ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1247

ความคิดของชิงหลง ในคำพูดสมัยใหม่ของฮว๋าเซี่ย ถือเป็นความคิดแบบพุทธมาก

ในอดีต หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษถูกยุบเพราะตระกูลคุนหลุน ชิงหลงรู้สึกว่า แม้ว่าจะผ่านไปหลายพันปีแล้ว แต่ความรักของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษมีต่อคุนหลุนก็ไม่เคยเปลี่ยน และจะยังคงปกป้องคุนหลุนเช่นเคย

ชิงหลง ช่างโง่มากจนน่ารักนิดๆ

แต่จะว่าไปแล้ว ความคิดของชิงหลงมันก็ไม่ผิด

ไม่รู้ว่ามันเป็นโชคชะตาหรือความผิดพลาด ผนึกจูเสินยอมรับเซียวเฉวียนเป็นเจ้านาย หัวใจดาบก็ยอมรับเซียวเฉวียนเป็นเจ้านายเช่นกัน บรรพชนทั้งสองถูกใช้โดยเซียวเฉวียน ด้วยความตั้งใจที่จะทำงานร่วมกันเพื่อช่วยเหลือเซียวเฉวียนปรับความสัมพันธ์ระหว่างต้าเว่ยและคุนหลุน ตระหนักถึงการรวมกันของต้าเว่ยและคุนหลุนและการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ

นี่คือสิ่งที่ชิงหลงคิด หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษจะใช้วิธีการของตนเพื่อปกป้องคุนหลุน

มันคล้ายกับประกาศนิรโทษในประวัติศาสตร์จีน

แต่ว่า ค่าตอบแทนของการกระทำนี้ก็คือ ชิงหลงจะไม่ใช่องค์ชายระดับสูงอีกต่อไป และจะต้องรับใช้ต้าเว่ย

อย่างไรก็ตาม ต้าเว่ยเป็นประเทศผู้ยิ่งใหญ่จะยอมจำนนต่อประเทศเล็กๆอย่างคุนหลุนได้อย่างไร

โดยปกติแล้ว คนส่วนน้อยจะเชื่อฟังคนส่วนใหญ่ และผู้ที่แข็งแกร่งคือกษัตริย์

ปัจจุบัน ต้าเว่ยมีความช่วยเหลือจากบรรพชนทั้งสอง เหมือนเสือมีปีกมีอำนาจเก่งกล้าอยู่แล้ว เสริมความสามารถให้มากขึ้นและแข็งแกร่งยิ่งขึ้น

เมื่อรวมกับคลังอาวุธแล้ว ถ้าต้าเว่ยไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งที่สุดละก็ ต้องขอโทษสำหรับการเตรียมการอย่างรอบคอบของพระเจ้าด้วย

หากชิงหลงรู้ว่าเขาอาจจะไม่สามารถเป็นองค์ชายได้ในอนาคต และคุนหลุนจะถูกรวมไว้ในแผนที่ของต้าเว่ย ไม่รู้ว่าเขาจะมีความคิดทางพุทธศาสนาเช่นนั้นอีกหรือไม่

แต่ว่า ในขณะที่เซียวเฉวียนมีบางสิ่งบางอย่างที่จะบอกกับชิงหลง และนั่นก็คือเรื่องการตายของอวิ๋นเฮ่อ

ชิงหลงอดไม่ได้ที่จะตกใจเมื่อได้ยินข่าวนี้ ชิงหลงและอวิ๋นเฮ่อมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกัน

แม้ว่าอวิ๋นเฮ่อจะเป็นคนหัวโบราณ ดื้อรั้น เข้มงวด และครอบงำ แต่ชิงหลงก็รู้อยู่ว่าอวิ๋นเฮ่อทำเพื่อคุนหลุน ดังนั้น ชิงหลงจึงไม่เคยไม่พอใจอวิ๋นเฮ่อมาก่อนเลย

