ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1271

เว่ยเชียนชิวเกิดมาในฐานะชาวยุทธ์ การคิดอย่างรอบครอบมาก ไม่เหมือนใครจริงๆเลย

แม้ว่าฮ่องเต้ยังทรงพระเยาว์ ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาจะสู้คนที่เฉลียวฉลาดมีความสามารถได้อย่างไร ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะไม่คาดคิดถึงระดับนี้

หากไม่ใช่เพราะเซียวเฉวียนคุ้นเคยกับประวัติศาสตร์ของฮวาเซี่ย และทำความเข้าใจกิจวัตรการต่อสู้ระหว่างนายพลและเจ้าชายในราชวงศ์ต่างๆ ถ้าหากเขาไม่มีความได้เปรียบนี้ละก็ เขาอาจจะไม่สามารถเข้าใจได้ว่าทำไมเว่ยเชียนชิวถึงวางแผนจ้องมองไปที่ห้องหนังสือชิงหยวน

นอกเหนือจากความเกลียดชังแล้ว เว่ยเชียนชิวเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากจริงๆ

น่าเสียดายที่เว่ยเชียนชิวหลงทาง

“เป็นแบบนี้นี่เอง”ฮ่องเต้ก็เข้าใจทันทีและพยักหน้าอย่างครุ่นคิด หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ฮ่องเต้ก็ยกเปลือกตาขึ้นแล้วพูดต่อ:“แล้วตามความเห็นของราชครูแล้ว เรื่องนี้จะแก้ไขได้อย่างไร?”

ห้องหนังสือชิงหยวนไม่ใช่กลไกควบคุมของราชสำนักอยู่แล้ว ฮ่องเต้ไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ ควรเป็นเซียวเฉวียนที่เป็นประมุขแห่งชิงหยวนโดยมีอำนาจในการตัดสิน

แต่ว่า เซียวเฉวียนได้พูดเช่นนี้ และได้เข้าใจเจตนาที่แท้จริงของเว่ยเชียนชิว ฮ่องเต้ก็อดไม่ได้ที่จะถามคำถามเพิ่มเติมอีกสองสามข้อ และอยากรู้ว่าเซียวเฉวียนจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไร

ก่อนหน้านี้ เว่ยเชียนชิวถือโอกาสตอนที่เซียวเฉวียนไม่อยู่ในเมืองหลวง และได้ยัดเยียดจางเคอเข้าไปที่ประมุขแห่งชิงหยวน

หลังจากที่เซียวเฉวียนกลับมาที่เมืองหลวง ถือโอกาสพิธีบังสุกุลและใช้ความคิดเห็นของประชาชนขับไล่จางเคอออกจากห้องหนังสือชิงหยวน

ปกติแล้วเซียวเฉวียนจะทำทุกอย่างที่เขาต้องการเสมอ ครั้งนี้ เซียวเฉวียนน่าจะปฏิเสธทันที

โดยไม่คาดคิด เซียวเฉวียนพูดอย่างสงบ:"เว่ยเชียนชิวคิดแผนไว้ต้องการห้องหนังสือชิงหยวน ไม่ใช่ว่าไม่สามารถให้โอกาสกับท่านอีกครั้งไม่ได้ นั่นขึ้นอยู่กับความจริงใจของท่าน"

ตอนที่พูดคำนี้ ดวงตาของเซียวเฉวียนก็ส่องแสง ราวกับว่าเขากำลังวางแผนอะไรบางอย่าง

“โอ้?ความจริงใจของราชครูคือหมายถึง?”ฮ่องเต้ไม่แน่ใจว่าคำพูดของเขาหมายถึงอะไร แต่เขารู้ว่าเซียวเฉวียนอาจจะมีแผนการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่แน่

ห้องหนังสือชิงหยวนเป็นสถานที่ที่เซียวเฉวียนให้ความสำคัญมากที่สุด และมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อเซียวเฉวียน ถ้าไม่เช่นนั้น เซียวเฉวียนจะยอมปล่อยให้คนของเว่ยเชียนชิวดูหมิ่นมันได้อย่างไร

ในความเป็นจริง ไม่มีการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่หรอก เซียวเฉวียนเพียงต้องการฉกฉวยโอกาสนี้รีดไถเว่ยเชียนชิวเท่านั้นเอง

ทุกวันนี้ เว่ยเชียนชิวมุ่งเป้าในการได้โอกาสพลิกตัวไว้ในห้องหนังสือชิงหยวน สามารถเรียกได้ว่าเป็นการทุ่มเททั้งหมดไว้ตรงนี้ หากไม่ถึงจุดมุ่งหมายเว่ยเชียนชิวจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

นี่ไง เซียวเฉวียนได้ขับไล่จางเคอออกไป และเว่ยเชียนชิวก็ได้วางแผนที่นำหวังหลินเข้ามาแทน แม้ว่าเซียวเฉวียนจะปฏิเสธ เว่ยเชียนชิวก็ยังคงคิดค้นวิธีอื่นจนกว่าเขาจะบรรลุเป้าหมาย

ดังนั้น เซียวเฉวียนจึงจำเป็นต้องคิดหาวิธีปฏิเสธมากกว่านี้

ถ้าเป็นเช่นนี้ เซียวเฉวียนทำตามสิ่งที่เว่ยเชียนชิวปรารถนาไว้จะดีกว่า ตอบตกลงที่จะให้หวังหลินเข้ามารับหน้าที่ที่ห้องหนังสือชิงหยวน

แต่ว่า ห้องหนังสือชิงหยวนไม่ใช่ว่าใครจะมาก็เข้ามาได้ง่ายๆ หากคนของเว่ยเชียนชิวต้องการเข้ามา ยังไงก็ต้องจ่ายมาทองคำหนึ่งล้านตำลึงเพื่อเป็นบันได

สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของเว่ยเชียนชิว แค่หนึ่งล้านตำลึง แม้ว่าเว่ยเชียนชิวจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจยังไงก็ต้องให้

แต่งตั้งชื่ออย่างสละสลวย เพื่อการมีส่วนร่วมในการก่อสร้างห้องหนังสือชิงหยวน

เปิดประตูท้ายให้แล้ว เซียวเฉวียนก็ให้หวังหลินเข้ารับตำแหน่งในห้องหนังสือชิงหยวน

ส่วนหวังหลินสามารถทำภารกิจของเว่ยเชียนชิวให้สำเร็จได้หรือไม่ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เซียวเฉวียนควรไปสนใจ

เซียวเฉวียนสัญญาว่าจะให้เว่ยเชียนชิวการตัดสินใจครั้งนี้ที่พยายามเอาเปรียบแต่สุดท้ายคุณก็ประสบกับความสูญเสีย!

หลังจากฟังคำอธิบายของเซียวเฉวียนแล้ว ฮ่องเต้อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังๆ

เว่ยเชียนชิวถึงขั้นจนมุมและติดอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง เขาต้องขอเงินจากฮ่องเต้อย่างไร้ยางอายเพื่อสร้างจวนเจียนกั๋วใหม่ เขาต้องรวบรวมเงินมาได้แค่บางส่วน ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เซียวเฉวียนยังไปขอเงินหนึ่งล้าน นี่คือการฉกฉวยโอกาสปล้นนี่

แต่ก็ พฤติกรรมของเซียวเฉวียนเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจ

ได้เจอกับศัตรูคนอย่างเซียวเฉวียน ฮ่องเต้รู้สึกหน่อยแทนเว่ยเชียนชิว

แต่ หนึ่งล้านตำลึงไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยสำหรับเว่ยเชียนชิวในปัจจุบัน

แม้ว่าเขาจะขอกับจางจิ่น แต่จางจิ่นก็อาจไม่เต็มใจที่จะให้มากนัก

ถ้าเปลี่ยนเป็นจางจิ่นละก็ ไม่ต้องพูดถึงว่าต้องจ่ายเงินมากมายขนาดนั้นเลย แม้ว่าเซียวเฉวียนจะสั่งให้คนนำขบวนเกี้ยวไปเชิญและยอมจ้างและจ่ายเงินให้จางจิ่น จางจิ่นยังไม่เต็มใจที่จะไปเลย

ไม่รู้ว่าเว่ยเชียนชิวคิดอะไรอยู่ จะเบียดเสียดเข้าไปที่ห้องหนังสือชิงหยวนให้ได้

“ใต้เท้าจาง?ใต้เท้าจาง?”ขันทีกงกงที่มาตามคำสั่งเห็นว่าจางจิ่นไม่ได้พูดอะไรมาเป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจึงเรียกเขาสองครั้งด้วยความเคารพ

“โอ้ โอ้ ขันทีกงกงมีอะไรอย่างอื่นอีกไหม?”จางจิ่นรู้สึกตัวเมื่อได้ยินสิ่งนี้ และตระหนักว่าเมื่อกี้เขาได้เสียมารยาท และเขารู้สึกเกรงใจเล็กน้อยและพูดว่า:"เมื่อกี้ ทำให้ขันทีกงกงเห็นหัวเราะเยาะ หวังว่าขันทีกงกงจะไม่ถือสา"

ขันทีกงกงคือคนที่มีชื่อเสียงข้างกายฮ่องเต้ จางจิ่นไม่กล้าแก้ตัวต่อหน้าเขาเลย

“ใต้เท้าจางเกรงใจเกินไป กฤษฎีกาของฝ่าบาทข้าน้อยได้แจ้งมอบหมายให้แก่ท่านแล้ว ดังนั้นข้าน้อยขอตัวกลับไปที่วังก่อน”ขันทีกงกงพูดอย่างนอบน้อม

“ขันทีกงกงไปช้าๆ”จางจิ่นกล่าวอย่างสุภาพ

เมื่อเห็นร่างขันทีกงกงหายไป จางจิ่นก็นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความเศร้าโศก ควรบอกกับเว่ยเชียนชิวอย่างไรดี?

เซียวเฉวียนเป็นแบบอย่างได้ดีมาก!

ออกแต่คำถามยากๆให้กับจางจิ่น

เนื่องจากเหตุการณ์นี้ จางจิ่นจึงไม่มีอารมณ์ที่จะกินอาหารเย็น

เรื่องนี้มันยากจริงๆนะ?

ในที่สุดจางจิ่นก็ตระหนักได้ว่าการเป็นสายลับนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

สามารถส่งข้อมูลของความตั้งใจเซียวเฉวียนให้กับเว่ยเชียนชิว และยังสามารถทำให้เว่ยเชียนชิวรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เหตุผลที่จางจิ่นไร้ความสามารถในการทำสิ่งต่างๆ เพื่อที่เขาจะไม่โกรธคนหนึ่งแล้วไประบายความโกรธต่อจางจิ่น

ในโลกนี้ไม่มีวิธีการที่สมบูรณ์แบบหรอก?

หลังจากคิดเรื่องนี้มาทั้งคืนแล้ว จางจิ่นก็ยังไม่สามารถคิดหาวิธีที่จะได้ผลดีด้วยกันทั้งสองฝ่าย

แต่ว่า ห้องหนังสือชิงหยวนที่ถูกไฟไหม้ยังไม่ได้รับการซ่อมแซม ดังนั้นเรื่องนี้จึงไม่เร่งรีบ จางจิ่นยังมีเวลาค่อยๆคิด