แต่นั่นก็ไม่ใช่ คำสั่งตามฆ่าที่ออกโดยนักปราชญ์เอง ยังไงก็ไม่น่าจะเหลือแค่นี้หรอก

บางที สามสิบคนนี้เป็นกองหน้า กองกำลังหลักยังอยู่ข้างหลัง

อืม ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ต้องมีกองกำลังหลักอยู่ข้างหลังแน่

เฉากุยปลอบใจตัวเองแบบนี้ ก้าวเท้าเข้าไปที่โรงเตี๊ยมทีละก้าว กลัวจะพลาดการมาถึงของกองกำลังหลัก กลัวจะพลาดโอกาสต้อนรับกองกำลังหลักเป็นคนแรก

แต่ ก้าวของนางช้าลงแล้ว นางเข้าไปในโรงเตี๊ยมแล้วไม่เห็นเงาของกองกำลังหลัก

ในใจเฉากุยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระวนกระวายใจ

และโรงเตี๊ยมก็ครึกครื้นขึ้นทันที จากการมาถึงของสามสิบคน

“ผู้จัดการร้าน เซียวเฉวียนอยู่ที่ไหน?” ผู้นำคนนั้นตะโกนใส่เฉากุยพวกเขามาอย่างเร่งรีบเพื่อเซียวเฉวียน

ไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนหนีไปหรือยัง

“ท่านทั้งหลายโปรดสงบสติอารมณ์ เซียวเฉวียนยังอยู่ที่โรงเตี๊ยม” พูดมาถึงตรงนี้ เฉากุยจงใจกดเสียงต่ำ เซียวเฉวียนต้องฆ่า แต่นางก็ต้องทำธุรกิจด้วย ไม่สามารถให้ใครรู้ว่า เซียวเฉวียนต้องตายด้วยน้ำมือของนาง มิฉะนั้นจะส่งผลกระทบต่อธุรกิจของโรงเตี๊ยมฉางหมิง

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครอยากพักในโรงเตี๊ยมที่มีอำนาจซับซ้อนเกินไป พักในโรงเตี๊ยมแบบนี้ ไม่รู้เมื่อไหร่จะเจออะไรไม่ดี

เฉากุยรินชาให้หัวหน้าคนนั้น พูดด้วยน้ำเสียงที่ลองเชิงว่า “เรารอให้ทุกคนพร้อมก่อนค่อยลงมือ จะได้มีโอกาสชนะมากขึ้น”

พร้อมแล้วหรือ?

หัวหน้าคนนั้นชะงักไปเล็กน้อย แต่เขาก็ตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว ไม่พูดถึงเรื่องนี้ก็ยังดี แต่พูดถึงเรื่องนี้ หัวหน้าคนนั้นก็โมโหเต็มท้อง “มีแค่พวกนี้เอง!”