ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1211

โดนเซียวเฉวียนถากถาง เว่ยเชียนชิวก็รู้สึกว่าอาหารหอปี๋เซิ่งรสชาติไม่อร่อยอีกต่อไป

ยายของเขานะ！

คิดว่าการซ่อนตัวอยู่ในพระราชวัง เซียวเฉวียนจะหาเเว่ยเชียนชิวไม่เจอ และเว่ยเชียนชิวก็จะสามารถพักผ่อนอย่างสบายใจได้

คาดไม่ถึงว่าวันแห่งความสงบผ่านไปไม่กี่วัน เซียวเฉวียน เจ้าเด็กเหลือขอนี่ก็มาทำให้พังลงไป เว่เชียวชิวโมโหจริง ๆ

เห็นว่าเว่นเชียนชิวโกรธมาก ในใจเซียวเฉวียนก็รู้สึกชอบใจ แต่เใบหน้าก็เขาไม่ได้ปรากฎอะไรออกมา เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ใต้เท้าเจียนกั๋วได้โปรดสงบสติอารมณ์ ดูแลร่างกายท่านด้วย ”

คำพูดฟังดูเหมือนกับห่วงใยแบบนี้เหมือนกับมีระเบิดในหูของเว่ยเชียนชิว

ทำให้เลือดของเว่ยเชียนชิวเดือนพล่าน

เซียนเฉวียนเคยห่วงใยสุขภาพของเว่่ยเชียนชิวขนาดนี้ไหม?

ไม่มีทาง!

เว่ยเชียนชิวดูแล้ว เซียวเฉวียนแช่งเอาอย่างชัดเจน เขาบอกว่าเว่ยเชียนชิวแก่และทนต่อแรงยั่วยุไม่ได้

เหอะ!

เว่ยเชียนชิวตะคอกอย่างเย็นชา “ข้าอยู่ในวัยที่รุ่งโรจน์ ร่างกายข้าก็แข็งแรงดี ไม่ต้องให้เจ้ามาคอยห่วงหรอก”

ฟึ่บ!

วัยที่รุ่งโรจน์

เซียวเฉวียนแทบที่่จะกลั้นเสียงหัวเราะของตัวเองไว้ไม่ได้

อายุของเว่ยเชียนชิว ถ้าอยู่ในฮวาเซี่ยตอนนี้ก็ย่อมอยู่ในวัยรุ่งโรจน์ของเขาแน่นอน

แต่นี่เป็นสมัยโบราณ และอายุของมนุษย์มีแนวโน้มที่ลดลง

ด้วยอายุของเว่ยเชียนชิว อยู่ที่นี่ไม่มีทางที่จะไม่รู้ถึงวัยชรา

เพราะเช่นนี้ จึงไม่แปลกใจเลยที่เว่ยเชียนชิวจะหลงเข้าใจผิดถึงความอมตะ จนปฏิเสธที่จะยอมรับความชราภาพนี้ เซียวเฉวียนยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า “'งั้นก็ดีเลย เซียวเฉวียนหวังว่าใต้เท้าเจียนกั๋วจะได้เห็นวันที่ฝ่าบาทของท่านได้ปรับปรุงราชวงค์เว่ยด้วยตาของท่านเอง”

หมายความว่าเว่ยเชียนชิวอย่ารีบตายเกินไปหล่ะ

มิฉะนั้น คงจะน่าเสียดายที่เว่ยเชียนชิวจะไม่สามารถมองเห็นว่าเซียวเฉวียนและฮ่องเต้กลับมามีอำนาจได้อย่างไร

ฟู่ฟู่ฟู่

เว่ยเชียนชิวโดนคำพูดของเซียวเฉวีนไปจาเขาปวดหัวไปหมด

ด้วยความสามาถนี้ เซียวเฉวียนยอมรับว่าเขาเป็นอันดับที่สอง แต่ก็ไม่มีใครสามารถเป็นที่หนึ่งได้

ด้วยพลังปากที่ทรงพลังขนาดนี้ ไม่แปลกเลยที่เซียวเฉวียนจะสามารถฝึกฝนการลงโทษด้วยวาจาได้

เซียวเฉวีนทำให้เว่ยเชียนชิวโกรธมากจนเขาต้องปิดตา เพื่อไม่ให้มองเซียวเฉวียนอีก

สุภาษิตโบราณที่ว่า มังกรให้กำเนิดมังกร ฟินิกซ์ ให้กำเนิดฟินิกซ์ เซียวเทียนผู้ไร้เดียงสาคนนั้นให้กำเนิดลูกชายเจ้าปัญหาอย่างเซียวเฉวียนมาได้ยังไง？

อา...

เว่ยเชียนชิวเอื้อมมือไปนวดคิ้วเพื่อบรรเทาอาการปวดหัว

คราวนี้ ปวดหัวรุนแรงมาก

คาดว่าไม่ถึงว่าเพียงไม่กี่วัน ท้องฟ้าข้างนอกจะเปลี่ยนไปขนาดนี้

เว่ยเชียนชิวกลายเป็นบุคคลที่ทุกคนต้องการเอาชนะ จางเคอก็มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ รับเป็นนักปราชญ์ไม่ได้

โชคดีที่เว่ยเชียนชิวเตรียมพร้อมเอาไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ

รอให้เว่ยเชียนชิวจัดการตัวเองให้เป็นที่โปรดปรานของผู้คน

หลังจากที่หาหญ้าอสุราเจอ และไพ่ในมือของเซียวเฉวียนแล้ว เว่ยเชียนชิวก็จะทำลายเซียวเฉวียนและฮ่องเต้ได้ในคราวเดียว

