ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 110

ม้าสีดำยังคงเป็นม้าป่าพันธุ์ตาตาร์ ม้าแต่ละตัวสง่างดงาม สง่าผ่าเผย ร่างขนเกลี้ยงเกลา เลี้ยงดูมาอย่างดี

ทันทีที่ทหารม้ามาถึง ไพร่คุนหลุนในอ้านย้วนต่างตื่นตระหนก พวกเขาทยอยวิ่งออกมา ยืนดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆ

”ข้าน้อยขอคารวะท่านอ๋อง”

หัวหน้าคือผู้ใต้บังคับบัญชาของขุนนางโจว ชื่อ จ้าวซาง มีทหารม้าอยู่ 30 นาย ทุกคนดูแข็งแรงทรงพลัง พวกเขาถือตนเป็นตัวแทนของความยุติธรรมและเป็นผู้ปกป้องกฎหมาย พวกเขาวางตัวเป็นผู้ระดับสูงมองไปที่เซียวเฉวียน "ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ในจวนว่าการชั้นใน เจ้าสังหารทหารของราชสำนัก ทำลายสถานที่ทำการราชการ! เซียวเฉวียน! คุณรู้ว่ามีความผิดหรือไม่"

”ไม่รู้” เซียวเฉวียนเลิกคิ้วขึ้น ไพร่คุนหลุนที่เฝ้าดูอยู่ก็ตกอกตกใจ เจ้านายของไป่ฉีกล้าพูดกับเจ้าหน้าที่เช่นนั้นได้อย่างไร? ถึงผู้รู้หนังสือจะมีสถานะ แต่ก็มีผู้รู้หนังสือจำนวนน้อยมากที่กล้าแข็งข้อกับเจ้าหน้าที่ทหารซึ่งหน้า

จ้าวซางขมวดคิ้ว เซียวเฉวียนพูดอย่างขวานผ่าซากว่า "ไม่เพียงแต่เขาไม่ผิด แต่ยังอยากจะถามย้อนว่า เจ้าหน้าที่ทหารกระทำชำเราไพร่คุนหลุน เป็นโทษอาชญากรรมประเภทไหน?"

จ้าวซางขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น เขาชำเลืองมองซากศพที่ไหม้เกรียมบนพื้น สวะพวกนี้ อยากเล่นก็เล่นไป ยังเล่นให้เขาเห็นอีก!

”ฮึ่ม เจ้ามีหลักฐานไหม? ทำไมไม่เอามาให้ดู?” จ้าวซางถือตัวเป็นเจ้าหน้าที่พูดข่มขู่ เหลือบมองไปที่ไพร่คุนหลุนโดยเฉพาะสาวน้อยที่ชื่อเว่ยจื่อ

แค่สายตาแวบเดียว ไพร่คุนหลุนทั้งชายหญิง เด็กและผู้ใหญ่ก็ตัวสั่น ไหล่หด ถอยหลังไปสองก้าว พวกเขากลัวเจ้าหน้าที่ทหารมากจนเข้ากระดูก

”ไม่มีหลักฐาน” เซียวเฉวียนยักไหล่ “คุณฆ่าฉันได้เลย ถึงอย่างไร เหตุผลที่จวนว่าการชั้นในจะฆ่าฉันในวันนี้ไม่ใช่เพราะฉันมาก่อกวนอ้านย้วน มีหรือไม่มีหลักฐาน มันสำคัญอะไร”

คำพูดนี้ มีนัยแตกต่างกันมากทีเดียว!

เซียวเฉวียนกำลังบอกเซียนกระบี่อย่างชัดเจนว่า เป็นเพราะคุณมาชิงตัวฉัน จึงนำพาคนพวกนี้มาถึงที่นี่! คุณต้องรีบแก้ปัญหาให้ฉันโดยด่วน!

จ้าวซางผงะ เขาไม่เข้าใจความหมายคำพูดของเซียวเฉวียน เขาไม่รู้ว่าคำเหล่านี้จะพูดให้เซียนกระบี่ฟัง เขาแค่คิดว่าเซียวเฉวียนดื้อรั้น หยิ่งผยองจนเขาไม่มองจวนว่าการชั้นในอยู่ในสายตา

เขาตะโกนเสียงดัง "แต่ไหนแต่ไรมา พวกที่มาก่อกวนอ้านย้วน จะลงโทษประหารโดยไม่ละเว้น! เซียวเฉวียน! ความตายของเจ้ามาถึงแล้ว! หรือว่าเจ้ายังไม่ยอมรับผิดอีก"

เร็วเข้า! รีบบอกเลยว่าเจ้าไม่ยอม!

