ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1172

การเจาะรูใหญ่บนหลังคาบ้านของเว่ยเชียนชิว มันไม่ใช่เท่ากับเอาชีวิตของจางจิ่นหายไปครึ่งหนึ่งหรอกหรือ?

ทุกคนต่างทราบกันดีว่าเว่ยเชียนชิวเป็นคนประเภทไหน มันเป็นดินปืนชนิดหนึ่งที่มีจุดติดไฟในตัวเอง!

เฮ้อ!

ช่างเป็นบาปกรรมที่มีศัตรูเช่นเซียวเฉวียน

เซียวเฉวียนและจางจิ่นแย่งชิงตำแหน่งอัครเสนาบดีก็ช่างแล้ว แม้ว่าจะทำให้จางจิ่นรู้สึกปวดหัวและเกิดความไม่พอใจ แต่จางจิ่นก็รู้สึกว่าเขายังสามารถรับมือได้

จางจิ่นยังมั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะเซียวเฉวียนได้

แต่เซียวเฉวียนมาที่จวนจางทำตัวป่าเถื่อนอย่างโจ่งแจ้ง อีกทั้งทำให้เว่ยเชียนชิวขุ่นเคืองในจวนจาง นี่มันมากเกินไปแล้ว

เกินไปจริงๆ!

จางจิ่นก็เริ่มโกรธมากขึ้นเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้

โชคดีที่จางจิ่นยังมีแผนรับมือ ในตอนที่เว่ยเชียนชิวขอให้จางจิ่นขับไล่นักปราชญ์ออกจากจวนจาง จางจิ่นก็ได้สั่งให้คนเตรียมไว้สถานที่อื่นที่ไม่มีคนรู้จักสำหรับนักปราชญ์อย่างลับๆ

จางจิ่นรู้สึกว่าเว่ยเชียนชิวเลอะเลือนไปแล้วถึงได้หักหน้ากับนักปราชญ์ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้

ศิษย์อาจารย์อย่างนักปราชญ์นั้นมีความสามารถเยี่ยงนั้น จะดีหรือไม่ที่จะเก็บพวกเขาไว้เพื่อช่วยจัดการกับเซียวเฉวียน?

ทำไมต้องขับไล่คนออกไปในเวลานี้ด้วย

เผด็จการ เอาแต่ใจอย่างยิ่ง!

จากมุมมองนี้เว่ยเชียนชิวก็ถูกบังคับให้เสียสติโดยเซียวเฉวียน

เฮ้อ!

เป็นเรื่องน่าเสียดายจริงๆ ที่เป็นถึงเจียนกั๋ว ซึ่งครองโลกมานานหลายทศวรรษต้องลงเอยเช่นนี้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จางจิ่นก็มีความคิดที่ไม่ดีเว่ยเชียนชิวจะได้รับอันตรายจากเซียวเฉวียนนับจากนี้ไป จวนเจียนกั๋วจะเสื่อมโทรมหรือไม่?

ทันทีที่ความคิดนี้ออกมา จางจิ่นก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกับตัวเอง

คิดแล้วก็เป็นไปไม่ได้

จางจิ่นคิดอย่างรอบคอบ นับตั้งแต่เซียวเฉวียนโดดเด่นขึ้นมา สิ่งที่เป็นอันตรายต่อจวนเจียนกั๋วก็เกิดขึ้นทีละเรื่อง

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ตอนนี้เว่ยเชียนชิวไม่มีที่ไป ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอาศัยอยู่ในจวนจาง

หากสิ่งนี้เป็นจริง อนาคตของจางจิ่นก็น่ากังวลอย่างยิ่ง!

ดูเหมือนว่าเว่ยเชียนชิวจะไม่น่าพึ่งพาได้นักในตอนนี้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ จางจิ่นควรช่วยเว่ยเชียนชิวในเรื่องการสังเวยที่หอสักการะฟ้าอีกดีหรือไม่?

อืม คำถามนี้คุ้มค่าแก่การไตร่ตรอง

ในปัจจุบัน เพื่อมีชีวิตที่มั่นคงและนอนหลับอย่างสงบสุข จางจิ่นเริ่มหวังว่าเว่ยเชียนชิวจะออกจากจวนจางโดยเร็วที่สุด

ช้า จางจิ่นเดินอย่างช้าๆ

แต่ไม่ว่าจางจิ่นจะเดินช้าแค่ไหน ถนนสายนี้ก็จะถึงจุดสิ้นสุดอยู่ดี

จางจิ่นมาถึงบ้านพักของเว่ยเชียนชิวด้วยสีหน้าเป็นทุกข์กังวลโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่จะเข้าไป จางจิ่นก็เก็บสีหน้าเป็นทุกข์กังวล เผยรอยยิ้มที่เหมาะสมออกมา แล้วเดินเข้าไป

“ท่านเจียนกั๋ว มีอะไรให้รับใช้ขอรับ?” จางจิ่นทักทายขณะแอบสังเกตสีหน้าของเว่ยเชียนชิว

ตอนนี้ไม่มีความผันผวนใดๆ บนใบหน้าของเว่ยเชียนชิว

คิดว่า เว่ยเชียนชิวไม่ได้ไปหาจางจิ่นเพราะเรื่องที่เซียวเฉวียนไปก่อกวนในจวนจาง

เว่ยเชียนชิวยกเปลือกตาขึ้นและมองไปที่จางจิ่นอย่างแผ่วเบา: "ทำไมวันนี้ท่านอ๋องไม่ไปที่หอสักการะฟ้า?"

