ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1158

เมื่อมีปืนแล้ว ฮ่องเต้ก็มีความกล้าหาญที่จะต่อสู้กับเว่ยเชียนชิว

มีมันเทศแล้ว ประชาชนของต้าเว่ยก็จะหลุดพ้นจากความอดอยากหิวโหย

จากคำพูดของเซียวเฉวียน เป็นเพราะของสองสิ่งนี้จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของต้าเว่ย

การเปลี่ยนแปลงนี้ เป็นสิ่งที่ฮ่องเต้คาดหวังที่จะได้เห็น

ครั้งนี้ฮ่องเต้รับสั่งเรียกสวีซูผิงและจ้าวหลานเข้ามาในพระราชวัง ที่จริงก็เพราะมีเรื่องต้องการจะปรึกษาหารือ

ตอนที่ทั้งสองคนมาที่ห้องหนังสือ ฮ่องเต้ยังทรงแก้ไขพระราชฎีกาไม่เสร็จเรียบร้อย

ดังนั้น ทั้งสองคนก็หลบอยู่ด้านหลังฉากกั้น เล่นหมากรุกไปด้วย และรอฮ่องเต้แก้ไขพระราชฎีกาให้เสร็จและจะได้เริ่มปรึกษาหารือกัน

ที่จริงแล้ว ฮ่องเต้ทรงเรียกสวีซูผิงและจ้าวหลานมา เพื่อปรึกษาหารือเรื่องการบวงสรวงเทพแห่งสวรรค์

ฮ่องเต้รู้สึกว่าเว่ยเชียนชิวจะต้องก่อเรื่องอย่างแน่นอน เพื่อเป็นการป้องกัน ฮ่องเต้จะต้องเตรียมพร้อมไว้ ปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์

ยังไม่ได้เริ่มการปรึกษาหารือ ฮ่องเต้ก็ได้รับข่าวว่าเซียวเฉวียนกลับมาที่เมืองหลวงแล้ว

ดูท่าแล้ว เรื่องนี้ไม่ต้องปรึกษาหารือกันแล้ว

มีเซียวเฉวียนอยู่ จะต้องไม่มีอะไรผิดพลาดแน่นอน

ใช่สิ ฮ่องเต้ทั้งสามพระองค์ก็เคารพเชื่อถือเซียวเฉวียนมาก

แม้แต่เว่ยเชียนชิวที่สร้างเรื่องระรานต้าเว่ยมาเป็นสิบปียังต้องพ่ายแพ้ต่อเซียวเฉวียน ถ้าพวกเขาไม่เคารพเชื่อถือเซียวเฉวียนแล้วจะให้เคารพเชื่อถือใครละ？

ในเมื่อตอนนี้ไม่มีเรื่องที่ต้องพูดคุยกับสวีซูผิงและจ้าวหลานแล้ว หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ทูลลาแล้วก็เร่งรีบออกจากพระราชวังไป หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ขี่ม้าผ่านสายฝนไปที่จวนเซียว

เซียวเฉวียนกลับมาแล้ว ทั้งสองคนจะต้องพบเขาให้ได้ และจะได้สอบถามเซียวเฉวียนว่าได้พบเห็นอะไรที่ซินเจียงบ้าง

โดยเฉพาะสวีซูผิง เขาชอบเรื่องซุบซิบนินทามาก แน่นอนว่าไม่ยอมปล่อยโอกาสดีๆอย่างนี้ไปง่ายๆ

ท้องฟ้าของเมืองหลวง ยังคงมืดมน

น้ำฝนของเมืองหลวง ยังคงหยดลงบนพื้นดิน

ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดตก ฝนตกเยอะมากจนทำให้จิตใจของประชาชนรู้สึกเยือกเย็นไปหมด

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป คงไม่ได้สัมผัสลมตะวันตกเฉียงเหนือแล้ว

แต่ในยุคที่ต้องพึ่งพาอาหาร ประชาชนก็หมดหนทาง ได้แต่ยอมจำนนต่อโชคชะตา

ปีนี้ช่างโชคร้ายจริงๆ เมืองหลวงถูกไฟไหม้ประชาชนที่ยากจนก็ยิ่งจนมากขึ้นอีก และยังตามมาด้วยฝนที่ตกอย่างยาวนาน

พระเจ้ายังจะให้คนมีชีวิตต่อไปได้อย่างไร？

เฮ่อ！

สวีซูผิงและจ้าวหลานที่ได้ยินเสียงคร่ำครวญของประชาชนรู้สึกเจ็บปวดใจ

.........

.........

ที่จริง ไม่ใช่ว่าพื้นที่ทั้งหมดของเมืองหลวงจะมืดครึ้มและฝนตกตลอดๆอย่างนี้ทุกที่

ยิ่งเข้าใกล้เขตประตูเมือง ก็ยิ่งดูเป็นปกติ

ดังนั้น เมื่อตอนที่เซียวเฉวียนทั้งสามคนเข้ามาถึงประตูเมือง ท้องฟ้ายังคงสว่างแจ่มใส

ทั้งสามคนยิ่งเดินลึกเข้าไป อากาศก็ค่อยๆเริ่มเปลี่ยนไป

ตอนแรก ท้องฟ้าก็แค่มืดครึ้มเล็กน้อย

แต่พอพวกเขาเดินต่อไปเรื่อยๆ ท้องฟ้าก็เปลี่ยนไปยิ่งมืดครึ้มขึ้นเรื่อยๆ และฝนก็ตก บางครั้งก็มีเสียงลมพัดดังขึ้น

สถานการณ์แบบนี้ เหมือนกับหมู่บ้านซิ่วสุ่ยไม่มีผิด

โย่วควนที่เคยเห็นสถานการณ์ขอหมู่บ้านซิ่วสุ่ยอดไม่ได้ที่จะกังวล：“นายท่าน จะทำอย่างไรดี？”

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เมืองหลวงจะต้องกลายเป็นหมู่บ้านซิ่วสุ่ยแห่งที่สองเป็นแน่

เมืองหลวงเป็นรากฐานของต้าเว่ย ถ้าเมืองหลวงกลายเป็นเหมือนกับหมู่บ้านซิ่วสุ่ย แล้วต้าเว่ยจะทำอย่างไร？

เป็นความผิดของเซียวเฉวียน ที่เขาไม่ได้บอกโย่วควรว่าต้าเว่ยมีอาจารย์ผู้เรียกวิญญาณ การเรียกวิญญาณสามารถเรียกวิญญาณที่ตายไปแล้วได้

เซียวเฉวียนยกมือขึ้นบนอากาศสร้างม่านกำบังขึ้น เพื่อป้องกันฝน

เซียวเฉวียนค่อยๆพูดขึ้นว่า ：“ไม่ต้องกังวล พวกเรากลับมาที่เมืองหลวงก็เหมือนได้กลับบ้านแล้ว ตระกูลเซียวจะทำให้พวกเขาสงบสุข จะทวงความยุติธรรมคืนให้พวกเขา ”

เรื่องนี้เซียวเฉวียนจะต้องทำอย่างแน่นอน

สำหรับครอบครัวของพวกเขาแล้ว ก็เหมือนกับเป็นการควักหัวใจของพวกเขาออกมาทำลาย！

เซียวเฉวียนสาบานในใจ เขาจะต้องหาตัวคนที่อยู่เบื้องหลังออกมาให้ได้ เพื่อเป็นการแก้แค้นให้กับวิญญาณของกองทัพตระกูลเซียว！

สายตาดุดันของเซียวเฉวียนมองพุ่งไปด้านหน้า

ก่อนที่จะแก้แค้นให้กับวิญญาณเหล่านี้ เซียวเฉวียนจะต้องรีบทำให้วิญญาณที่ล่องลอยอยู่บนโลกนี้มาถึงสิบหน้าปีได้รับความสงบสุข

ควรไปที่ไหน เซียวเฉวียนก็ได้ไปจนเสร็จสิ้นแล้ว เขาได้เปิดเผยตัวตัวของตัวเองต่อหน้าทุกคนอย่างสมบูรณ์แล้ว ตอนนี้ถึงจุดหมายแล้ว เซียวเฉวียนไม่ต้องเดินไปบนถนนเส้นนี้อย่างช้าๆอีกต่อไปแล้ว

เซียวเฉวียนพามู่จิ่นและโย่วควนมุ่งกลับไปที่จวนเซียวอย่างรวดเร็ว

ม่านกั้นที่ชิงหลงสร้างไว้ที่จวนเซียว สำหรับเซียวเฉวียนแล้วไม่มีประโยชน์อะไร

นี่เป็นสิ่งที่ชิงหลงคาดคิดไว้อยู่แล้ว

ดังนั้น ชิงหลงไม่ตกใจเลยแม้แต่น้อยที่เซียวเฉวียนเข้ามาที่จวนเซียวได้อย่างง่ายดาย

แต่ว่า ตอนที่ชิงหลงได้เห็นเซียวเฉวียน ก็มีความรู้สึกประหลาดใจ

เยี่ยม！

ในสายตาของชิงหลง เซียวเฉวียนรูปร่างสูงใหญ่ ร่างกายแข็งแกร่ง และยังมีความสามารถอีกด้วย

เซียวเฉวียนมีพลังแห่งการฆ่าล้างที่ไม่อาจเก็บซ่อนไว้ได้ หล่อเหลาอย่างมาก！

นี่สิเป็นท่าทางลูกหลานของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษยุคหลังที่ปลูกฝังกันมา！

เรียกได้ว่าเซียวเฉวียนเป็นแบบอย่างที่ดีของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษยุคหลัง！

ชิงหลงยิ่งมองดูเซียวเฉวียนก็ยิ่งชื่นชมยินดี

วัตถุโบราณอย่างผนึกจูเสินยังเลือกเซียวเฉวียนเป็นเจ้านาย สายตาของผนึกจูเสินนั้นถือว่าไม่เลวทีเดียว！

นายท่านคนนี้ ชิงหลงให้คะแนนเต็มร้อย！

“นายท่าน！” ชิงหลงเป็นคนแรกที่รู้ว่าเซียวเฉวียนกลับมาแล้ว เขายอมรับว่าเซียวเฉวียนเป็นนายท่านแล้ว เรียกเซียวเฉวียนว่านายท่านมันก็สมควรแล้ว

เหมิงเอ้าที่อยู่ในห้อง ได้ยินชิงหลงตะโกนเรียก รีบวิ่งออกมาทันที ดีที่เหม้าเอ้ามีการตอบสนองที่รวดเร็วหยุดฝีเท้าได้ทัน เกือบจะพุ่งเข้าไปชนเซียวเฉวียน

ดวงตาทั้งสองข้างของเหม้าเอ้าเป็นประกายตะโกนพูดว่า：“นายท่าน！ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว！คิดถึงมากเลย！”