ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1211

โดนเซียวเฉวียนถากถาง เว่ยเชียนชิวก็รู้สึกว่าอาหารหอปี๋เซิ่งรสชาติไม่อร่อยอีกต่อไป

ยายของเขานะ！

คิดว่าการซ่อนตัวอยู่ในพระราชวัง เซียวเฉวียนจะหาเเว่ยเชียนชิวไม่เจอ และเว่ยเชียนชิวก็จะสามารถพักผ่อนอย่างสบายใจได้

คาดไม่ถึงว่าวันแห่งความสงบผ่านไปไม่กี่วัน เซียวเฉวียน เจ้าเด็กเหลือขอนี่ก็มาทำให้พังลงไป เว่เชียวชิวโมโหจริง ๆ

เห็นว่าเว่นเชียนชิวโกรธมาก ในใจเซียวเฉวียนก็รู้สึกชอบใจ แต่เใบหน้าก็เขาไม่ได้ปรากฎอะไรออกมา เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ใต้เท้าเจียนกั๋วได้โปรดสงบสติอารมณ์ ดูแลร่างกายท่านด้วย ”

คำพูดฟังดูเหมือนกับห่วงใยแบบนี้เหมือนกับมีระเบิดในหูของเว่ยเชียนชิว

ทำให้เลือดของเว่ยเชียนชิวเดือนพล่าน

เซียนเฉวียนเคยห่วงใยสุขภาพของเว่่ยเชียนชิวขนาดนี้ไหม?

ไม่มีทาง!

เว่ยเชียนชิวดูแล้ว เซียวเฉวียนแช่งเอาอย่างชัดเจน เขาบอกว่าเว่ยเชียนชิวแก่และทนต่อแรงยั่วยุไม่ได้

เหอะ!

เว่ยเชียนชิวตะคอกอย่างเย็นชา “ข้าอยู่ในวัยที่รุ่งโรจน์ ร่างกายข้าก็แข็งแรงดี ไม่ต้องให้เจ้ามาคอยห่วงหรอก”

ฟึ่บ!

วัยที่รุ่งโรจน์

เซียวเฉวียนแทบที่่จะกลั้นเสียงหัวเราะของตัวเองไว้ไม่ได้

อายุของเว่ยเชียนชิว ถ้าอยู่ในฮวาเซี่ยตอนนี้ก็ย่อมอยู่ในวัยรุ่งโรจน์ของเขาแน่นอน

แต่นี่เป็นสมัยโบราณ และอายุของมนุษย์มีแนวโน้มที่ลดลง

ด้วยอายุของเว่ยเชียนชิว อยู่ที่นี่ไม่มีทางที่จะไม่รู้ถึงวัยชรา

เพราะเช่นนี้ จึงไม่แปลกใจเลยที่เว่ยเชียนชิวจะหลงเข้าใจผิดถึงความอมตะ จนปฏิเสธที่จะยอมรับความชราภาพนี้ เซียวเฉวียนยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า “'งั้นก็ดีเลย เซียวเฉวียนหวังว่าใต้เท้าเจียนกั๋วจะได้เห็นวันที่ฝ่าบาทของท่านได้ปรับปรุงราชวงค์เว่ยด้วยตาของท่านเอง”

หมายความว่าเว่ยเชียนชิวอย่ารีบตายเกินไปหล่ะ

มิฉะนั้น คงจะน่าเสียดายที่เว่ยเชียนชิวจะไม่สามารถมองเห็นว่าเซียวเฉวียนและฮ่องเต้กลับมามีอำนาจได้อย่างไร

ฟู่ฟู่ฟู่

เว่ยเชียนชิวโดนคำพูดของเซียวเฉวีนไปจาเขาปวดหัวไปหมด

ด้วยความสามาถนี้ เซียวเฉวียนยอมรับว่าเขาเป็นอันดับที่สอง แต่ก็ไม่มีใครสามารถเป็นที่หนึ่งได้

ด้วยพลังปากที่ทรงพลังขนาดนี้ ไม่แปลกเลยที่เซียวเฉวียนจะสามารถฝึกฝนการลงโทษด้วยวาจาได้

เซียวเฉวีนทำให้เว่ยเชียนชิวโกรธมากจนเขาต้องปิดตา เพื่อไม่ให้มองเซียวเฉวียนอีก

สุภาษิตโบราณที่ว่า มังกรให้กำเนิดมังกร ฟินิกซ์ ให้กำเนิดฟินิกซ์ เซียวเทียนผู้ไร้เดียงสาคนนั้นให้กำเนิดลูกชายเจ้าปัญหาอย่างเซียวเฉวียนมาได้ยังไง？

อา...

เว่ยเชียนชิวเอื้อมมือไปนวดคิ้วเพื่อบรรเทาอาการปวดหัว

คราวนี้ ปวดหัวรุนแรงมาก

คาดว่าไม่ถึงว่าเพียงไม่กี่วัน ท้องฟ้าข้างนอกจะเปลี่ยนไปขนาดนี้

เว่ยเชียนชิวกลายเป็นบุคคลที่ทุกคนต้องการเอาชนะ จางเคอก็มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ รับเป็นนักปราชญ์ไม่ได้

โชคดีที่เว่ยเชียนชิวเตรียมพร้อมเอาไว้ตั้งแต่เนิ่น ๆ

รอให้เว่ยเชียนชิวจัดการตัวเองให้เป็นที่โปรดปรานของผู้คน

หลังจากที่หาหญ้าอสุราเจอ และไพ่ในมือของเซียวเฉวียนแล้ว เว่ยเชียนชิวก็จะทำลายเซียวเฉวียนและฮ่องเต้ได้ในคราวเดียว

ถึงเวลาที่ราชวงค์เว่ยจะต้องเปลี่ยนเจ้าของ

เซียวเฉวียนทำให้เว่ยเชียนชิวโกรธมากจนเหมือนอายุสั้นไปเป็นครึ่ง เขาสะบัดแขนเสื้อออกไปจากพระราชวังไทเฮา

ไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้ว เซียวเฉวียนควรจะไปเยี่ยมไท่เฮาซักหน่อย

ระหว่างทางเซียวเฉวียนได้ยินเสียงร้องของความช่วยเหลือของฮองเฮาอย่างชัดเจน “ช่วยด้วย...ปล่อยข้าออกไป”

แม้ว่าจะตะโกนจนเสียงแหบเสียงแห้ง แต่ไท่เฮาก็ยังไม่ยอมแพ้ และตะโกนออกมาเรื่อย ๆ