ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1084

มาดูกันว่าเซียวเฉวียนจะหยิ่งได้นานแค่ไหน

หลังจากที่ทุกคนสบตากันก็พยักหน้าให้กัน พวกเขาต้องการแสดงฝีมือยอดเยี่ยม นั้นคือวางพิษ

การฆ่าคนด้วยพิษ วิธีการสกปรกนี้เป็นพฤติกรรมที่น่าละอายที่สุดตระกูลที่เก่าแก่

บัดนี้คนลุ่มนี้ฆ่าเซียวเฉวียนไม่ได้ เซียวเฉวียนค่อย ๆ บันทอนกำลังของพวกเขา แต่เซียวเฉวียนยังปกติทุกอย่าง ขืนปล่อยไว้แบบนี้ สถานการณ์คงไม่เป็นใจต่อพวกเขา พวกเขาจึงอดร้อนใจไม่ได้

ตรงกันข้ามที่นี่คือคนตัวเอง ฆ่าเซียวเฉวียนก่อนแล้วค่อยเก็บกวาดคงไม่มีใครเห็น

จะว่าไปแล้ว เซียวเฉวียนก็พิสดารไม่น้อย ไม่ใช่คนธรรมดา การดูแลคนพิเศษอย่างดีไม่นับว่ายากนัก

ชิ！

เถียงข้าง ๆ คู ๆ

เซียวเฉวียนแสยะยิ้มเย็นชาทันทีที่ได้ยินเสียงในหัวของพวกเขา “คิดจะวางพิษข้า คอยดูละกันว่าพวกเจ้าจะทำเรื่องนี้ได้หรือไม่”

กล่าวจบ เซียวเฉวียนก็วาดม่านกั้นขึ้นในอากาศ ปกป้องตัวเองไว้

ม่านกั้นของเซียวเฉวียนถูกสร้างขึ้นโดยการช่วยเหลือของผนึกจูเสิน พูดได้ว่ามีแหล่งที่มาเดียวกับม่านกั้นของชิงหลงที่ตั้งอยู่ในจวนเซียว นักปราชญ์และเสวียนอวี๋แตะต้องม่านกั้นของจวนเซียวไม่ได้ คนเหล่านี้ก็จนปัญญา

แม้แต่แมลงวันยังผ่านไม่ได้ เซียวเฉวียนมองพวกเขาอย่างนึกโกรธ

พอได้ยินคำพูดของเซียวเฉวียน ทุกคนอดอึ้งไม่ได้ ทำไมเซียวเฉวียนถึงรู้ว่าพวกเขาคิดอะไร?

“ทำไมข้าถึงรู้ว่าพวกเจ้าคิดอะไร? พวกเจ้าไม่ตั้งใจอ่านจดหมายที่เสี่ยวชิงเขียนให้พวกเจ้าสินะ” เซียวเฉวียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทำให้คนเหล่านี้ตกในใจอีกครั้ง ต่างมองเซียวเฉวียนเหมือนเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น

เซียวเฉวียนเป็นผีใช่ไหม?

ต้องขอโทษกับความรู้เพียงหางอึ่งของพวกเขา จริง ๆ แล้วนักปราชญ์ไม่เคยพูดถึงทักษะสองอย่างนั้นคือการอ่านใจคนและการปิดกั้นความคิด

เท่าที่พวกเขารู้ คนที่ทำแบบนี้ได้มีเพียงปีศาจและเทพบนสวรรค์เท่านั้น

พวกเขาไม่รู้ว่ามนุษย์ก็ทำได้

เซียวเฉวียนเป็นมนุษย์มีเลือดเนื้อ เป็นไปได้อย่างไร?

แต่พวกเขาเห็นกับตาว่าเซียวเฉวียนทำได้！

หรือว่านักปราชญ์จะไปพูดว่าเซียวเฉวียนเป็นตัวประหลาด

บางสิ่งบางอย่างที่แปลกประหลาดถูกซ่อนอยู่ในตัวของเซียวเฉวียน แถมยังมีทักษะประหลาดอีกมากมาย เซียวเฉวียนไม่ใช้ตัวประหลาดแล้วจะเป็นตัวอะไรได้！

เหมือนคน มีสิทธิ์อะไรถึงให้เซียวเฉวียนแตกต่างจากทุกคน?

เวลานี้ ในใจของทุกคนต่างอิจฉาริษยาเซียวเฉวียนกันทั้งนั้น คนที่มีความสามารถโดดเด่นเหนือใคร ยิ่งเก็บไว้ไม่ได้ ในเมื่อเซียวเฉวียนจะไม่ได้เป็นศัตรูคู่อาฆาตกับพวกเขา และในเมื่อเซียวเฉวียนไม่เคยทำลายผลประโยชน์ของพวกเขา พวกเขาก็คงฆ่าเซียวเฉวียนไม่ได้

ดั่งคำกล่าวที่ว่า ราษฎรเดิมไม่มีความผิด แต่เพราะมีหยกกับตัวจึงมีความผิด

ความหมายของประโยคนี้คือ ชาวบ้านเดิมทีไม่มีความผิด เพราะมีหยกกับตัวจึงต้องโทษ

หมายความว่าต่อให้มีพรสวรรค์และมีอุดมคติแต่กับโชคร้าย

ในสายตาของคนเหล่านี้ เซียวเฉวียนมีสมบัติที่พวกเขาไม่มี มีความสามารถที่พวกเขาไม่มี เป็นตัวประหลาดที่ควรตาย

ท่านกั้นที่พวกเขามองไม่เห็น ไม่รู้การดำรงอยู่ของม่านกั้น หลังจากโรยผงสีขาวให้เซียวเฉวียนแล้ว พวกเขาก็ร่นถอยอย่างรวดเร็ว

นี่คือพิษชนิดหนึ่ง ถ้าไม่ระวังสูดดมเข้าไปอาจถึงแก่ชีวิต

“เจ้าอย่าว่าไป ข้ารู้ว่ามันใช้อย่างไร” มู่จิ่นยิ้มให้โย่วควน แล้วชี้ไปยังจุกบนระเบิดมือ “จุดไฟด้วยแท่งนี้ จากนั้นก็ขว้างออกไปให้เร็วที่สุด”

ระเบิดมือในมือของโย่วควนเป็นระเบิดมือฉุกเฉิน เหมือนประทัดขนาดใหญ่ จุดไฟก็ระเบิดทันที ต้องรีบขว้างออกไปทันที และต้องขว้างออกไปให้ไกลที่สุด ไม่อย่างนั้นอาจระเบิดตัวเองก็ได้

ง่าย ๆ แค่นี้ โย่วควนเคยเล่นประทัดมาก่อน จุดไฟจากนั้นก็ขว้าง แค่นี้ก็ช่วยเซียวเฉวียนได้แล้ว มันคือภาระหน้าที่ที่โยว่ควนปฏิเสธไม่ได้

เพราะช่วยเหลือเซียวเฉวียน โย่วควนดีใจมาก เขาดีใจจนลืมว่าทำไมมู่จิ่นถึงรู้วิธีการใช้ระเบิดมือ กระทั่งพลาดโอกาสที่จะได้เรียนรู้ตัวตนของมู่จิ่น

พอได้ยินคำอธิบายของมู่จิ่นแล้ว โยว่ควนก็ไม่รอช้าจุดไฟตรงจุกระเบิด แล้วออกแรงขว้างไปยังคนกลุ่มนั้น พลางพูดว่า “โชคดีนะ”

เดิมทีมู่จิ่นเองก็ไม่เคยใช้ระเบิดมือมาก่อน พอเห็นโยว่ควนจุดไฟ มู่จิ่นเคร่งเครียดทันที ร่างกายของเขาเอ็นไปด้านหลัง และออกแรงวิ่งหนีสุดชีวิต

โชคดีประโยคนี้ ไม่ต้องให้มู่จิ่นคิดก็รู้ว่าโยว่ควนเรียกรู้มาจากเซียวเฉวียน

เสี้ยววินาทีตึงเครียด มู่จิ่นได้ยินประโยคนี้ของโยว่ควนแล้วถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก นี่มันยุคไหนแล้ว โยว่ควนยังมีความคิดนี้อยู่อีก

ปรากฏว่าเจ้าวัดไม่ดี หลวงชีสกปรก ท่าทางของโยว่ควนเหมือนคนซื่อตรง แต่กลับถูกเซียวเฉวียนชักจูงจนเสียคน

“หนีเร็ว！”

มู่จิ่นกระชากโยว่ควนถอยหลังอย่างสุดกำลัง พอเห็นท่าทางของโยว่ควน ก็อยากจะทิ้งเสียให้รู้แล้วรู้รอด ให้ถูกระเบิดไปพร้อมกับคนเหล่านั้น

แต่พลานุภาพของระเบิดมือจะดูถูกไม่ได้ มู่จิ่นกระชากโยว่ควนวิ่งหนี

ทุกคนเห็นระเบิดมือมีควันโขมง ก็พากันหลบเลี่ยงกันจ้าละหวั่น

ไม่ว่ามันจะมีพลานุภาพเพียงใด รักษาชีวิตให้ได้ก่อน

แต่ความสนใจของพวกเขาหยุดอยู่ที่เซียวเฉวียน กว่าพวกเขาเห็นระเบิดมือ ระเบิดมือก็ลอยออกไปครึ่งทางแล้ว