ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1260

ฉินซูโหรวมาที่จวนเซียว เพียงเพราะเธอต้องการติดตามเหตุและผลที่ตามมาของเหตุการณ์ดาบบินว่อนพร้อมกันและเพื่อดูว่าเซียวเฉวียนสบายดีอยู่หรือไม่

ไม่คิดว่า อี้กุยก็มาที่นี่โดยบังเอิญ

“ขอคารวะเจ้าหญิง” เมื่อเห็นฉินซูโหรว อี้กุยก็ทักทายเธออย่างมีมารยาท

“คุณชายอี้ให้เกียรติแล้ว ที่นี่ไม่มีคนนอก ไม่จำต้องพิธีรีตองก็ได้” ฉินซูโหรวพูดอย่างเป็นกันเอง ขณะที่เธอพูด ฉินซูโหรวก็เหลือบมองอี้กุยโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ และคิดในใจ อี้กุยมาที่จวนเซียว ก็คงเพราะเรื่องของวันนั้นกระมัง

โดยบังเอิญ อี้กุยสังเกตพบเห็นฉินซูโหรวแอบมองเขาอยู่ ทันใดนั้นระลอกคลื่นปรากฏขึ้นในใจของเขาและใบหน้าย้อมเป็นสีแดงทันที

เห็นสภาพนี้ เซียวเฉวียนก็เข้าใจ ไอ้หมอนี้น่าจะคิดอะไรต่อฉินซูโหรว

ในขณะเดียวกัน เซียวเฉวียนก็แอบมองไปที่ฉินซูโหรวอย่างลับๆ พอได้เห็น อี้กุยกับฉินซูโหรวก็เหมาะสมเป็นคู่ได้จริงๆ

และอี้กุยก็เป็นเด็กนิสัยดี เป็นบุคคลที่เหมาะเป็นสามีอย่างแน่นอน

เสียอยู่อย่างเดียวคือ วงศ์ตระกูลเทียบกับตระกูลฉินด้อยไปนิดหนึ่ง

พูดง่ายๆ ก็คือวงศ์ตระกูลมีฐานะไม่เท่าเทียมกัน

ในสมัยโบราณ ผู้คนถูกแบ่งออกเป็นสี่ชนชั้น ได้แก่ ข้าราชการ ชาวนา แรงงาน และพ่อค้า โดยพ่อค้าจะมีสถานะต่ำที่สุด

พูดให้เข้าใจ ไม่ว่าครอบครัวของอี้กุยจะร่ำรวยแค่ไหน กิจการค้าจะดีแค่ไหน เขาก็คือพ่อค้า

แต่ตระกูลฉินเป็นตระกูลแม่ทัพนายพล ฉินซูโหรวจึงเป็นลูกหลานแห่งตระกูลมีชื่อเสียง ทั้งยังเป็นเจ้าหญิงที่จักรพรรดิแต่งตั้งให้ด้วยพระองค์เอง มีสถานะสูงส่ง

ถึงแม้ฉินซูโหรวจะมีความรู้สึกรักต่ออี้กุยเช่นกัน สองคนคิดจะไปด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

เรื่องสองคนจะอยู่ด้วยกัน ไม่ใช่เรื่องเฉพาะระหว่างพวกเขาสองคนอีกต่อไป แต่ได้ขึ้นเป็นระดับชั้นทำลายขนบธรรมเนียมประเพณีอันเข้มงวด

ถูกลิขิตว่าต้องมีอุปสรรคมากมาย

เว้นแต่องค์จักรพรรดิจะทรงประทานงานสมรสเป็นส่วนพระองค์ เช่นเดียวกับที่องค์จักรพรรดิทรงทำกับเซียวเฉวียนและองค์หญิง จึงจะสามารถปิดปากของสาธารณชนได้

ขนบธรรมเนียมประเพณีที่เสื่อมเสียในสมัยโบราณนี้ รอให้เซียวเฉวียนโค่นล้มกลุ่มเว่ยเชียนชิวแล้ว ก็คงเสนอให้องค์จักรพรรดิทรงปฏิรูปสักหน่อย

คนสองคนที่รักกันจริงไม่ควรถูกขนบธรรมเนียมประเพณีขัดขวาง

“เจ้าหญิงเสด็จมาที่จวนเซียว มีธุระอันใดหรือ ?” หลังจากฉินซูโหรวนั่งลง เซียวเฉวียนถามพลางไอแห้งๆ

ฉินซูโหรวลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ขอโทษที่ศิษย์ล่วงเกิน ศิษย์มาวันนี้ มีเรื่องต้องขอคำชี้แนะจากท่านราชครูจริงๆ"

“เจ้าหญิงเชิญถาม” พูดเสร็จ เซียวเฉวียนหันไปมองอี้กุย พบว่าสายตาของอี้กุยแอบจ้องมองที่ฉินซูโหรวเป็นครั้งคราว

ดูลักษณะ อี้กุยสนใจฉินซูโหรวเข้าแล้ว

เป็นเรื่องที่ดี แต่จะลงเอยได้ไหม พูดยาก

“ท่านราชครู ในวันที่ดาบบินว่อนมารวมกัน ศิษย์บังเอิญอยู่ในหอคุนหวูเพื่อหารือเรื่องบางอย่างกับคุณชายอี้ ทีแรก เห็นดาบของหอคุนหวูบินออกไปก่อน ตอนหลังมีดาบบินออกไปมากขึ้น ชาวบ้านเล่าลือว่า นี่เป็นลางบอกจอมดาบจะฟื้นชีพกลับมา เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ?”

ฉินซูโหรวถามอย่างตรงประเด็น

เกิดเป็นลูกหลานตระกูลแม่ทัพนายพล ฉินซูโหรวทำตัวตรงไปตรงมา ไม่ชอบอืดอาดยืดยาด

เกี่ยวกับจอมดาบ ฉินซูโหรวรู้อะไรไม่มาก

ถึงจะมีข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องจอมดาบลือกันอย่างอึกทึก แต่ข่าวลือก็คือข่าวลือ บางครั้งก็ไม่น่าเชื่อถือมากนัก

ฉินซูโหรวคิดๆ แล้ว ยังคงรู้สึกว่าจำเป็นต้องขอให้เซียวเฉวียนยืนยันหน่อย

พอได้ยิน เซียวเฉวียนก็พยักหน้าและพูดว่า "อึ่ม มันเป็นเรื่องจริง"

“ข่าวลือล้วนบอกว่า จอมดาบมีความเกี่ยวข้องกับท่านราชครู มันหมายความว่าอะไร ?” ฉินซูโหรวถามต่อ ขณะที่เธอพูด ฉินซูโหรวก็ไม่ลืมที่จะมองไปที่เซียวเฉวียนโดยไม่ให้ใครเห็น

ฉินซูโหรวเพิ่งพบกับเซียวเฉวียนเป็นครั้งแรก หลังจากที่แยกกันจากภูมิภาคตะวันตก

ตอนนี้ เซียวเฉวียนดูสูงขึ้นอีกมาก บนตัวเขามีพลังรัศมีดูน่าเกรงขามแต่ไม่ดุ พูดให้ถูกคือ รัศมีอันเยือกเย็นในตัวเขาเข้มข้นขึ้น จึงทำให้ผู้คนรู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่าง