ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 111

ในดินแดนแห่งทรายสีเหลือง พลังอาฆาตเร่งเร้าจนเม็ดทรายปลิวว่อน!

"ฆ่า!" เซียนกระบี่ลั่นคำสั่ง ผู้ติดตามที่ซุ่มอยู่ในความมืดก็ควบม้ารุกวิ่งออกมาและเริ่มสู้รบกับกลุ่มทหารม้า!

จ้าวซางหวาดกลัว!

ลูกธนูขึ้นสายเต็มเหนี่ยว จะไม่ยิงออกไปได้อย่างไร!

ทำอย่างไรดี? ท่ามกลางผืนทรายที่ปลิวว่อน จ้าวซางกัดฟัน จะทำอะไรได้อีกเล่า สู้รบกันขึ้นมาแล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก!

จ้าวซางตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ไหนๆ เซียวเฉวียนต้องตายอยู่แล้ว และจวนว่าการชั้นในต้องล่วงเกินตระกูลฉิน ถ้าสังหารเซียวเฉวียนไปเสีย อย่างน้อยก็มีอัครเสนาบดีคุ้มครองจวนว่าการชั้นในได้!

"ตัดหัวของเซียวเฉวียน!" จ้าวซางออกคำสั่ง ทหารม้าตัวจริงจากจวนว่าการชั้นในก็เข้าร่วมการสู้รบทันที!

"ไอ้เด็กบ้า!" เซียนกระบี่คำราม จนหนังศีรษะของจ้าวซางเหน็บกิน และจ้าวซางหันไปกำชับว่า "หลบให้ห่างตัวท่านอ๋อง! อย่าให้โดนตัวท่านอ๋อง!"

"ครับ!"

ทหารม้าทั้งจริงและปลอมราวแปดสิบนายพุ่งมาข้างหน้า ม้าศึกส่งเสียงร้องลั่น มีดส่งประกายทั้งเงาดาบ!

ผู้ติดตามของเซียนกระบี่ล้วนเป็นสาวกของเซียนกระบี่ คนกลุ่มนี้ไม่เพียงเชี่ยวชาญในความรู้เชิงทฤษฎีของดาบเท่านั้น แต่ยังแข็งแกร่งมากในการสู้รบจริง รบกับทหารม้าพวกเขาดูไม่ด้อยเลยทีเดียว!

การตะลุมบอนอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน ทำให้ไพร่คุนหลุนตกใจจึงรีบถอยกลับเข้าไปในส่วนลึกของหมู่บ้าน

"ฟู่!"

มีดยาวของทหารม้าเฉือนคอของใครคนหนึ่ง เลือดเข้มข้นกระฉูดออกมาจากลำคอ

"อึ๊ก! ฮี้......"

ดาบของผู้ติดตามแทงเข้าที่ท้องของทหารม้า เมื่อดึงออกมา เลือดร้อนๆ พร้อมกับตับไตไส้พุงทะลักออกมา!

เลือดกระฉูด สาดสีแดงสดไปเต็มพื้นทั่วไปหมด

ไม่ได้!

ไม่ได้!

คนของจ้าวซางพยายามจะผ่าระยะประชิดตัวออกไปและเอาชีวิตของเซียวเฉวียน แต่กลุ่มทหารม้าปลอมเข้ามาพันแข้งพันขาคนของท่านอ๋อง เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีโอกาสที่จะประชิดตัวของเซียวเฉวียน แต่มีดยาวนั้นจะเฉือนไปแต่เฉพาะผู้ติดตามของท่านอ๋องเท่านั้น !

ทุกมีดแลกด้วยชีวิต!

เจตนาฆ่าคนของพวกเขาแรงกล้ามาก!

มันแรงกล้ามากจนดาบเปล่งประกายแวววาวยามกระทบเสียดสี!

"ท่านอ๋อง ระวัง!" จ้าวซางตะโกน!

”ตูจะตดแม่มึง!”

เซียนกระบี่คำรามในขณะที่ปิดกั้นมีดยาว รู้สึกเพียงว่าจ้าวซางกำลังเยาะเขา! ในสนามรบ ศัตรูตะโกนให้คนระวัง? ช่างเป็นเรื่องตลกอะไรปานนั้น!

แย่แล้ว!

แย่แล้ว!

จ้าวซางหันศีรษะและสั่งให้หนึ่งในนั้นรีบกลับไป "กลับไปรายงานหวางเก๋อ! ว่าเซียนกระบี่อยู่ที่นี่!"

"ครับ!" ทหารม้าที่มีเลือดเต็มใบหน้าพยักหน้าและรับคำสั่งไป!

ที่ระยะไกลโน้น มีเสียงเกือกม้าดังขึ้น

จ้าวซางตกตะลึงกลัวยิ่งกว่าเดิม!

คนของตระกูลฉิน เช้าไม่มาเย็นไม่มา เจาะจงมาในเวลานี้!

จบกัน!

จบกัน!

คนกลุ่มนี้ไม่ยอมละแม้แต่ท่านอ๋อง! แล้วคนของตระกูลฉินจะมีเหลือเหรอ!

คราวนี้ โทษสังหารท่านอ๋องและตระกูลฉิน จะต้องตกอยู่ที่จวนว่าการชั้นใน หรือแม้กระทั่งตัวอัครเสนาบดีเองอย่างแน่นอน!

จ้าวซางชำเลืองมองไปที่เซียวเฉวียน

ไป๋ฉีคุ้มกันเซียวเฉวียนและยืนอยู่ข้างๆ

ทำท่าเหมือนว่านี่ไม่ใช่ธุระของตัว

”คุณว่าใครจะชนะ” เซียวเฉวียนแทบอยากจะมีเมล็ดแตงโมกำไว้ในมือและแคะกินเพลินๆ ไม่งั้นเขาจะต้องเสียใจสำหรับงานแสดงการต่อสู้ในโรงใหญ่ขนาดนี้

“เจ้านาย อย่างน้อยเราต้องแสร้งทำเป็นกลัวหน่อยสิ” ไป่ฉีสังเกตเห็นดวงตาที่ตื่นตระหนกและขี้สงสัยของจ้าวชาง กระซิบเตือนว่า ไม่งั้นผู้คนจะคิดว่ามันเป็นแผนของเจ้านาย

”ไป่ฉี คุณรู้ไหมว่าทหารม้าที่มาทีหลังนั้น ใครส่งมา”

”นั่นไม่ใช่มาจากจวนว่าการชั้นใน เหรอ?” ไป่ฉีรู้สึกประหลาดใจ

เซียวเฉวียนส่ายหัวและยิ้มเบาๆ “ เป็นคนของจักรพรรดิ”

”อา?” ไป่ฉีสะดุ้ง เขาอดไม่ได้ที่จะกำด้ามดาบแน่น ฝ่าบาทให้ความสำคัญต่อเจ้านายมาตลอด ทำไมพระองค์ถึงต้องการฆ่าเจ้านายล่ะ?

จักรพรรดิไม่ได้ต้องการจะฆ่าเซียวเฉวียน