ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1128

เดิมทีความแข็งแกร่งของพลังภายในของเซียวเฉวียนนั้นก็เก่งมากพอแล้ว แล้วตอนนี้ยังมีตำแหน่งที่สูงส่งอย่างราชบุตรเขยแห่งซินเจียง ดังนั้นโดยปกติแล้วหลานสาวจึงไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคือง

นางไม่สามารถที่จะคัดค้านได้

หลังจากเห็นการตอบสนองจากหลานสาว เซียวเฉวียนก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจที่นางให้ความร่วมมือ

กษัตริย์ทรงมีประสบการณ์มากมาย จะไม่เห็นกลอุบายแบบนั้นได้อย่างไร?

โดยปกติแล้วเขารู้เจตนาที่เซียวเฉวียนตรัสเช่นนั้น

เซียวเฉวียนกําลังรักษา พระพักตร์ของพระองค์

ชายคนนี้มีความคิดที่ดี และกษัตริย์ก็ชื่นชมเขา

ดังนั้นกษัตริย์จึงมองดูเซียวเฉวียนด้วยความชื่นชม

ในขณะเดียวกันกษัตริย์ก็รู้สึกโล่งใจมากเช่นกัน ที่องค์หญิงที่อภิเษกสมรสกับเซียวเฉวียนมันทำให้กษัตริย์นั้นวางใจ

กษัตริย์เดินตามเซียวเฉวียนและตรัสว่า “ทําไมยังไม่พาท่านหญิงกลับไปอีกหล่ะ?”

เมื่อกษัตริย์ตรัสจบ มามาหลี่ทั้งสองคนก็เดินไปช่วยพยุงสนมขึ้นมา แล้วพานางกลับที่ตำหนัก

เมื่อมองไปที่ด้านหลังของสนม กษัตริย์ก็มองตามอย่างช่วยไม่ได้

สนมเป็นคนที่หยิ่งผยองมาก เนื่องจากนางได้รับความโปรดปราน

กษัตริย์เมินนางเพื่อต้องกระตุ้นตัวตนของนาง

ไม่เคยคิดมาก่อนว่าหลังจากผ่านไปหลายปี นางไม่เพียงแต่จะไม่เปลี่ยนไปเท่านั้น แต่ความรุนแรงของนางมันก็มากขึ้น

“นี่คือคำสั่งของฝ่าบาท ท่านหญิงป่วยหนักต้องอยู่ในเขตพระราชวังเพื่อพักฟื้น” กษัตริย์ตรัสอย่างเฉยเมย

มันเท่ากับเป็นการขังสนมในพระราชวังไม่ยอมให้นางออกมารบกวนผู้อื่น

“ขอรับฝ่าบาท” อารักขารับคําสั่ง

“แล้วเหตุการณ์ในวันนี้ห้ามนำไปเล่าให้คนภายนอกฟัง ถ้าข้าได้ยินใครพูดเรื่องนี้ลับหลังข้า ข้าจะประหารชีวิต” กษัตริย์ออกคําสั่งอีกครั้ง

“พ่ะย่ะค่ะ ข้าจะทําตามคำสั่งของฝ่าบาท” ผู้คนที่รู้เรื่องนี้คุกเข่าลงด้วยความกลัว พวกเขารู้สึกซาบซึ้งต่อความเมตตาของกษัตริย์ที่ไม่ฆ่าพวกเขา

“เอาล่ะ แยกย้ายกันได้แล้ว” กษัตริย์มองพวกเขาและตรัสด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ทันทีที่กษัตริย์ตรัสจบฝูงชนก็ทําความเคารพและหลังจากนั้นพวกเขาก็หายตัวไปในสวนอย่างรวดเร็ว

ในสวนที่เต็มไปด้วยความคึกคักก็เหลือเพียงเซียวเฉวียนและกษัตริย์

เซียวเฉวียนปักเถามันเทศลงในกระถาง หลังจากแก้ไขปลายด้านหนึ่งของเถามันเทศด้วยดินอย่างระมัดระวัง เขาก็ปัดฝุ่นบนมือของเขา

เซียวเฉวียนมาขนาดนี้แล้วแต่เขาเพิ่งเคยปลูกเถามันเทศเป็นครั้งแรก ดังนั้นมันจึงไม่ค่อยราบรื่นมากนัก

ครั้งแรกเถามันเทศถูกปักลงไปในดินเซียวเฉวียนสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างแข็งๆอยู่ในดิน เขาคิดว่านี่น่าจะเป็นมันเทศที่กําลังโต

ดีมาก รอพวกมันโตขึ้นมากว่านี้ เซียวเฉวียนก็สามารถขุดมันออกมากินได้แล้ว

ตอนที่อยู่ที่ฮวาซย่าถ้าเซียวเฉวียนอยากกินมันเทศ ก็ต้องออกไปซื้อที่ตลาดและย่างในเตา

มันเทศสามารถทำได้หลายวิธี เช่น ตุ๋น ต้ม ต้มน้ำตาล นึ่ง ทอด และย่าง

ซึ่งเซียวเฉวียนเองชอบกินแบบย่างมากที่สุด

มันเทศย่างจะมีกลิ่นหอมและอร่อย แค่นึกรสชาติ เซียวเฉวียนก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

ไม่ได้กินมันเทศย่างมานานมากแล้ว

เมื่อมองไปที่ท่าทางของเซียวเฉวียน กษัตริย์จึงถามอย่างสงสัยว่า “เซียวเฉวียน เจ้ากำลังคิดถึงของกินอะไรอร่อยๆอยู่งั้นรึ?”

“เสด็จพ่อ เคยได้ยินเรื่องมันเทศหรือไม่?” เซียวเฉวียนถามด้วยรอยยิ้ม

เขาชี้ไปที่เถามันเทศทั้งสองกระถางและตรัสว่า “นี่คือเถาวัลย์มันเทศที่ข้าพบจากเมืองชิงซาน”

“มันเทศ? เถามันเทศ?” กษัตริย์มองไปที่เซียวเฉวียนด้วยความประหลาดใจ

มันเป็นแค่กระถางหวายสองกระถางมันมีอะไรพิเศษที่ทำให้เซียวเฉวียนออกเดินทางออกไปไกลเพื่อตามหามัน?

อันที่จริงกษัตริย์รู้ว่าสนมและอารักขาทั้งสองได้รับบาดเจ็บจากเซียวเฉวียน

เมื่อเห็นว่าเซียวเฉวียนหวงแหนเถามันเทศทั้งสองกระถางนี้ ในที่สุดกษัตริย์ก็เข้าใจว่าทําไมเซียวเฉวียนถึงทําร้ายพวกเขา แน่นอนว่ามันเป็นเพราะพวกเขาต้องการจะทำลายเถามันเทศทั้งสองกระถางนี้และไปล้ำเส้นพื้นที่ส่วนตัวของเซียวเฉวียน ดังนั้นเซียวเฉวียนจึงจัดการกับพวกเขา

เซียวเฉวียนเห็นสีหน้าที่ดูสับสนของกษัตริย์ เขาจึงทำมันเทศหวานให้กษัตริย์

หลังจากฟังเซียวเฉวียนแล้ว กษัตริย์ก็มองเซียวเฉวียนด้วยใบหน้าประหลาดใจ “มีของแบบนี้อยู่บนโลกนี้ด้วยหรือ มันอร่อยมาก!"