จ้าวซางพูดเรื่องไร้สาระมาก เพราะเขาหวังจะถ่วงเวลาจนกว่าคนของตระกูลฉินมาช่วยเขา!

ด้วยวิธีนี้ เซียวเฉวียนไม่ต้องตาย และจวนว่าการชั้นในก็ไม่ต้องล่วงเกินแม่ทัพฉิน!

ยิ่งกว่านั้น อัครมหาเสนาบดียังไม่กล้าตำหนิจวนว่าการชั้นในว่าทำงานไร้ประสิทธิภาพ!

หลังจากที่จ้าวซางออกจากพื้นที่ที่พลุกพล่านของเมืองหลวง เขาจงใจชะลอความเร็วของม้าในบริเวณที่ไม่มีคนเห็น

แต่แล้ว คนของตระกูลฉินก็ไม่มา!

ตระกูลฉินปกติทำหน้าที่อย่างรวดเร็วทันใจเสมอ ทำไมวันนี้ถึงชักช้าดั่งเต่าคลาน?

ตอนนี้เขาหวังเพียงว่าลุงเขยของตระกูลฉินคนนี้จะฉลาดหน่อย ร่วมมือกันหน่อย เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการจะช่วยชีวิตเขา เซียวเฉวียนดูไม่ออกเหรอ?

แต่แล้ว เซียวเฉวียนยักไหล่ "ราชสำนักต้องการฆ่าฉัน ฉันกล้าหรือจะไม่ยอมรับ ขอเพียงมีดยาวของท่านต้องคมๆ หน่อย อย่าทำให้ฉันทรมานเกินไป"

จ้าวซางและคนอื่นๆ ตกตะลึง เซียวเฉวียนลือชื่อในเรื่องไม่เชื่อฟังใคร แต่พอพวกเขามาก็ยอมเชื่อฟังแล้วหรือ?

มือที่ถือมีดยาวมีเหงื่อออกอย่างเย็นชา

ถึงพวกเขาจะเป็นคนโง่เขลา พวกเขาทั้งหมดก็ได้กลิ่นบางอย่างที่ไม่ธรรมดา!

มีลับลมคมใน!

ต้องมีลับลมคมในแน่!

”น่าเสียดาย” เซียวเฉวียนส่ายหัว “ฉันเป็นลูกเขยของตระกูลฉินมาแค่ไม่กี่วัน ต้องมาตายตั้งแต่ยังหนุ่มแน่น กลับไปบอกภรรยาสาวสวยของฉันด้วย ให้เธอหาแต่งงานกับคนอื่นเสีย อย่ามาคิดหวงอาลัยฉันเลยนะ" .

คำสั่งเสียก็ทิ้งไว้ให้แล้ว จ้าวซางยังมีข้ออ้างอะไรอีกที่ไม่ลงมือ

จ้าวซางกำลังจะร้องไห้

ขุนนางโจวกำชับแล้วกำชับอีก ไม่ให้ฆ่าเซียวเฉวียน มิฉะนั้น ฉินปาฟางจะมาคิดบัญชีทีหลัง และไม่มีใครใน จวนว่าการชั้นในจะได้รับผลดี

ตามที่จ้าวซางกะเวลาไว้ คนของตระกูลฉินควรมาถึงในเวลานี้แล้ว ทำไมพวกเขายังมาไม่ถึงอีก!

เซียวเฉวียนขออยากจะตายให้ได้ เขาถ่วงต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!

เขาส่งสายตาให้ลูกน้องคนอื่น คงได้แต่ลงมือแล้วล่ะ!

”ใครบังอาจ!”

เซียนกระบี่ที่เฝ้าดูอยู่ส่งเสียงตะโกนดังๆ เสียงเหมือนระฆัง จ้าวซางทั้งดีใจและสับสน เขาดีใจที่ในที่สุดก็มีคนมาห้ามเขา สิ่งที่เขาสับสนคือทำไมเป็นเซียนกระบี่?

เซียนกระบี่กับเซียวเฉวียนไม่รู้จักกันไม่ใช่เหรอ?

”เขาได้รับการชวนเชิญจากข้าแล้ว เป็นแขกของข้าอ๋อง พวกเจ้ากล้าลงมือหรือ?”

หึ?

หึ หึ หึ ?

เห็นได้ชัดว่าเซียวเฉวียนเป็นคนของเซียนกวีแล้ว ตอนนี้ยังมาเป็นแขกสำนักเซียนกระบี่อีก? เขาคนเดียวมีนายสองคนหรือ?