ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1235

เหมิงเอ้าซึ่งได้ร่างคำตอบไว้แล้วในใจ จู่ๆ ก็ไม่มีโอกาสให้แสดงออก เขาถามอย่างไม่ยอมปล่อย "นายน้อย ไม่ต้องให้ตอบคำถามของท่านจริงๆ หรือ"

เชียนชิวน้อยยังคงเงียบ จ้องมองฝูงชนที่พลุกพล่านข้างล่างต่อ

เหมิงเอ้าบิดริมฝีปากอย่างไม่เต็มใจ

กลุ่มผู้หญิงข้างล่างนั้นยิ่งร้องยิ่งฮึดเหิมขึ้น ผู้ชายที่เดินไปหาหออี๋หงย่วนก็ยิ่งมายิ่งมากขึ้น

ผ่านไปไม่นาน หออี๋หงย่วนก็ดูมีชีวิตชีวา ยังมีเสียงหยอกล้อกันระหว่างชายหญิงออกมาให้ได้ยินเป็นพักๆ

เมื่อฟังเสียงอันเย้ายวนเข้ากระดูกของหญิงเหล่านั้น วิญญาณของเหมิงเอ้าก็อดสั่นไหวไม่ได้ โอ้แม่เจ้า ได้ยินเสียงนี้แล้วทำให้ขนลุกไปทั้งตัว เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายพวกนั้นถึงชอบเสียงแบบนี้นัก หรือว่ามีแต่เหมิงเอ้าที่รู้สึกน่าขยะแขยงหรือ ?

หากให้เซียวเฉวียนรู้ว่าเหมิงเอ้ามีความคิดนี้จริง ๆ เซียวเฉวียนคงจะพูดอย่างแน่นอนว่าเหมิงเอ้าเป็นชายทั้งแท่งอย่างไม่ต้องสงสัย สมควรอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต

ถึงแม้เซียวเฉวียนก็รู้สึกว่าเสียงอย่างนี้น่าขยะแขยง แต่ก็ไม่อาจห้ามเซียวเฉวียนที่จะว่าเหมิงเอ้า

เมื่อเห็นว่าใกล้ถึงเวลาแล้ว เซียนชิวน้อยก็กระโดดลงมาจากต้นไม้ ถ่มกิ่งไม้ที่คาบในปากทิ้ง แล้วเดินเต๊ะท่าเข้าไปในหออี๋หงย่วน

แต่ก่อนที่เธอจะไปถึงประตู ก็ถูกแม่เล้าคนหนึ่งห้ามไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่เฉียบคมและดัง "เฮ้ ๆ ๆ สาวน้อย เจ้าเข้าไปไม่ได้"

แม่เล้ามองสำรวจตัวเซียนชิวน้อยด้วยสายตาหลุกหลิก ใจคิดว่า เด็กผู้หญิงมาจากไหนกัน ไม่รู้หรือว่าที่นี่สถานที่อะไร ?

กล้าเข้าไปข้างในหรือ ?

แต่ว่า ดูหน้าตาแล้ว เกิดมาจิ้มลิ้มปราดเปรียวดีนี่

เห็นสาวน้อยตัวเล็ก ๆ ลักษณะนี้ แม่เล้าอดไม่ได้ที่จะวาดแผนในใจ หากเอาสาวน้อยตัวเล็ก ๆ นี้ไว้ในหออี๋หงย่วนได้ อี๋หงย่วนคงจะดังระเบิด เงินได้จะไหลมาเทมาอย่างแน่นอน

เซียนชิวน้อยมองหน้าแม่เล้าอย่างเย็นชา "หลีกไป !"

หญิงข้างถนนเช่นนี้ ยังกล้ามาขวางทางของเซียนชิวน้อย มาคิดไม่ดีกับเชียนชิวน้อยงั้นหรือ ?

ได้ยินน้ำเสียงไม่เกรงใจของเซียนชิวน้อย แม่เล้าก็รู้สึกไม่พอใจทันที หออี๋หงย่วนเป็นพื้นที่หากินของตระกูลจางเบื้องหลังตระกูลจางมีเว่ยเชียนชิวคอยปกป้อง มีที่พึ่งยิ่งใหญ่ขนาดนี้ แม่เล้าจะกลัวใคร ?

