ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1163

เว่ยเชียนชิวเนื่องจากมีเงินทุนไม่เพียงพอ จวนเจียนกั๋วจึงยังไม่ได้ลงมือบูรณะใหม่

ตราบใดที่จวนเจียนกั๋วยังสร้างไม่เสร็จ ใบหน้าเหี่ยวๆ ของเว่ยเชียนชิวก็ไม่มีที่ให้ซุก

ถ้าเซียวเฉวียน ไอ้สารเลวไม่มาขวางคอ มายักยอกทรัพย์ของเว่ยเชียนชิวไป จวนเจียนกั๋วของเว่ยเชียนชิวคงสร้างเสร็จไปนานแล้ว

ไอ้เซียวเฉวียนให้ตายเถอะ !

เว่ยเชียนชิวมองดูเซียวเฉวียนแล้ว อารมณ์เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ

บางครั้งเว่ยเชียนชิวเคยคิดว่า เซียวเฉวียนมีความสามารถขนาดนี้ ถ้าเซียวเฉวียนเกิดมาเป็นลูกของเว่ยเชียนชิวจะดีขนาดไหน

ถ้าได้อย่างนี้ จวนเจียนกั๋วจะไม่ยิ่งใหญ่ก็ยากซะแล้ว !

แต่เซียวเฉวียนดันเกิดมาเป็นศัตรูของเว่ยเชียนชิว

เว่ยเชียนชิวจ้องมองที่เซียวเฉวียนครั้งแล้วครั้งอีก

แต่เซียวเฉวียนยังคงมองเว่ยเชียนชิวด้วยสายตาจืดชืด มองจนเว่ยเชียนชิวจิตใจว้าวุ่น

ที่จริงเว่ยเชียนชิวได้พบเห็นแล้วว่าพลังรัศมีของเซียวเฉวียนนั้นแข็งแกร่งกว่าก่อนที่เขาไปภูมิภาคตะวันตกมาก

แข็งแกร่งมากจนเว่ยเชียนชิวก็ไม่แน่ใจว่าจะทวงสมบัติเพชรนิลจินดาคืนจากเซียวเฉวียนได้หรือไม่

แต่ว่า ถ้าไม่ทวงเซียวเฉวียนเอาสมบัติเพชรนิลจินดานั้นคืนมา เว่ยเชียนชิวจะเอาอะไรมาสร้างจวนเจียนกั๋วขึ้นใหม่ได้ล่ะ

พูดตามตรงเว่ยเชียนชิวยังพอมีเงินที่จะสร้างจวนเจียนกั๋วขึ้นใหม่ได้ แต่เว่ยเชียนชิวคิดว่า ไหนๆ จะสร้างจวนเจียนกั๋วขึ้นใหม่ จึงควรสร้างขึ้นให้ดูหรูหรางดงามหน่อย จะได้ฟื้นฟูใบหน้าที่เสียไปของเว่ยเชียนชิว

เพื่อรักษาหน้า เว่ยเชียนชิวยังไงก็ต้องใจกล้าๆ ทวงทรัพย์สมบัติเพชรนิลจินดานั้นจากเซียวเฉวียนให้ได้

“เซียวเฉวียน เจ้าได้ยินหรือเปล่า ?” ท่าทางที่ไม่แยแสต่อมิอะไรของเซียวเฉวียนทำให้เว่ยเชียนชิวรู้สึกเคืองมากยิ่งขึ้น

“ได้ยินมันได้ยิน แต่ข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดถึงสมบัติเพชรนิลจินดาอะไร” เซียวเฉวียนพูดอย่างใจเย็น

พูดจาทำนองนี้ ไม่อาจหลบเลี่ยงการเติมเชื้อเพลิงลงในไฟแค้นของเว่ยเชียนชิวได้

เว่ยเชียนชิวโกรธมากจนตัวสั่น "หยุดทำไก๋ซะที นอกจากเจ้าแล้วใครจะกล้ามายักยอกของของข้าอีกล่ะ ? ฮ่ะ ?"

นักรบแท้ที่เว่ยเชียนชิวส่งไปหาเพชรนิลจินดาในภูมิภาคตะวันตกเหล่านั้น ทำยังไงก็ไม่สามารถติดต่อได้ และครอบครัวของพวกเขายังถูกคนช่วยเหลือเอาตัวไปอย่างลึกลับด้วย

เรื่องอย่างนี้ นอกจากเซียวเฉวียนแล้ว จะมีใครที่ทำได้ จะมีใครกล้าที่จะทำ ?

“ท่านเจียนกั๋วกล่าวยกย่องข้ามากเกินไปจริงๆ “ เซียวเฉวียนพูดอย่างถ่อมตัว “ข้ากล้าทำอะไรที่เสียหายต่อผลประโยชน์ของท่านเจียนกั๋วที่ไหนล่ะ ?”

“ไม่กล้าอย่างเด็ดขาด ถึงอวัยวะดีของข้าจะใหญ่เท่าโอ่งน้ำสิบโอ่ง ข้าก็ไม่กล้าอยู่ดี” เซียวเฉวียนกล่าวเสริมด้วยท่าทางไร้เดียงสา ล้อเล่นหรือ เป็ดที่จับได้กับมือ เซียวเฉวียนจะไม่ปล่อยให้มันบินไปอย่างเด็ดขาด

ยิ่งไปกว่านั้น พวกมันยังเป็นขุมทรัพย์ทองคำและเงินที่ส่งประกายระยิบระยับอีกด้วย !

