ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1113

ได้ยินเซียวเฉวียนถามมาเช่นนี้ หูเฟยก็คิดในใจ เซียวเฉวียนผู้นี้ยังถือว่ารู้กาลเทศะ

อารมณ์ของหูเฟยดีขึ้นมาทันที "เมื่อเจ้ากลับไปที่ต้าเว่ยแล้ว พาองค์หญิงมาหาข้า ถึงตอนนั้น ข้าก็จะให้สิ่งที่เจ้าต้องการ"

หลังฟังคำพูดของหูเฟยแล้ว เซียวเฉวียนก็แสร้งครุ่นคิดและเงียบอยู่เป็นเวลานาน

“เป็นไง ? เจ้าคงไม่ปฏิเสธใช่ไหม ?” หูเฟยเกรงว่าเซียวเฉวียนจะไม่ตกลง “ถ้าเจ้าไม่ตกลงด้วย ของที่อยู่ในภาพนี้ ข้าก็คิดว่ายากที่จะหาให้ได้”

นั่นไง !

นี่ไม่ใช่แอบขู่เซียวเฉวียนอยู่หรือ ?

เซียวเฉวียนตะคอกในใจ แต่พูดด้วยใบหน้าที่สุขุมไม่แสดงอารมณ์ใดๆ "ใต้เท้าหูกำลังพูดถึงอะไร ? เพียงแต่ว่าข้าเซียวไม่มีกำลังอำนาจอะไร จะเล็ดลอดหูตาผู้คนทั้งหลายพาองค์หญิงมาที่นี่ กลัวว่าจะยากอ่ะ "

เป็นเพียงหัวหน้าหมู่บ้านกระจ้อยร่อยอย่างหูเฟยบังอาจมีความคิดครอบครององค์หญิงเป็นของตัวเอง เขาคงจะเชื่อข่าวลือ คิดว่าตัวเองเหนือกว่าราชบุตรเขยของภูมิภาคตะวันตกคนนั้น

ไอ้โง่บรรลัย คงไม่ได้สืบสาวให้รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่องค์หญิงแต่งงานด้วยนั้นมีชื่อแซ่อะไร ?

ไม่งั้นคงไม่ทำตัวไม่รู้อีโหน่อีเหน่ทั้งที่เซียวเฉวียนแนะนำชื่อแซ่ตัวเองไปแล้ว

”นอกจากนี้ เซียวยังไม่รู้เลยว่าองค์หญิงแต่งงานกับใคร” เซียวเฉวียนแอบแทรกว่า “หรือจะรอให้ใต้เท้าหูไปสืบให้แน่ชัดก่อน แล้วเอาข้อมูลของบุคคลนี้มาบอกเซียว แล้วเซียวจะได้ดูว่าเรื่องนี้อยู่ในความสามารถของเซียวไหม แล้วเซียวค่อยให้คำตอบใต้เท้าหู”

เซียวเฉวียนขานเรียกใต้เท้าหูนี่ ใต้เท้าหูนั่น เรียกจนหูเฟยสุขใจมาก หูเฟยชักมึนหัวหลงทิศทางและพูดว่า "คุณชายเซียวพูดมีเหตุผล เอาอย่างนี้ บอกข้ามาว่าเจ้าพักอยู่ที่ไหน รอให้ข้าสืบรู้เรื่องแล้วจะได้แจ้งเจ้าได้"

“มิอาจรบกวนใต้เท้าหูต้องเดินทาง เอาอย่างนี้ พรุ่งนี้เวลานี้ เซียวจะมาเยือนถึงบ้านดีไหม ?” เซียวเฉวียนพูดอย่างจริงใจ

เซียวเฉวียนพักที่ไหน เซียวเฉวียนย่อมไม่บอกหูเฟยเด็ดขาด

เผื่อหูเฟยรู้ว่าเขาถูกเซียวเฉวียนปั่นหัวเล่น หาเซียวเฉวียนระบายโทสะไม่ได้ แล้วไปลงที่ลุงหลี่และป้าหลี่ เซียวเฉวียนคงบาปหนาแน่ๆ

คำพูดของเซียวเฉวียนทำให้หูเฟยมีความประทับใจต่อเซียวเฉวียนดีขึ้นอย่างมา คิดไม่ถึงว่าเซียวเฉวียนจะเป็นคนเข้าใจสถานการณ์ขนาดนี้ พิจารณาทุกอย่างอย่างรอบคอบ และคิดทุกอย่างเผื่อหูเฟยด้วย

หูเฟยรู้ได้อย่างไรว่าเซียวเฉวียนกำลังวางแผนให้ตัวเอง ?