ถึงเวลาที่ราชวงค์เว่ยจะต้องเปลี่ยนเจ้าของ

เซียวเฉวียนทำให้เว่ยเชียนชิวโกรธมากจนเหมือนอายุสั้นไปเป็นครึ่ง เขาสะบัดแขนเสื้อออกไปจากพระราชวังไทเฮา

ไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้ว เซียวเฉวียนควรจะไปเยี่ยมไท่เฮาซักหน่อย

ระหว่างทางเซียวเฉวียนได้ยินเสียงร้องของความช่วยเหลือของฮองเฮาอย่างชัดเจน “ช่วยด้วย...ปล่อยข้าออกไป”

แม้ว่าจะตะโกนจนเสียงแหบเสียงแห้ง แต่ไท่เฮาก็ยังไม่ยอมแพ้ และตะโกนออกมาเรื่อย ๆ

เช่นนั้นก็อธิบายได้อย่างเดียวว่า มีคนแอบสร้างสะพานให้เว่ยเป่าและได้แอบช่วยเว่ยเป่าวางแผนทั้งหมดนี้ขึ้น

เซียวเฉวียนคิดว่าบุคคลที่น่าสงสัยที่สุดคือไท่เฮา

เมื่อดูราชวงค์เว่ยทั้งหมด นอกจากเว่ยเชียนชิวแล้ว ไท่เฮาคือผู้ที่ต้องการกำจัดเซียวเฉวียนมากที่สุด

เซียวเฉวียนตัดเว่นเชียนชิวออกไป จากการสืบของเซียวเฉวียนแล้ว เว่ยเชียนชิวไม่ได้ติดต่อกับกับหมิงเจ๋อ พูดให้ถูกต้องเลยก็คือ ในตอนนั้นเว่นเชียนชิวต้องการสังหารเซียวเฉวียน ไม่สนใจที่จะร่วมมือกับผู้อื่น

นอกจากนี้แล้ว ตอนนั้นอาจื่อก็ใกล้ชิดกับไท่เฮามากที่สุด

และอาจื่อก็ยังเป็นคนของหมิงเจ๋อ ด้วยความสัมพันธ์ของอาจื่อแล้ว ไม่มีทางที่จะเป็นไปไม่ได้ที่หมิงเจ๋อจะร่วมมือกับไท่เฮา

ยิ่งไปกว่านั้น เวลาจวนถูนับได้ว่าแม่นยำว่าวันไหนที่จะรัฐประหาร

เซียวเฉวียนไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องบังเอิญ โลกนี้มีเรื่องบังเอิญไม่เยอะมากหรอก

มันจะต้องเป็นฝีมือของมนุษย์แน่นอน พวกเขาคำนวณแล้วว่าเซียวเฉวียนจะอยู่ในวังในวันที่รัฐประหาร และไม่สามารถดูแลจวนเซียวได้ ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะลงมือในวันนั้น

คนที่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเริ่มรัฐประหารในวังคือไท่เฮาและผู้สมรู้ร่วมคิด

ดังนั้น ไม่ว่ายจะเป็นอย่างไร ไท่เฮาก็ถูกสงสัยว่าเป็นคนที่ยุยงให้เว่ยเป่าสังหารหมู่จวนเซียว

แน่อนว่าเซียวเฉวียนก็สงสัยอาจื๋อ เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับนิสัยของอาจื่อ เขาพบว่าอาจื๋อและเว่ยเป่าไม่ได้มีการพูดคุยเป็นการส่วนตัว จึงขจัดความสงสัยที่มีต่ออาจื่อลงไป

“ไท่เฮา มีเรื่องหนึ่งที่เซียวเฉวียนไม่เข้าใจ ท่านยุยงให้เว่ยเป่าสังหารหมูจวนเซียวหรือไม่?” เซียวเฉวียนพูดอย่างเย็นชา "ถ้าท่านไท่เฮายินดีที่จะช่วยเซียวเฉวียน เซียวเฉวียนก็จะบอกความลับหนึ่งให้กับท่าน ความลับของใต้เท้าเจียนกั๋ว"

เห็นได้ชัดว่าไท่เฮาตกใจกับคำพูดของเซียวเฉวียนมาก ทำไมเซียวเฉวียนถึงมาสืบเรื่องนี้ทั้งที่มันผ่านมานานมากแล้ว?

มันเป็นความจริงเธอยุยงให้เว่ยเป่าสังหารหมูจวนเซียว แต่ตอนนี้ชีวิตเธออยู่ในกำมือของเซียวเฉวียน ถ้าเธอยอมรับมันก็เท่ากับว่าเธอหาที่ตายแล้ว

เธอกำลังจะพูดปฎิเสธ แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร เธอก็ได้ยินประโยคสุดท้ายของเซียวเฉวียนทำให้เธออดไม่ได้ที่จะลังเล

พูดตามตรง ไท่เฮาสนใจความลับของเว่ยเชียนชิวมาก

ไท่เฮามองเซียวเฉวียน ครุ่งคิดว่าจะพูดยังไงให้สามารถรักษาชีวิตเธอและก็ยังได้รู้ความลับของเว่ยเชียนชิวได้

เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของไท่เฮา เซียวเฉวียนก็พูดเตือนเบา ๆ ว่า “หากว่าท่านไท่เฮาต้องการที่จะความลับที่แท้จริง ก็โปรดบอกความจริงกับข้าด้วย”