ตั้งแต่ผนึกจูเสินถูกทำลาย ชาววคุนหลุนก้ไม่เคยมีศัตรูเลย อวิ๋นเฮ่อจึงใช้ประโยชน์จากลักษณะการทำสงครามของชาวคุนหลุนอย่างเต็มที่ และทำสงครามโดยไม่คำนึงถึงการขัดขวางของชิงหลงเลย

สิ่งนี้ทำให้ชิงหลงไม่พอใจเล็กน้อย

โดยพื้นฐาน ชิงหลงไม่ต้องการทำให้เกิดสงครามและเป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

แต่ก็ความไม่พอใจนี้หายไปเมื่อชิงหลงได้ยินข่าวว่าอวิ๋นเฮ่อเสียชีวิตแล้ว

อย่างไรก็ตาม ทุกสิ่งทุกอย่างที่อวิ๋นเฮ่อทำในชีวิตของเขาก็เพื่อคุนหลุน และเพื่อรักษาตำแหน่งของชิงหลงไว้ ผิดอะไร?

หากพูดว่าผิด คนที่ผิดนั้นคือชิงหลง ผิดที่ชิงหลงไม่สามารถโน้มน้าวห้ามอวิ๋นเฮ่อได้ ล้มเหลวที่ไม่สามารถจัดการเจตนาฆ่าของอวิ๋นเฮ่อที่มีต่อเซียวเฉวียนได้

ชิงหลงรู้สึกเสียใจอย่างยิ่งกับการเสียชีวิตของอวิ๋นเฮ่อ

แต่ชิงหลงรู้สึกว่า ยังไงแล้วเซียวเฉวียนก็เป็นคนทำลายผนึกจูเสิน และให้อิสรภาพแก่ชาวคุนหลุน ไม่ใช่การพุดเรื่องเกินจริงเลย ถ้าบอกว่าเซียวเฉวียนเป็นผู้มีพระคุณของชาวคุนหลุน อวิ๋นเฮ่อไม่ควรทำให้ผู้มีพระคุณของชาวคุนหลุนต้องลำบากใจและอับอายแบบนี้จริงๆเลย

ชิงหลงซ่อนความโศกเศร้าของเขาไว้ในใจและพูดอย่างเบาๆว่า:"ใต้เท้าเซียว ตัวข้าองค์ชายขอโทษแทนผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อ ณ ตรงนี้ด้วย"

เมื่อเซียวเฉวียนได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะมองชิงหลงในมุมที่ต่างออกไป

เด็กคนนี้เข้าใจความยุติธรรมจริงๆ

“เจ้าไม่โทษข้าเหรอ?”เซียวเฉวียนถามด้วยความสับสน

แม้ว่าเซียวเฉวียนไม่ได้ลงมือฆ่าอวิ๋นเฮ่อด้วยตนเอง แต่เซียวเฉวียนก็มีบทบาทสำคัญ

อันที่จริงแล้ว ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าเซียวเฉวียนฆ่าอวิ๋นเฮ่อ

อย่างไรก็ตาม ถ้าหากไม่ใช่เพราะเซียวเฉวียนละก็ ก็จะไม่มีใครสามารถทำร้ายอวิ๋นเฮ่อได้

“จะโทษใต้เท้าเซียวได้อย่างไร จะว่าไปแล้ว ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อที่สร้างปัญหาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อไม่ควรต่อต้านท่านแบบนี้”ชิงหลงดูเศร้าเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็ถอนหายใจต่ำและพูดต่อ:“อันที่จริงตัวข้าองค์ชายก็พยายามโน้มน้าวผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อมามาก โดยบอกผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อว่าอย่าไปหาเรื่องของท่าน แต่ผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อก็ไม่ฟัง”

เหตุผลคือแบบนี้ แต่หลายคนก็ทราบดี

แต่เมื่อปัญหามันเกิดขึ้นจริง มีเพียงไม่กี่คนที่ยังสามารถทำเช่นนี้ได้

นอกเหนือจากสิ่งอื่น นิสัยของชิงหลงเหมาะกับการเป็นพระมหากษัตริย์มาก แต่เฉพาะในช่วงเวลาที่รุ่งเรืองเท่านั้น