ครั้งนี้ เพื่อที่จะได้สมบัติเงินทองกลับคืน เว่ยเชียนชิวจำต้องเป็นห่วงการเคลื่อนไหวของเว่ยเป้ย

มีเพียงเว่ยเป้ยเท่านั้นที่เหมาะสมที่สุดที่จะทำงานนี้

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครจะทันระวังเด็กคนหนึ่งได้

อีกทั้งเว่ยเป้ยอาศัยอยู่ในจวนเซียวด้วย

เรียกได้ว่าเวลา เมือถึงเวลา สถานที่เหมาะสม คนอยู่ถูกที่ถูกเวลา

เอ๋ ที่แท้คือเรื่องเว่ยเป้ย เว่ยเชียนชิวที่เรียกหาจางจิ่นอย่างรีบเร่ง จางจิ่นคิดว่ามันเป็นเรื่องเร่งด่วนอะไร

จางจิ่นกล่าวว่า: "ท่านอ๋องไปที่หอสักการะฟ้า แต่ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็จากไปพร้อมกับย่าหลานแห่งตระกูลเซียว"

เว่ยเชียนชิวเหลือบมองจางจิ่นแล้วพูดว่า: "พรุ่งนี้ได้พบเขา เรียกเขามาที่จวนจางสักครา”

เว่ยเชียนชิวตระหนักดีว่าสถานการณ์ของเขาแตกต่างจากเมื่อก่อน มีคนไม่มากที่เขาสามารถใช้ได้ เขาไม่สามารถสูญเสียหัวใจของคนอย่างจางจิ่นได้อีก

ดังนั้น เว่ยเชียนชิวจึงจำต้องยับยั้งอารมณ์ไว้

พูดแล้วก็ตลก เว่ยเชียนชิวคนนี้เมื่อต้องอารมณ์ของเขา ทุกคนกลับไม่คุ้นชิน กลับรู้สึกว่าเว่ยเชียนชิวกำลังคิดแผนที่ไม่ดีกับพวกเขา

เช่นเดียวกับนักโทษประหารจะได้รับประทานอาหารอันโอ่อ่าก่อนการประหารชีวิต

ท่าทีนี้ของเว่ยเชียนชิวเป็นการอยากจะทำให้ดี แต่ผลกลับทำให้เรื่องแย่ เดิมทีเขาต้องการเอาชนะใจผู้คน แต่ไม่คาดคิด มันทำให้ผู้คนระวังเขามากขึ้น

ถ้าเว่ยเชียนชิวรู้ว่าคนอย่างจางจิ่นมีความคิดเช่นนั้นเว่ยเชียนชิวคงจะคำรามออกมาคำหนึ่งว่า: "ไอ้สารเลว!"

แต่ไม่ใช่ เว่ยเชียนชิวจะไม่อารมณ์เสียกับพวกเขาอีกต่อไป แต่พวกเขากลับสงสัยว่าเว่ยเชียนชิวมีแรงจูงใจที่ซ่อนเร้นไว้

อยากเป็นคนดี มันยากนัก!

......

......

จวนเซียว

ตอนนี้เซียวเฉวียนได้ตกลงที่จะให้เซียวจิ่วอยู่ในจวนเซียวแล้ว ความปรารถนาของหญิงชราก็สมหวังแล้ว

วกเข้าหาประเด็น พวกเขาทั้งสามก็มุ่งความสำคัญไปที่การถวายเครื่องบูชาที่หอสักการะฟ้า

เรื่องนี้ไม่อาจล่าช้าได้

วิญญาณที่ตายแล้วห้าหมื่นคนของกองทัพตระกูลเซียวได้ตายอย่างสงบสุข และเมืองหลวงก็สามารถมองเห็นแสงสว่างแห่งวันอีกครั้ง

“เซียวเฉวียน การเตรียมการถวายเครื่องบูชาที่หอสักการะฟ้าใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว เหลือเวลาเพียงวันเดียวก่อนที่พิธีจะจัดขึ้น” เซียวจิ่วรายงานสถานการณ์ของหอสักการะฟ้าให้เซียวเฉวียนอย่างจริงจัง

ฮ่องเต้กล่าวว่า หากเซียวเฉวียนกลับมาแล้ว จะให้เซียวเฉวียนเป็นประธานในพิธีบูชายัญ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เรื่องที่เกี่ยวกับการบุชาสักการะ เพียงแค่รายงานต่อเซียวเฉวียน

ฮ่องเต้ทรงจัดเตรียมเช่นนี้ ก็เพราะมีการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว

เซียวเฉวียนเป็นนายน้อยของกองทัพตระกูลเซียว และหญิงชรากับเซียวจิ่วก็เป็นสมาชิกของตระกูลเซียวเช่นกัน การปลอบขวัญดวงวิญญาณของกองทัพตระกูลเซียว ไม่มีใครสามารถทำงานได้ดีไปกว่าพวกเขา และไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าพวกเขา