เซียวเฉวียนไม่มีเหตุผลที่ต้องคืนให้เว่ยเชียนชิว

นอกจากนี้ ถึงเว่ยเชียนชิวจะรู้ว่าเซียวเฉวียนยักยอกสมบัติเพชรนิลจินดาของเขาแล้วจะทำไม ? เขาไม่มีหลักฐาน ตราบใดที่เซียวเฉวียนแสร้งทำเป็นไม่ยอมรับ เว่ยเชียนชิวถึงฟ้องยันองค์จักรพรรดิ ก็ทำอะไรไม่ได้

เขาทำอะไรเซียวเฉวียนไม่ได้หรอก

"เจ้า !"

เมื่อฟังคำพูดของเซียวเฉวียน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ยอมคืนสมบัติเพชรนิลจินดาให้กับเว่ยเชียนชิวแน่ๆ

แน่นอน ถ้าเซียวเฉวียนไม่ยอมรับไม่คืนท่าเดียว เว่ยเชียนชิวก็ไม่สามารถทำอะไรเซียวเฉวียนได้

ดังนั้น เว่ยเชียนชิวได้แต่โมโห แล้วก็โมโห ตาที่จ้องมองเซียวเฉวียนนั้นเหมือนจะลุกเป็นไฟ ช่วยไม่ได้ เว่ยเชียนชิวจึงต้องงัดหนึ่งในไม้ตายที่ใช้บ่อยที่สุดของเขาออกมา คุกคาม

เว่ยเชียนชิวพูดด้วยอารมณ์อาฆาต "เซียวเฉวียน เจ้าไม่ยอมรับไม่เป็นไร หรือว่าเจ้าไม่ต้องการโรงเรียนชิงหยวนแล้วหรือ ?"

โรงเรียนชิงหยวนนั้น พี่น้องเหวินฮั่นมอบไว้ให้เซียวเฉวียน มันมีความหมายสำคัญอย่างยิ่งต่อเซียวเฉวียน เว่ยเชียนชิวไม่เชื่อ เซียวเฉวียนจะไม่กลัวเว่ยเชียนชิวลงมือกับโรงเรียนชิงหยวน

เว่ยเชียนชิวจึงต้องเผชิญหน้ากับชิงหลง "ท่านชิงหลง ข้าได้ยินมาว่า ตอนนี้ คุนหลุนของเจ้าเละเป็นโจ๊ก แต่เจ้ากลับมาคลุกคลีอยู่กับไอ้เซียวเฉวียนที่นี่ เจ้าเป็นถึงเจ้าชายแห่งคุนหลุน เจ้ามาประพฤติเช่นนี้ รู้สึกว่าเหมาะสมแล้วหรือ ?"

เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชิงหลง เว่ยเชียนชิวก็ทำได้แต่หาวิธีกล่อมให้ชิงหลงไปจากต้าเว่ย

หากไม่มีการหนุนหลังของชิงหลง หลังของเซียวเฉวียนก็จะไม่กล้าแข็งขนาดนั้น

เซียวเฉวียนจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็มีแค่มือคู่เดียว เขาไม่สามารถดูแลทุกสิ่งได้อย่างรอบคอบ ต้องมีช่องโหว่ให้เว่ยเชียนชิวเจาะได้เสมอ

เล่ห์เหลี่ยมอันน้อยนิดของเว่ยเชียนชิว ยังไม่อาจรอดหูตาของเซียวเฉวียนได้ แล้วเขาจะรอดจากชิงหลงได้อย่างไร

เว่ยเชียนชิวจะยุให้ชิงหลงโมโหแล้วจากไปเองหรือ ?

ไม่มีทาง ถนนก็ไม่มี

“เหมาะสมไม่เหมาะสม บรรพบุรุษอาวุโสรู้เอง ไม่ต้องมาเป็นห่วง” ชิงหลงพูดอย่างเย็นชา

คำหนึ่งก็บรรพบุรุษอาวุโส สองคำก็บรรพบุรุษอาวุโส เว่ยเชียนชิวรู้สึกอึดอัดในใจเต็มที

ดูจากภายนอก เว่ยเชียนชิวยังเป็นพ่อของชิงหลงได้ แต่ชิงหลงเรียกตัวเองว่าเป็นบรรพบุรุษอาวุโสต่อหน้าเว่ยเชียนชิว เว่ยเชียนชิวรู้สึกว่าชิงหลงหน้าไม่อาย หน้าไม่อายยิ่งกว่าเซียวเฉวียนเสียอีก

ดูๆ แล้ว ชิงหลงตั้งใจจะเกาะตายอยู่ที่ต้าเว่ยนี้ไม่ไปไหนแน่

ถ้าอย่างนั้น เว่ยเชียนชิวก็ทำอะไรชิงหลงไม่ได้ ปล่อยตามใจชิงหลงไป

กลับมาที่เรื่องเดิม เว่ยเชียนชิวเห็นใช้ไม้แข็งก็ไม่ได้ เขาจึงอ่อนข้อลงมา พูดด้วยน้ำเสียงเชิงหารือกัน "เซียวเฉวียน เป็นคนอย่าโลภมากไปหน่อยเลย เจ้าจะยักยอกสมบัติเพชรนิลจินดาของข้าทั้งหมดไม่ได้"

เอาไง เซียวเฉวียนิ คืนสักครึ่งหนึ่งให้กับเชียนชิวก็ยังดี

ยังไงก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย