ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1176

เว่ยเชียนชิวรู้เรื่องนี้มานานแล้ว หลังจากได้ยินสิ่งที่จางจิ่นพูด เว่ยเชียนชิวก็หมดความทนเล็กน้อย

จุดนี้ จางจิ่นผู้คุ้นเคยกับการมองสีคนของอีกฝ่ายย่อมเห็นสิ่งนี้โดยธรรมชาติ ดังนั้น จางจิ่นจึงรีบเลือกประเด็นสำคัญก่อนที่เว่ยเชียนชิวจะโกรธ: "เซียวฉวนบอกว่า เป็นความประสงค์ของฝ่าบาท ไม่ต้องการให้ข้าน้อยไปหอสักการะฟ้าในวันพรุ่งนี้"

โอ้?

เซียวเฉวียนต้องการจะทำอะไรนะ?

เป็นไปได้ไหมว่า... เซียวเฉวียนมองออกว่าจางจิ่นกำลังพยายามทำอะไรบางอย่าง?

"สิ่งที่ข้าขอให้เจ้าไปทำ ถูกเซียวเฉวียนสังเกตเห็นแล้ว?" คิ้วตาของเว่ยเชียนชิวเริ่มเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด

นี่คือสัญญาณก่อนพายุจะมาถึง หัวใจของจางจิ่นเต้นเร็วขึ้น

"ไม่ ไม่อย่างแน่นอนขอรับ“ จางจิ่นพูดตะกุกตะกัก ”ด้วยพฤติกรรมของเซียวเฉวียน ถ้าเขาเห็นความผิดปกติ ข้าน้อยคงจะไม่มีทางได้มายืนอยู่ที่นี่แล้วขอรับ”

ทำอะไรลับหลังเซียวเฉวียน ถ้าเซียวเฉวียนไม่ฆ่าจางจิ่น เขาจะเก็บไว้ต้อนรับปีใหม่หรือไงกัน?

ในช่วงกระบวนการทั้งหมด เซียวเฉวียนไม่ได้พูดอะไรสักคำ ไม่มีสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของเขา จางจิ่นสรุปว่าเซียวเฉวียนต้องไม่รู้ว่าเขากำลังวางแผนที่จะทำอะไรบางอย่างลับหลัง

“แล้วเหตุใดพรุ่งนี้เขาถึงไม่ไปเจ้าล่ะ? เพราะเห็นใจที่เจ้าทำงานหนักหรือ?" เซียวเฉวียนเป็นคนดีเช่นนี้ ตีให้ตายเว่ยเชียนก็ไม่เชื่อ

คำอธิบายที่สมเหตุสมผลเพียงอย่างเดียวในตอนนี้ก็คือเซียวเฉวียนจะต้องค้นพบเบาะแสแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้จางจิ่นทำตามแผนที่วางไว้ในวันพรุ่งนี้ วิธีที่ดีที่สุดคือตัดโอกาสของจางจิ่นในการเข้าร่วมหอสักการะฟ้า

สิ่งที่น่าสมเพชคือจางจิ่นไม่รู้เรื่องนี้

ดูเหมือนว่า เมื่อเปรียบเทียบแล้วระดับของจางจิ่นและเซียวเฉวียน จะแตกต่างกันยิ่งนัก

ถ้าเซียวเฉวียนอยู่ที่นี่ เซียวเฉวียนจะยกนิ้วให้เว่ยเชียนชิวอย่างแน่นอน การวิเคราะห์ของเว่ยเชียนชิวไม่ผิดเลยสักนิด

ขิงแก่ยิ่งเผ็ด!

แค่มองก็เห็นปมของปัญหาได้ในทันที

เว่ยเชียนชิวเป็นคู่ต่อสู้ที่โดดเด่นจริงๆ จางจิ่นที่ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน พูดไม่ออกเมื่อต้องเผชิญกับคำถามเชิงโวหารของเว่ยเชียนชิว: “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าข้ารู้ ยังจะต้องกลับมารายงานเจ้าไหมล่ะ?"

จางจิ่นกลอกตาให้เว่ยเชียนชิวในใจ

แต่จางจิ่นพูดด้วยความเคารพบนใบหน้า: "ข้าน้อยก็ดูจุดประสงค์ของเซียวเฉวียนไม่ออก ดังนั้นจึงต้องกลับมาเพื่อขอความเห็นจากท่านเจียนกั๋ว"

“ตามความคิดของท่านเจียนกั๋ว พรุ่งนี้ข้าน้อยควรจะไปดีหรือไม่ขอรับ?" จางจิ่นลองใจอย่างระมัดระวัง

เว่ยเชียนชิวเหลือบมองจางจิ่นอย่างเย็นชา: "เจ้าฟังเซียวเฉวียนมากเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

อย่าพูดว่านั่นอาจจะไม่ใช่ความตั้งใจของฮ่องเต้เลย แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แม้ว่าฮ่องเต้จะออกพระราชโองการด้วยพระองค์ก็ตาม จางจิ่นก็ยังต้องไปที่ หอสักการะฟ้า!

เว่ยเชียนชิวฟังคำสั่งของฮ่องเต้น้อยตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ?

ไร้สาระ!

อย่าลืมสิ เมื่อเผชิญหน้ากับกองทัพตระกูลเซียวที่กล้าหาญ และคนที่มีความสามารถอย่างปีศาจกวี ทั้งหมดล้วนตกไปอยู่ในมือของเว่ยเชียนชิว ตอนนี้เพียงเซียวเฉวียนคนหนึ่ง ลำพังฮ่องเต้น้อยคนหนึ่ง จะชักนำเว่ยเชียนชิวได้หรือ?

ไม่มีทาง!

"ไป!" เว่ยเชียนชิวพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังก้อง

ถ้าเจ้าไม่ไป เซียวเฉวียนและฮ่องเต้จะคิดว่าเว่ยเชียนชิวกลัวพวกเขา

นอกจากนี้ สำหรับเว่ยเชียนชิวแล้ว วันพรุ่งนี้นับว่ามันสำคัญอย่างยิ่ง ที่ว่าเว่ยเชียนชิวจะพลิกฟื้นได้หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับวันพรุ่งนี้

ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจางจิ่นจะต้องไป!

เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด เว่ยเชียนชิวยังชี้ให้เส้นทางให้จางจิ่น

เว่ยเชียนชิวแอบบอกเป็นนัยว่าจางจิ่นควรติดต่อกับนักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขา และใช้มือของพวกเขาเพื่อหยุดพิธีบังสุกุล และผลักเซียวเฉวียนเข้าสู่สภาวะแห่งความพินาศชั่วนิรันดร์

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เพียงแค่คิดถึงเรื่องนี้ เว่ยเชียนชิวก็รู้สึกมีความสุขมาก

เพราะในสายตาของเว่ยเชียนชิว นักปราชญ์และลูกศิษย์ของเขามีความสามารถพิเศษ โดยเฉพาะเสวียนอวี๋ ผู้สามารถทำทุกอย่างในโลกได้