เซียวเฉวียนสื่อสารแลกเปลี่ยนความคิดของเขากับตราจูเสินผ่านเสียงในใจ รู้ว่าทำไมเขาไม่สามารถอ่านเสียงในใจของหูเฟยแล้ว

ตราจูเสินบอกว่า ให้ร่างกายของเซียวเฉวียนปราบสภาพอีกหนึ่งวัน ความสามารถในการฟังเสียงในใจของ เซียวเฉวียนก็จะฟื้นฟูได้อย่างสมบูรณ์

ดี เซียวเฉวียนก็รออีกหนึ่งวัน !

......

......

ที่ต้าเว่ย

นับตั้งแต่เมฆดำของดวงวิญญาณกองทัพตระกูลเซียวห้าหมื่นดวงเข้ามายังเมืองหลวง เมืองหลวงก็ถูกปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำตลอดทั้งวัน

แค่นั้นยังไม่พอ ในเมืองหลวง ฝนยังตกทั้งวันทั้งคืน

เมืองหลวงที่เจริญรุ่งเรืองดูมีความคล้ายคลึงกับหมู่บ้านซิ่วสุ่ยในตอนนั้น

ฝนที่ตกลงมา ทำให้ชาวเมืองหลวงวิตกกังวลไปทั่ว

ฝนตกลงมาท่วมพืชผลของประชาชนเสียหายไปหมด

การเก็บเกี่ยวพืชผลของประชาชนคงหมดหวังแล้ว

พืชผลคือความหวังแห่งความอยู่รอดของผู้คน หากแม้แต่ความหวังในการมีชีวิตรอดก็หมดสิ้นไป ผู้คนย่อมเศร้าโศกเป็นอย่างยิ่ง

ในเวลาเดียวกัน ความคับแค้นใจได้ร่ำลือไปทั่ว

ภายใต้การกลั่นกรองของการรับรู้ของประชาชน เสียงคับแค้นใจเหล่านี้ก็พุ่งเป้าไปที่เว่ยเชียนชิว

ข่าวลือว่าเว่ยเชียนชิวทำร้ายกองทัพตระกูลเซียวห้าหมื่นนายจนตายในสนามรบ ข่าวลือว่าเว่ยเชียนชิวดึงแก่นเลือดระหว่างคิ้วของทหารตระกูลเซียวห้าหมื่นนายอย่างโหดเหี้ยม ทิ้งทหารตระกูลเซียวไว้ไม่ได้รับความสงบหลังความตาย

จิตใจโฉดชั่วเยี่ยงสัตว็ร้ายของเว่ยเชียนชิว ทำลายความหวังของครอบครัวนับหมื่นๆ

ไอ้ปีศาจฆ่าคนตัวนี้ !

โชคดีที่เทพเจ้าเบื้องสูงมองเห็น จึงเผาจวนเจียนกั๋วให้หมดไม่เหลือ !

ไม่ทราบเหตุอะไร ช่วงนี้เว่ยเชียนชิวไม่ค่อยออกมาเคลื่อนไหว ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเว่ยเชียนชิวคงทำสิ่งชั่วร้ายไว้มากเกินไป เว่ยเชียนชิวกลัวว่าวิญญาณห้าหมื่นดวงของกองทัพตระกูลเซียวจะมาทวงเอาชีวิต เขาจึงหลบซ่อนตัวอยู่

ตั้งแต่จวนเจียนกั๋วถูกเผาไป เว่ยเชียนชิวก็เก็บตัวอยู่ในคฤหาสน์ส่วนตัวของเขาตลอดมา

ผ่านการประชุมครั้งที่แล้ว ทุกคนในค่ายของเว่ยเชียนชิวเห็นพ้องต้องกันกับความคิดของจางเคอ พวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่าเซียวเฉวียนไม่กล้าที่จะยักยอกเครื่องเพชรนิลจินดาของเว่ยเชียนชิวในภูมิภาคตะวันตก

ดังนั้น เว่ยเชียนชิวจึงตั้งหน้าตั้งตารอเพื่อให้เครื่องเพชรนิลจินดานั้นถูกขนกลับมาที่ต้าเว่ย จากนั้นจึงใช้เครื่องเพชรนิลจินดาเหล่านี้มาสร้างจวนเจียนกั๋วขึ้นมาใหม่

แต่เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า ผู้คนที่เว่ยเชียนชิวส่งไปชุดแล้วชุดเล่า แต่เว่ยเชียนชิวก็ยังมองไม่เห็นร่องรอยของเครื่องเพชรนิลจินดาได้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเครื่องเพชรนิลจินดานั้นไปอยู่ที่ไหน

เพราะสายลับที่ไปแล้วกลับมาก็รายงานอยู่แค่ประโยคเดียว พวกเขาไม่สามารถติดต่อกลุ่มนักรบแท้ที่ไปรวบรวมเพชรนิลจินดาได้

ให้ตายเถอะ !

ความอดทนของเว่ยเชียนชิวถึงจุดสิ้นสุดแล้ว !