ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1126

จิ๊!

ดูจากแนวโน้มในคำพูดนี้แล้ว ฟังแล้วยโสโอหังเป็นที่ยิ่ง

เดิมทีเขาเป็นพระญาติพระวงศ์

แต่ว่า ในสายตาของเซียวเฉวียน ชีวิตทุกคนมีค่าเท่าเทียมกัน ไม่ได้แบ่งแยกสูงต่ำร่ำรวยหรือยากจน

เซียวเฉวียนไม่สนว่านางเป็นใคร แต่พวกนางจะแตะเถามันเทศของเซียวเฉวียนไม่ได้!

เซียวเฉวียนเหลือบตามองสตรีทั้งสองคนเบาๆ ครั้งหนึ่ง “ถ้าอย่างนั้นพวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร?”

คนโบราณพวกนี้ก็น่าหัวเราะเสียจริง ครั้นเข้ามาก็ถามเซียวเฉวียนว่ารู้หรือไม่ว่านางเป็นใคร

รู้ไปแล้วจะทำไมล่ะ?

แล้วถ้าไม่รู้แล้วจะทำไมล่ะ?

หรือจะมีรางวัลให้เขาหรือไง?

ครั้นเซียวเฉวียนถามกลับเช่นนี้ พระสนมรายนั้นก็เริ่มอารมณ์ขึ้นแล้ว “เด็กๆ เอาเจ้าคนไม่รู้มารยาทรายนี้ลากไปโบยให้ตายเสีย!”

เขากล้าเอ่ยวาจากับพระสนมขององค์กษัตริย์ต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ สงสัยจะเบื่อชีวิตแล้วกระมัง!

คนมากมายกำลังมองอยู่เช่นนี้ วันนี้หากพระสนมไม่ฆ่าเซียวเฉวียนเพื่อเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู อีกหน่อยนางจะอยู่ในวังหลวงนี้ได้อย่างไร?

พอได้ฟังคำสั่งของพระสนม องครักษ์ทั้งสองคนก็พลันเดินเข้ามา จากนั้นทั้งสองคนก็ยื่นมือเข้าไปหมายจะเตรียมจับตัวเซียวเฉวียนเพื่อลากเขาลงไป

น่าตลกนัก!

แล้วเซียวเฉวียนจะยอมให้องครักษ์ทั้งสองคนนี้ลากลงไปได้อย่างไร

มือขององครักษ์ทั้งสองคนยังไม่ทันได้แตะเซียวเฉวียน ก็ถูกเซียวเฉวียนใช้พลังภายในผลักจนกระเด็นลอยไปแบบเงียบๆ

“พลั่ก!”

“อึ่ก!”

ทั้งสองคนทรุดนั่งลงกับพื้นพร้อมกัน ต่างเจ็บจนกรีดร้องออกมา

เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ไปได้?

พวกเขายังไม่เห็นเซียวเฉวียนลงมืออะไรเลยชัดๆ เหตุใดองครักษ์ถึงกระเด็นลอยไปแบบนี้ได้กัน?

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอดงงเป็นไก่ตาแตกไม่ได้

พอเป็นเช่นนี้ พระสนมก็รักษาสีหน้าอันดีของพระองค์ไว้ไม่อยู่แล้ว นางพลันโมโหจนขาดสติขึ้นมาในทันที นางชี้หน้ามาที่เซียวเฉวียนด้วยความโมโหพลางกล่าว “เจ้า เจ้ากล้าทำร้ายองครักษ์ของข้าต่อหน้าข้าเลยอย่างนั้นหรือ?”

“ท่านอา เขาไม่เห็นท่านอยู่ในสายตาเลย!” หลานสาวของพระสนมรายนั้นยังเติมพริกเติมเกลือลงไปอีก พลางชี้มายังเซียวเฉวียนด้วยท่าทางดุดันโมโห

เซียวเฉวียนเหลือบตามองหลานสาวรายนั้นด้วยความเย็นชาครั้งหนึ่ง มุมปากของเขายกขึ้นเป็นแววเย้ยหยัน

หลานสาวรายนี้ดูไปแล้วไร้เดียงสาบริสุทธิ์ แต่แท้ที่จริงแล้วเป็นยายตอแหล

คำพูดของนางคล้ายจะทำให้พระสนมโมโหยากจะระงับเฉยๆ แต่เอาเข้าจริงกลับเป็นการยั่วยุให้พระสนมหาเรื่อง ฉวยจังหวะนี้ดึงความสนใจจากองค์กษัตริย์

ท่าทางที่แสดงออกขัดกับเจตนาโดยสิ้นเชิง

เดิมทีการเข้าวังของหลานสาวเพื่อมาเยี่ยมอานั้นเป็นแค่ข้ออ้าง หลานสาวเองก็อยากเข้ามาชิงวาสนาในวังหลวงเช่นกัน ดูซิว่านางยังพอจะชิงความโปรดปรานจากฮ่องเต้จนทรงประทานนางให้องค์ชายคนไหนได้หรือไม่

และถ้าต้องแต่งให้กับองค์กษัตริย์เฒ่า นางเองก็ยินยอมเช่นกัน

เมื่อเป็นเช่นนี้ นางก็สามารถเป็นพญาหงส์ที่โบยบินสู่ปลายกิ่งไม้และกลายเป็นสตรีที่มีศักดิ์สูงส่งได้ ได้เสพสุขกับความหรูหราสูงศักดิ์ไม่สิ้นสุด และมีชีวิตที่อยู่เหนือกว่าผู้อื่น

ทว่าหลังจากเข้าวังหลวงมา หลานสาวก็พบว่าสถานการณ์ไม่ได้ง่ายอย่างที่นางคิด

ท่านอาของนางไม่ได้รับความโปรดปรานอะไรในวังหลวงนัก

นางมาวังหลวงได้ประมาณห้าวันแล้ว แต่ก็ไม่เห็นองค์กษัตริย์มายังที่พักของท่านอาเลยสักครั้ง

หรือจะพูดก็ได้ว่า จนกระทั่งบัดนี้แล้ว หลานสาวยังไม่ได้พบหน้าขององค์กษัตริย์เลยด้วยซ้ำ กษัตริย์หน้าตาเป็นเช่นไรนางก็ไม่รู้

เมื่อไม่อาจจะพึ่งท่านอาของนางได้ หลานสาวก็ได้แต่พึ่งตัวเอง

ตามวันปรกติหากไม่มีเรื่องอะไรนางก็อยากจะมาเดินเล่นในอุทยานดอกไม้นี้ อ้างว่าอยากจะชมดอกไม้ แต่แท้ที่จริงคิดอยากตามหาเป้าหมายของนางในอุทยานเสียมากกว่า