ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1095

เซียวเฉวียนเข้าใจความหมายของโย่วควน โย่วควนคิดว่าหากไม่ใช่เพราะเฉากุยที่ไม่ให้ความร่วมมือ และทำให้ชาวสำนักหมิงเซียนขุ่นเคือง เซียวเฉวียนก็ไม่ต้องบาดเจ็บถึงเพียงนี้ โรงเตี๊ยมของเฉากุยก็จะไม่ได้รับความเสียหายหนักขนาดนี้

ในใจของโย่วควน คิดว่าเฉากุยก็สมควรโดนแล้ว

แต่เซียวเฉวียนคิดแบบอื่น

เซียวเฉวียนได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ และนักปราชญ์ที่เสียสติได้ถึงเพียงนี้ หากให้นักปราชญ์รู้ที่อยู่ของเซียวเฉวียน ไม่รู้ว่านักปราชญ์จะใช้วิธีสกปรกอะไรบ้างเพื่อจัดการเซียวเฉวียน

ครั้งแรกเซียวเฉวียนและพวกพ้องรอดมาได้เพราะผนึกจูเสิน เป็นเพราะคนไม่มาก เซียวเฉวียนจึงกล้าปล่อยผนึกจูเสินออกมา

หากครั้งหน้าอยู่ในที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน แม้ว่าเซียวเฉวียนจะยอมปล่อยผนึกจูเสินออกมาเพื่อช่วยเหลือการล้อมโดยไม่คำนึงถึงการถูกดูหมิ่นจากโลกมนุษย์ เกรงว่าผนึกจูเสินก็จะไม่ยอมออกมา

นับตั้งแต่ผนึกจูเสินยินยอมให้เซียวเฉวียนเป็นนายของมัน ผนึกจูเสินต่างคิดแทนเซียวเฉวียนในทุก ๆ เรื่อง เรื่องที่ไม่ดีต่อเซียวเฉวียน ผนึกจูเสินก็จะไม่ยอมไปทำเพื่อช่วยเหลือเซียวเฉวียน

เช่นตอนที่ไปรวบรวมคลังอาวุธ มีคนนอกสองคนอย่างมู่จิ่นและมู่เวย ผนึกจูเสินก็ไม่ยอมออกมา สุดท้ายเซียวเฉวียนก็ยืนกรานที่จะให้มันออกมาให้ได้ มันต้านทานเซียวเฉวียนไม่ได้จึงยอมเป็นข้อยกเว้นหนึ่งครั้ง

ผนึกจูเสินเป็นผนึกเทพพันปีที่มีความเป็นตัวเองค่อนข้างสูง มันยอมประนีประนอมให้เซียวเฉวียนครั้งสองครั้ง ไม่ถือว่าเป็นปัญหาใหญ่

หากเป็นที่เปิดเผยต่อสาธารณชน ผนึกจูเสินอาจไม่ยิมประนีประนอมด้วย หรือแม้แต่ผนึกจูเสินยอมประนีประนอมเพื่อความปลอดภัยของเซียวเฉวียน มันอาจใช้วิธีการที่เด็ดขาด มันสามารถฆ่าปิดปากพยานทั้งหมดได้

มีบางคนสมควรตาย แต่บางคนเป็นผู้บริสุทธิ์ เซียวเฉวียนไม่อยากให้ผู้บริสุทธิ์มากมายต้องมาตายเพราะความปลอดภัยของเขาเพียงคนเดียว

เมื่อคำนึงถึงทุกประการแล้ว เซียวเฉวียนคิดว่ายอมให้กันได้ก็ยอม

มีคำที่กล่าวไว้อย่างดีเยี่ยม หากสามารถเจรจากันได้ ก็จงอย่าใช้กำลังเลย

เซียวเฉวียนมองโย่วควนด้วยสายตานิ่ง ๆ “ไม่ต้องห่วง พวกเราไม่หิวตายหรอก”

พวกเรามีโย่วควนเป็นนักแสดงงิ้วไม่ใช่เหรอ?

หากไม่มีเงินกินข้าวจริง ๆ แค่โย่วควนแสดงงิ้วข้างถนนเราก็ได้ทุกสิ่งแล้ว

โย่วควนไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนคิดอะไรถึงเขาอยู่ เพียงมัวแต่โมโห เหอะ เฉากุยผู้นี้ทำให้เซียวเฉวียนลำบาก ทำให้พวกเขาลำบาก เซียวเฉวียนยังช่วยเหลือนางถึงขนาดนั้น!

โย่วควนคิดไม่ตกทีเดียว!

แต่ในเมื่อเซียวเฉวียนพูดเช่นนี้แล้ว โย่วควนก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อดี เขาแอบจ้องเฉากุย “หากเจ้าไม่รักษาคำพูดของตัวเอง ข้าจะมาเอาชีวิตของเจ้า!”

คำพูดที่เต็มไปด้วยความอาฆาต

เฉากุยตกใจ นางนึกไม่ถึงว่าโย่วควนที่มีท่าทางสุภาพบุรุษสง่างาม จะพูดออกมาเช่นนี้ได้

“ไม่กล้าเจ้าค่ะ เฉากุยไม่ทำเรื่องที่ไม่ดีต่อผู้อื่นอีกแล้วเจ้าค่ะ” เฉากุยยิ้มอย่างอึดอัดใจ นางรู้แล้วว่าเซียวเฉวียนเก่งกาจมากเพียงใด และรู้ธาตุแท้ของนักปราชญ์แล้วเช่นกัน

สิ่งที่น่ายกย่องก็คือเซียวเฉวียนไม่คิดเอาความนาง แล้วยังคิดถึงอนาคตของนางอีกด้วย เฉากุยไม่ใช่ผู้ที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี

แม้ว่าเฉากุยจะเป็นผู้หญิง แต่นางก็เป็นผู้ที่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในโลกนี้และนางยังคงมีหลักศีลธรรมของโลกอยู่บ้าง

เรื่องทั้งหมดที่ทำลงไปก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นเพราะเฉากุยโดนผีสิง

“แบบนี้ก็ดีแล้ว!” โย่วควนพูดเสียงราบเรียบ

“เอาล่ะ โย่วควน เจ้าเลิกทำให้เฉากุยลำบากใจได้แล้ว” เซียวเฉวียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะร่าพลางส่ายหัว โย่วควนเหมือนเหมิงเอ้ามากขึ้นทุกที

เหมิงเอ้ายิ่งแล้วใหญ่ เพราะเหมิงเอ้ามีนิสัยไม่สนใจใคร ไร้ความกังวลหรือหวาดกลัว เขายังปกป้องเจ้านายอีกด้วย เขาเป็นคนพูดจาโหดเหี้ยม แต่เซียวเฉวียนกลับรู้สึกปกติ

แต่เดิมทีโย่วควนเป็นสุภาพบุรุษที่สง่างาม ไม่เคยพูดจาเสียงดัง และไม่เคยโกรธใครมาก่อน ในวันนี้หากมีเรื่องที่เกี่ยวโยงถึงชีวิตของเซียวเฉวียน เขาก็เปลี่ยนเป็นอีกคนโดยทันที คำพูดคำจาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

คนโบราณไม่เคยพูดหลอกลวง

คนที่อยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบไหนก็จะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ

โย่วควนต้องได้รับผลกระทบมาจากเหมิงเอ้าเป็นแน่

ใช่ ต้องใช่แน่นอน!