ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1250

ผู้คนที่อยู่ในสถานการณ์ในยามนี้ส่วนมากมักจะเป็นคนของต้าเว่ย หลังจากได้ยินเรื่องราวเข้า ทุกคนพลันเผยสีหน้าตกตะลึงและรู้สึกสับสนออกมาในทันที เว่ยอวี๋อยู่ที่นี่หรือ?

ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าเว่ยอวี๋เป็นพระราชโอรสที่องค์ไทเฮารักและทะนุถนอมเขายิ่งนัก ทั้งยังเป็นพระอนุชาที่องค์จักรพรรดิสนิทชิดเชื้อมากที่สุดอีกด้วย อ๋องสิบหกแห่งแคว้นต้าเว่ย

ทว่า เขามักจะมักตัวเลื่อนลอยเกียจคร้าน มิเอาการเอางานอันใด เหตุใดเขาถึงได้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เล่า?

อีกทั้ง ท่านผู้เฒ่าผู้นี้ยังต้องการให้องค์รัชทายาทของตนเองสังหารเว่ยอวี๋อีก

นี่มันเรื่องอันใดกันแน่?

แล้วก็ ที่ท่านผู้เฒ่าผู้นี้เอ่ยถึงองค์รัชทายาทคือผู้ใดกัน?

ในสถานการณ์ที่น่าเป็นห่วงเช่นนี้ พวกเขาหาได้เห็นเว่ยอวี๋ไม่ ทั้งยังมิเห็นองค์รัชทายาทคนใดที่ท่านผู้เฒ่าเอ่ยถึงอีกด้วย

เป็นไปได้หรือไม่ว่า ท่านผู้เฒ่าคนนั้นเป็นบ้าไปแล้ว ทั้งยังมาที่เพื่อก่อความวุ่นวายอยู่อีก?

ในยามนี้ผู้คนหาได้คิดสงสัยไม่ว่าตนเองจักรู้จักหรือไม่รู้จัก คุ้นเคยหรือไม่คุ้นเคย พวกเขาต่างก็พากันป้องปากเอ่ยกระซิบกระซาบกันออกมาไม่มีหยุด

เมื่อชิงหลงที่อยู่บนเกาะได้ยินเช่นนั้น เขาพลันแสดงสีหน้าลำบากใจออกมาในทันที

หากเขาสังหารเว่ยอวี๋แล้วไซร้ นั่นก็เท่ากับเขาเป็นศัตรูกับเซียวเฉวียน

แน่นอนชิงหลงหาได้ต้องการเป็นศัตรูเซียวเฉวียนไม่

ยิ่งไปกว่านั้นเว่ยอวี๋ยังเป็นมิตรสหายที่ดีกับเซียวเฉวียนอีก ถึงแม้ว่ากายของเว่ยอวี๋จะรวมเข้ากับหัวใจดาบ อีกทั้งหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษก็ยังหวนคืนกลับมา เมื่อมีสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกลับเซียวเฉวียนเช่นนี้ ตราบใดที่ชิงหลิงแห่งคุนหลุนยังคงปฏิบัติตามคำสัญญาที่ให้กับเซียวเฉวียนเอาไว้ว่า จักไม่ก้าวล้ำมาในต้าเว่ยนั้น ย่อมมิมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับคุนหลุน

อีกทั้งหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษที่เต็มใจจะสลายตัวตนของตนเองเพื่อรักษาคุนหลุนเอาไว้นั้น ชิงหลงมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่า หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษจะมิคิดเปลี่ยนความตั้งใจที่จะปกป้องคุนหลุนอย่างแน่นอน

ท่านผู้อาวุโสร้อนใจเกินไป ทั้งยังกังวลในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอีก

อย่างไรก็ตาม เมื่อมาอยู่ต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้ ชิงหลงย่อมมิอาจที่คัดข้นต่อคำสั่งของผู้อาวุโสได้มากนัก ชิงหลิงจึงได้แต่แสร้งทำเป็นมิได้ยินสิ่งใดทั้งนั้น แม้แต่สายตาก็ยังมิชายตามองท่านผู้อาวุโสเสียด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นว่าชิงหลงเพิกเฉยต่อตนเอง ท่านผู้อาวุโสพลันมีท่าทีโกรธเกรี้ยวไปในทันที พร้อมทั้งเงาทั้งสามร่างพุ่งเข้าโจมตีเว่ยอวี๋ไปอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกัน เว่ยอวี๋ที่กำลังถูกปราณเย็นหยินกัดกร่อนเอานั้น ถึงกับทนมิได้จนต้องร้องโอดครวญออกมา "อ๊าก!"

