ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1130

และทางฝั่งของซินเจียง เซียวเฉวียนได้ตามหามันเทศและหอกที่เขาต้องการพบแล้ว และมันก็เป็นเวลาที่เขาจะกลับไปต้าเว่ยเพื่อต่อสู้กับพวกของเว่ยเชียนชิว

ไม่รอให้เสียโอกาส เซียวเฉวียนได้พูดคุยกับกษัตริย์อย่างชัดเจนถึงการเข้ามาในพระราชวังครั้งนี้ เซียวเฉวียนมาเพื่อพาตัวลูกสาวของเขากลับไป

หลังจากที่กษัตริย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวออกมาว่า “เวลานี้เด็กได้รับการเลี้ยงดูจากเสด็จแม่ของจ้า เช่นนั้นเจ้าก็ไปบอกลากับเสด็จแม่ของเจ้าเสียหน่อย”

ในตอนนี้ กษัตริย์ก็ยังไม่รู้ว่าองค์หญิงได้เดินทางไปยังต้าเว่ยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ครั้งที่แล้วเซียวเฉวียนพาลูกสาวมาส่งถึงพระราชวัง นั่นเป็นเพราะว่าองค์หญิงหนีออกจากบ้านไปโดยไม่บอกกล่าว จึงไม่มีคนคอยดูแลลูก

ด้วยเหตุนี้ กษัตริย์จึงรู้เพียงแค่ว่าองค์หญิงหายตัวไป แต่ไม่รู้ว่านางหายไปที่ไหน

กษัตริย์เองก็ได้ส่งให้คนไปตามหาเบาะแสขององค์หญิง แต่ก็ไม่ได้อะไรกลับมาเลย

จนกระทั่งถึงตอนนี้ก็ไม่มีคนของซินเจียงคนใดรู้ว่าองค์หญิงต้าถงอยู่ที่ไหน

และองค์หญิงก็เป็นคนควักลูกของหมิงเจ๋อด้วยตัวเอง และยังกักขังหมิงเจ๋อไว้ในคุกน้ำแข็ง เท่านั้นยังไม่พอ องค์หญิงยังสังหารพี่ชาย ด้วยการกระทำขององค์หญิง มันไม่ต่างอะไรกับการล้มล้างราชวงศ์แห่งซินเจียง

ทุกวันนี้หมิงเจ๋ออยากจะแก้แค้นเซียวเฉวียนจนแทบทนไม่ไหว ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่พูดในสิ่งที่องค์หญิงต่อหมิงเจ๋อออกมา เนื่องจากเขาต้องการเทน้ำสกปรกครั้งนี้ใส่ร่างกายของเซียวเฉวียนแต่เพียงผู้เดียว

หากวันใดวันหนึ่งเรื่องนี้ถูกหมิงเจ๋อเปิดเผยออกมา ในซินเจียงก็จะไม่มีตำแหน่งที่เรียกว่าองค์หญิงอีกต่อไป

เพื่อความปลอดภัยขององค์หญิง เซียวเฉวียนจึงไม่สามารถบอกเบาะแสที่อยู่ขององค์หญิงกับกษัตริย์ได้ ไม่ว่าในกรณีใดก็ตาม

เซียวเฉวียนจ้องมองไปที่กษัตริย์ด้วยแววตาอันเฉยเมย “พ่ะย่ะค่ะ ขอคุณเสด็จพ่อ ขอให้เสด็จพ่อดูแลพระวรกายของตัวเองด้วย ส่วนเรื่ององค์หญิง รอให้ข้าจัดการเรื่องวุ่นวายในต้าเว่ยเรียบร้อยแล้ว ข้าจะตามหาเบาะแสที่อยู่ของนางต่อไป”

“ดี ไม่มีปัญหา เจ้าเองก็ดูแลตัวเองด้วย” กษัตริย์มองมาที่เซียวเฉวียนด้วยท่าทางที่ซับซ้อน

เซียวเฉวียนอยู่ในดินแดนต้าเว่ย กษัตริย์ก็พอจะรู้อะไรมาบ้าง สามารถบอกได้ว่า ในดินแดนต้าเว่ยนั้น เซียวเฉวียนถูกรายล้อมไปด้วยศัตรู

