ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1127

ตั้งแต่สมัยโบราณการอัญเชิญเทพมานั้นง่ายกว่าการอัญเชิญเทพกลับวิมาน

หลานสาวยังไม่ทันได้พูดอะไร สนมก็ตะโกนด้วยความโกรธว่า “อวดดี! เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้มาพูดจาโอ้อวดเช่นนี้หน้าพระราชวัง?”

เมื่อสนมพูดเช่นนี้ เซียวเฉวียนก็ปล่อยนางไป

เซียวเฉวียนไม่ได้มองว่าที่นี่คืออาณาเขตของใคร เขาที่เป็นคนต้าเว่ยกล้าพูดเช่นนี้ต่อหน้าราชวงศ์ซินเจียง ไม่รู้ว่าอยากอยู่หรือตาย!

และยังเรียกหลานสาวของนางต่อหน้าสนม

แม้ว่าสนมจะไม่รู้ว่าคำว่า ชาเขียว หมายถึงอะไร แต่นางก็รู้สึกว่าคำที่เซียวเฉวียนพูดออกมานั้นต้องมีความหมายที่ไม่ดีอย่างแน่นอน

สนมมองไปที่เซียวเฉวียนด้วยความโกรธราวกับว่านางอยากจะฉีกเซียวเฉวียนเป็นชิ้นๆ

ดูจากสถานการณ์แล้ว ตอนนี้ไม่มีใครสามารถเกลี้ยกล่อมสนมได้เลย

แต่หลานสาวของนางรู้สึกผิด นางกลัวว่าถ้านางไม่เกลี้ยกล่อมเซียวเฉวียนจะเปิดเผยนาง

ดังนั้นต่อให้นางจะเกลี้ยกล่อมไม่ได้ก็ต้องเกลี้ยกล่อม

“เสด็จป้า ช่างมันเถอะเพคะ” หลานสาวกระซิบบอกกับสนมว่า “มีหลายคนกำลังจ้องมาที่พวกเรา พวกเรากําลังทําให้คนในต้าเว่ยอับอาย ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปไม่ดีแน่”

หลานสาวแค่ต้องการจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด นางจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่กังวลเล็กน้อยและทําอะไรไม่ถูก

ที่ทำอะไรไม่ถูกเพราะหลานสาวรู้สึกเสียใจที่ไปยั่วยุเซียวเฉวียนผู้ทรงพลัง

เพราะเซียวเฉวียนอ่านความคิดในใจของหลานสาวได้

หลานสาวใช้ประโยชน์จากเซียวเฉวียนไม่สำเร็จ และยังถูกเซียวเฉวียนข่มขู่ หากนางล้มเหลวก็เหมือนกับคว้าอากาศ

แต่ในสายตาสนม สนมรู้สึกว่าหลานสาวนั้นอ่อนแอ

ก่อนที่หมิงหมิงจะมาหลานสาว นางเอาแต่คิดที่จะลงโทษเซียวเฉวียนเพื่อสอนบทเรียนให้กับเขา

แต่ไม่คิดว่าหญิงสาวก็เริ่มถอยกลับ เพียงแค่เซียวเฉวียนขู่ไม่กี่คำ

ขี้ขลาด!

“ช่างมันอะไร? เขาหยิ่งยโสเช่นนี้ ถ้าไม่สอนบทเรียนให้เขา เขาก็จะไม่สนใจกฎหมาย!” สนมผลักนางข้าหลวงที่ช่วยเซียวเฉวียนปกป้องเถามันเทศด้วยความโกรธ “ออกไป! รักเถาวัลย์สองกระถางนี้มากใช่มั้ย ข้าจะทําลายมันก่อนแล้วค่อยไปจัดการกับเจ้า!”

สนมจ้องไปที่นางข้าหลวงอย่างดุร้าย

นางโกรธมากเมื่อเห็นนางข้าหลวง ในสายตาของนางข้าหลวงคนนี้ยังเห็นนางเป็นนายท่านอยู่หรือไม่? สำหรับเซียวเฉวียนที่เป็นคนนอกแล้วสนมจึงดื้อรั้นมาก

“ท่านหญิง......” นางข้าหลวงต้องการบอกนางสนมเกี่ยวกับตัวตนของเซียวเฉวียน แต่นางก็ถูกสนมขัดจังหวะด้วยความโกรธ “เจ้าก็ยังรู้นี่ว่าข้าคือท่านหญิง! ออกไปให้พ้น!”

ด้วยเหตุนี้สนมก็ผลักนางข้าหลวงอย่างแรงจนนางข้าหลวงล้มลงไปกับพื้น

“หึ!”

สนมตะคอกอย่างเย็นชา บิดเอวแล้วก้าวไปข้างหน้าสองก้าว มือข้างหนึ่งคว้าเถามันเทศ และนางก็กำลังจะตัดมันด้วยกรรไกรที่อยู่ในมืออีกข้างหนึ่ง

“หยุดเดี๋ยวนี้!” เซียวเฉวียนออกมาข้างหน้าและตะโกน

เซียวเฉวียนมองไปที่สนมอย่างเย็นชา เมื่อสนมบังเอิญสบตากับเซียวเฉวียนนางก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกับสายตาที่เย็นชาของเซียวเฉวียน

แต่สนมก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว นางพูดกับเซียวเฉวียนด้วยความกล้าว่า “เจ้าเป็นใคร ทำไมข้าต้องหยุด?”

สนมไม่ยอมหยุด!

หลังจากพูดอย่างนั้นสนมก็ใช้กรรไกรตัด ฉึบ แล้วเถามันเทศถูกตัดออก

หลังจากที่ตัดไปแล้วและวางกรรไกรลง นางสนมก็ถูกลงโทษทันที

เซียวเฉวียนที่ไม่เคยทำร้ายผู้หญิงมาก่อน แต่ครั้งนี้ยกเว้นเพราะเถามันเทศ

เซียวเฉวียนใช้ภายในของเขา ผลักไปที่สนมที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตรอย่างเงียบๆ

“กรี๊ด!”

“กรี๊ด!”

“กรี๊ด!”

“ตุบ!”

สนมส่งเสียงร้องออกมาสามครั้ง และในที่สุดก็เป็นลมและล้มกระแทกลงไปที่พื้น