ดูสาวน้อยคนนี้สิ มาถึงนี่คนเดียว ดูไม่เหมือนคุณหนูจากครอบครัวใหญ่โตที่ไหน ไร้ที่พึ่ง แม่เล้าก็ยิ่งไม่กลัว

แม่เล้ากลอกตาเซียนชิวน้อยไปที มือสองข้างเท้าสะเอวแล้วพูดอย่างหยิ่งผยองโอหัง "ข้าจะไม่หลีก เจ้าจะทำไม ? หรือเจ้าเป็นสาวเฝ้ากับเรือนน้อยๆ คนหนึ่งกล้ามางอแงที่นี่หรือ ?”

หาไม่รู้ แม่เล้าไม่ได้เห็นเหมิงเอ้าซึ่งอยู่ห่างจากเซียนชิวน้อยเพียงไม่กี่ก้าว

เหมิงเอ้าเห็นแม่เล้าก้าวร้าวกับนายน้อยขนาดนี้ เหมิงเอ้าก็ก้าวไปข้างหน้าและตะโกน "บังอาจ กล้าดียังไงมาเสียมารยาทกับนายน้อยของข้า !"

เขาร่างกายบึกบึนแข็งแกร่ง ยืนอยู่ต่อหน้าแม่เล้า ทำให้แม่เล้ารู้สึกถึงแรงกดดันอย่างรุนแรง

แต่ว่า แม่เล้าดูแลหออี๋หงย่วนนี้มาหลายปี สถานการณ์ใหญ่ขนาดไหนนางไม่เคยพบเจอมาล่ะ ?

ไม่ช้า แม่เล้าก็ระงับความหวาดกลัวในใจ เงยหน้าขึ้น และพูดอย่างก้าวร้าว "ไม่ได้ใช้ไม้กวาดมาไล่เธอ ถือว่าสุภาพแล้ว !"

เห็นว่าเซียนชิวน้อยหน้าตาดี แม่เล้าอยากลองถามที่มาของเซียนชิวน้อย และดูว่าสามารถรับเธอเข้ามาอยู่ในหออี๋หงย่วนได้หรือไม่ จึงให้ความเมตตาแล้ว

ในเมื่อเซียนชิวน้อยมีผู้คุ้มกันอยู่ข้างกาย แม่เล้าก็ไม่คิดจะมีปัญหา จึงต้องล้มเลิกความคิดที่จะรับเซียนชิวน้อย

“ไอ้ยา นายท่านคนนี้ดูมีฤทธิ์มาก มาดูสาวๆ แถวนี้ซิ ชอบคนไหน” แม่เล้าเหลือบมองเหมิงเอ้าแล้วขยิบตาให้พวกสาวๆ นัยให้มาเอาเหมิงเอ้าเข้าไปจัดการ

สาวๆ เข้าใจ และล้อมรอบเหมิงเอ้าทันทีเหมือนผึ้งเห็นดอกไม้ ดัดจริตดีดดิ้น ยั่วยวนเกาะติดเหมิงเอ้าเป็นการใหญ่

เหมิงเอ้าผลักเบา ๆ คิดจะผลักหญิงสาวออกไป

แต่กลับไม่ได้กะกำลังให้ถูก อาจออกแรงมากไปหน่อย สาวๆ ที่บอบบางเหล่านั้นถูกเหมิงเอ้าผลักจนโซซัดโซเซ ล้มระเนระนาดลงกับพื้น ต่างร้องไห้คร่ำครวญ "โอ๊ย เจ็บจะตายอยู่แล้ว"

หญิงสาวเหล่านี้ถึงจะสร้างความรำคาญให้เหมิงเอ้า แต่ถึงยังไงก็เป็นผู้หญิง เซียวเฉวียนกล่าวว่า ตีผู้หญิงไม่ได้

แม้ว่าเหมิงเอ้าจะไม่ตีพวกเธอ แต่เขาผลักพวกเธอล้มลงไปที่พื้น เหมิงเอ้าจึงขอโทษ "ขอโทษ ข้าไม่ได้ตั้งใจ"