เสียงร้องโหยหวนที่ดังออกมาเช่นนี้ ทำเอาผู้อาวุโสทั้งสามถึงกับชะงักไปในทันที พลางลอบกังวลใจออกมาว่าเว่ยอวี๋จะมีลูกเล่นอันใดซุกซ่อนอยู่หรือไม่ พร้อมกับหยุดมือลงอย่างรวดเร็ว

เมื่อท่านผู้อาวุโสทั้งสามสังเกตการณ์อยู่ครู่หนึ่งนั้น เมื่อเห็นเว่ยอวี๋ยังมิได้ลงมืออันใดออกมา พวกเขาจึงเร่งรีบระดมกำลังภายในของตน พร้อมทั้งใช้ไม้เท้าโจมตีเพื่อทำลายม่านพลังในทันที

โดยกำลังของทั้งสามคนนั้น ไม่นานนักม่านพลังจึงถูกทำลายลงในทันใด

พร้อมทั้งทุกคนที่อ้าปากค้างมองเห็นภาพตรงหน้า ที่แท้เว่ยอวี๋อยู่ที่นี่จริง ๆ !

คำถามยังคงอยู่เช่นเดิม เว่ยอวี๋มาทำอันใดที่นี่?

ทั้งยังกลิ้งไปมาอยู่บนพื้นอีกด้วย

เมื่อเห็นสีหน้าของเว่ยอวี๋แล้ว เขาดูเหมือนคนที่ใกล้จะสิ้นใจก็ไม่ปาน

เหล่าผู้คนมากมายที่มามุงดูแต่มิรู้ซึ้งถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้น ย่อมมิอาจปะติดปะต่อระหว่างเว่ยอวี๋กับดาบที่บินไปมาอยู่บนท้องฟ้าได้เลย นั่นเป็นเพราะว่า ในสายตาของพวกเขาแล้วนั้นเว่ยอวี๋นอกจากจะกินเที่ยวเล่นแล้ว เขาหาได้ทำประโยชน์อันใดไม่

เว่ยอวี๋ก็แค่โชคดีที่ได้มาเกิดเป็นหนึ่งในราชวงศ์เท่านั้น ถึงได้มียศถาบรรดาศักดิ์เช่นนี้ได้

หากเขาเกิดในครอบครัวปุถุชนคนธรรมดาแล้วไซร้ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะอดตายอยู่ริมข้างถนนไปแล้ว

เมื่อม่านพลังถูกทำลายไปแล้วเช่นนี้ เพียงแค่เซียวเฉวียนสะบัดมือออกมา ม่านพลังก็ก่อตัวขึ้นเพื่อปกป้องและช่วยเว่ยอวี๋ซ่อนตัวใหม่อีกครั้ง

เฮ้ย เหตุใดจู่ ๆ เว่ยอวี๋ถึงหายไปได้เล่า?

ทุกคนพลันมีสีหน้าสับสนงุนงงไปในทันที

ในขณะเดียวกัน หนึ่งในผู้อาวุโสท่านหนึ่งพลางร้องตะโกนขึ้นมาอีกครั้งว่า "องค์รัชทายาท! ท่านรีบสังหารเว่ยอวี๋เสีย อย่าได้นึกใจอ่อน มิเช่นนั้นท่านจักต้องเสียใจเข้าสักวัน!"

ผู้อาวุโสทั้งสามต่างก็พยายามเป็นอย่างยิ่งที่จะทำลายม่านพลังลงมา เพื่อให้ชิงหลงใช้โอกาสนี้ในการสังหารเว่ยอวี๋เสีย นับว่าวางแผนกันมาเป็นอย่างดียิ่งนัก

ทว่า ชิงหลงยังคงมีท่าทีนิ่งเงียบมิทันอันใด

เหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายจึงได้พากันหันหน้าไปมองดูชิงหลง พวกเขากลับพบว่าชิงหลงหาได้อยู่ที่นี่ไม่