เส้นทางของเขานั้นยากที่จะเดิน

และที่สำคัญที่สุดก็คือ เซียวเฉวียนบอกกับกษัตริย์ว่า เวลานี้นักปราชญ์เองก็อยู่ที่ต้าเว่ยแล้ว เซียวเฉวียนจำเป็นต้องรีบกลับไปเพื่อสังหารตัวสร้างปัญหาอย่างนักปราชญ์

กษัตริย์ได้ยินเช่นนี้ แต่นอนว่าเขารู้สึกชื่นชมในตัวของเซียวเฉวียนเป็นอย่างมาก

ในสายตาของกษัตริย์ เนื่องจากนักปราชญ์เป็นผู้สนับสนุนให้หมิงเจ๋อสังหารเซียวเฉวียน หมิงเจ๋อถึงได้ก้าวเดินมาถึงจุดนี้ กลายเป็นผู้ที่เดินในทางที่ผิดและไม่รู้จักปรับตัวหรือมีความละอายใจแต่อย่างใด

นักปราชญ์เป็นผู้ทำลายราชบุตรที่ภาคภูมิใจที่สุดของกษัตริย์

กษัตริย์เองก็เกลียดชังนักปราชญ์เช่นเดียวกัน

ตอนนี้ในที่สุดเซียวเฉวียนก็พบที่อยู่ของนักปราชญ์ เซียวเฉวียนต้องการสังหารนักปราชญ์ สิ่งนี้ก็ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับกษัตริย์

“พ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อไม่ต้องเป็นห่วง” เซียวเฉวียนยิ้มออกมา ภายใต้การจับจ้องของกษัตริย์ เขาให้ภาพชุนเซี่ยวนำกระถางเถามันเทศสองกระถางออกไป

เซียวเฉวียนไม่สามารถนำกระถางสองใบนี้ไปได้ในทุกที่ เพราะมันจะดูลำบากเกินไป

ตอนนี้คงทำได้เพียงจัดการกับเถามันเทศก่อนเท่านั้น รอให้เซียวเฉวียนรับลูกสาวกลับมาก่อน เขาค่อยใช้วิชาการเคลื่อนย้ายกลับไปยังดินแดนต้าเว่ย จากนั้นเขาค่อยนำเถามันเทศออกมาอาบแสงแดด สายฝน และเพลิดเพลินกับน้ำค้างที่แสนบริสุทธิ์

เมื่อเห็นกระถางขนาดใหญ่ทั้งสองถูกกลืนเข้าไป กษัตริย์ก็ถามออกมาด้วยความสงสัย “รูปภาพมันมีประโยชน์เช่นนี้อยู่ด้วยงั้นหรือ?”

เซียวเฉวียนพยักหน้า “มันไม่ใช่รูปภาพธรรมดาทั่วไป มันคืออาวุธวิเศษโบราณแห่งคุนหลุน มีชื่อว่าภาพชุนเซี่ยวคุนหลุน สามารถนำทุกสิ่งบนโลกใส่เข้าไปได้”

บนโลกใบนี้มีสมบัติที่ล้ำค่าเช่นนี้ด้วยอยู่อย่างนั้นหรือ?

นี่เป็นครั้งแรกที่กษัตริย์ได้ยินเรื่องเช่นนี้

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่กษัตริย์จะไม่รู้ ท้ายที่สุดแล้วคนในซินเจียงนั้นไม่ใช่คนที่มีเชื้อสายของคุนหลุน สมบัติมากมายของคุนหลุน เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะไม่รู้จัก

“เป็นของที่ยอดเยี่ยม” กษัตริย์กล่าวชื่นชมออกมา “เวลาก็ล่วงเลยมานานแล้ว เจ้าควรจะรีบออกเดินทาง เจ้าไปพบเสด็จแม่ของเจ้าเสียเถอะ”

เซียวเฉวียนเป็นคนของต้าเว่ยมาโดยตลอด และในที่สุดเขาก็ต้องกลับไปยังต้าเว่ย แม้กษัตริย์จะไม่เต็มใจ แต่สุดท้ายก็ปล่อยให้เป็นไปตามความต้องการของเขา

ยิ่งพูดออกมามากเท่าไหร่ ความรู้สึกไม่เต็มใจก็ยิ่งฝังลึกลงไปมากเท่านั้น