ในบรรดาผู้คนมากมายที่มาคอยมุงดูอยู่นั้น บางคนก็มาเพื่อมารับชมเรื่องราวสนุก ๆ บางคนก็มาเพื่อเก็บข้อมูลข่าวสาร บางคนก็มาเพื่อต้องการหยุดยั้งมิให้หมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษหวนคืน

หลายคนที่เป็นแฟนคลับตัวยงของเซียวเฉวียนนั้น เมื่อพวกเขาเห็นว่าบุคคลที่ตนเองชื่นชอบกำลังเกี่ยวพันกับเรื่องราวที่สั่นสะเทือนไปทั่วใต้หล้าเช่นนี้ พวกเขาต่างก็รู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก ก่อนดวงตาที่เป็นประกายทั้งสองข้างจะจับจ้องมองไปที่เซียวเฉวียน

เหล่าผู้คนมากมายที่มารอดู ต่างก็อดที่จะเอ่ยออกมาด้วยความชื่นชมไม่ได้ว่า "พระเจ้า! เหตุใดเซียวเฉวียนถึงได้เก่งกาจเช่นนี้!"

“เก่งกาจอะไรกัน! เขาก็แค่คนที่รนหาแต่เรื่องมาให้ตัวเอง!”

“ถูกต้อง ถูกต้อง จักมีผู้ใดทำแบบเขาได้กัน”

“ ไม่ใช่เสียหน่อย มิรู้ลมอันใดยุเยี่ยมเสี้ยมสอนให้อ๋องสิบหกมาทำเช่นนี้ได้ นับว่าเขาใจกล้าไม่เบาเลย!”

“ดูเสียว่าเหตุการณ์ตรงหน้าจักจบลงเช่นไรกันแน่!”

คำพูดของเหล่าบุคคลที่ชื่นชอบเซียวเฉวียนนั้น กลับทำให้มีผู้คนบางคนไม่ค่อยพอใจนัก นั่นก็คือพวกที่ถือว่าเซียวเฉวียนเป็นศัตรูของเขานั่นเอง

ดังนั้น เพียงชั่วพริบตาพลันเกิดความโกลาหลขึ้นมาในทันทีพร้อมทั้งเสียงที่แตกออกมาเป็นสองฝ่าย แม้แต่การต่อสู้เซียวเฉวียนก็หาได้มีผู้ใดสนใจดูไม่

หากว่ากันตามตรงแล้ว พลังของเหล่าผู้อาวุโสทั้งสามคนนั้นพอ ๆ กันกับผู้อาวุโสอวิ๋นเฮ่อเลยทีเดียว หากแต่วิถีการต่อสู้และกระบวนท่าต่าง ๆ กลับยืดหยุ่นและแปรเปลี่ยนไปได้มากกว่า เมื่อเซียวเฉวียนต้องมารับมือกับพวกเขาแล้วนับว่าหืดขึ้นคอไม่น้อยเช่นกัน

นับว่าโชคดีที่ดาบจิงหุนหาได้บินขึ้นไปอยู่บนฟากฟ้าไม่ เซียวเฉวียนจึงพออุ่นใจได้บ้างเมื่อตนเองยังมีอาวุธคู่ใจอยู่ข้างกาย

เซียวเฉวียนจึงชักดาบจิงหุนออกมาอย่างรวดเร็ว เพื่อมาตอบโต้การโจมตีของเหล่าผู้เฒ่าทั้งสามในทันที

"เคร้ง!"

เสียงดาบและไม้เท้าที่เข้าปะทะกันนั้น มีอาจกลบเสียงหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษที่กำลังส่งเสียงออกมาได้

อีกทั้ง ทุกท่วงท่าและการเคลื่อนไหวของผู้อาวุโสทั้งสามกลับเต็มไปด้วยความฉับไว พร้อมด้วยกลิ่นอายสังหารที่จ้องจะเอาชีวิตของเซียวเฉวียน ดังนั้น เซียวเฉวียนที่ได้รับบาดเจ็บเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อเขารับมือไปได้ถึงสิบกระบวนท่าจึงรู้สึกเหนื่อยและอ่อนแรงยิ่งนัก

เมื่อเห็นเช่นนั้น เหล่าผู้อาวุโสทั้งสามต่างก็พุ่งเข้าไปโจมตีเซียวเฉวียนอย่างต่อเนื่องไม่มีหยุด ทำเอาเซียวเฉวียนไม่มีแม้แต่โอกาสจะหายใจเลยแม้แต่น้อย