ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1272

เหตุผลที่จางจิ่นคิดแบบนั้น ก็เพราะเขาไม่ได้ใส่ใจเว่ยเชียนชิวมากพอในช่วงนี้

เขาไม่รู้ว่าเว่ยเชียนชิวตอนนี้ต้องการพลิกสถานการณ์กลับมาอย่างเร่งด่วน และอารมณ์ก็ร้อนรนกว่าแต่ก่อน

นอกจากนี้ จางจิ่นไม่รู้ถึงความสำคัญของห้องสมุดชิงหยวนสำหรับเว่ยเชียชิวรู้ว่าแท้จริงแล้วสำนักแห่งนี้เป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเว่ยเชียนชิว

พูดง่ายๆ ก็คือ การสร้างใหม่จวนเจียนกั๋ว ก็ยังมีความสำคัญน้อยกว่าการที่หวังหลินไปห้องสมุดชิงหยวน

ดังนั้น ผ่านไปแค่วันเดียว หลังจากที่ได้รับมอบหมายให้หาเวลาจัดแจงเรื่องนี้ เว่ยเชียนชิวก็มาหาจางจิ่นที่จวน เพื่อสอบถามว่าเรื่องห้องสมุดชิงหยวนเป็นอย่างไรบ้าง

จางจิ่นในใจก็คิดอยู่ว่า ตกลงบอกว่าให้หาเวลาจัดแจงไม่ใช่หรือ?ทำไมผ่านไปแค่วันเดียว จะรีบมาแล้วล่ะ?

การไปแขวนคอก็ต้องการหาเชือกก่อนสิ!

ด้วยความตกใจ จางจิ่นก็หมุนตาไปมา เกิดความคิดฉับพลันขึ้นมา อืม แผนรับมือมีแล้ว

จางจิ่นพูดอย่างสุภาพว่า “ท่านเจียนกั๋ว เรื่องนี้ยังอยู่ระหว่างดำเนินการอยู่ขอรับ”

“อืม รีบจัดแจงให้เรียบร้อยนะ” เว่ยเชียนชิวก็ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ เป็นพิเศษ ไม่ได้แสดงออกถึงความไม่พอใจใด ๆ เพียงแค่พูดสั้น ๆ ประโยคหนึ่ง ก็ออกจากจวนจางจิ่นไป

เว่ยเชียนชิวก้าวเท้าออกไปได้ไม่นาน จางจิ่นก็ตะโกนสั่งว่า “เร็วสิ เตรียมรถม้า”

“ถอย! เตรียมม้า” พอคนรับใช้หันหลังกลับไป จางจิ่นก็เรียกเขากลับมา

“ขอรับ! ท่านเจียนกั๋ว” คนรับใช้รับคำสั่งและออกไป

นั่งรถม้าไปจวนเซียว มันจะดูเด่นเกินไป เผื่อว่าจะถูกสายลับของเว่ยเชียนชิวจับตามองได้ ก็ไม่ดี

ขี่ม้า แล้วปลอมตัวอีกหน่อย ก็ปลอดภัยกว่าเยอะ

..........

..........

จวนเซียว

จางจิ่นหันไปมองรอบๆ สักครู่ เห็นว่าไม่มีคนอยู่ เขาก็รีบลงจากม้า เดินไปข้างหน้า กำลังจะเคาะประตู

แต่มือของเขายังไม่ทันแตะประตู ก็ถูกบาเรียกั้นไว้

นี่แปลกจัง เซียวเฉวียนกลับมาแล้ว มีเจี้ยนจงอยู่ในจวนเซียว มียอดฝีมือมากมายอยู่แล้ว ทำไมยังต้องปิดประตูด้วย?

ดูระมัดระวังเกินไปหรือเปล่า?

“เซียวเฉวียน!เซียวเฉวียน!” จางจิ่นตะโกนเรียกเข้าไปในประตู

เสียงของเขาดังกังวาน คนในจวนเซียวทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน

โอ้ แขกพิเศษจริงๆ!

เซียวเฉวียนที่กำลังนอนพักผ่อนใต้ร่มเงาของต้นไม้ในสวน ค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองไปที่ประตู

เป็นเวลานานแล้วที่จางจิ่นไม่เคยมาหาเซียวเฉวียนด้วยตัวเอง

เซียวเฉวียนโบกมือ ใช้พลังภายในเปิดประตูออก พูดอย่างเกียจคร้านว่า “เข้ามาสิ”

ประตูเปิดออกอย่างกะทันหัน จางจิ่นก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขามองเข้าไปด้านใน ไม่เห็นมีใครอยู่

จวนเซียวตอนนี้ยิ่งใหญ่ขนาดนี้แล้วเหรอ?

เปิดประตูไม่ต้องมีคนมาลงมือเองเลย

ประตูนี้ต้องมีเคล็ดลับอะไรบางอย่างสินะ?

จางจิ่นรู้สึกประหลาดใจที่ประตูใหญ่ของจวนเซียวนั้นสามารถเปิดได้โดยไม่ต้องมีใครมาเปิดด้วยตัวเอง เขาจึงเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

ดูท่าทางของเขาสิ ราวกับว่าเขากำลังสัมผัสกับสิ่งล้ำค่า

“ใต้เท้าจาง ท่านยังจะเข้าหรือไม่?” เซียวเฉวียนพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อปิดประตู

จางจิ่นได้ยินเสียงจึงหันมามอง รีบห้ามปรามด้วยความนอบน้อม “อย่า...อย่า...อย่า จางกำลังจะเข้าไป”

พูดเล่น จางจิ่นมาหาราชครูโดยเฉพาะ ถ้าประตูไม่เปิด จางจะเข้าไปได้อย่างไร

เกรงว่าถ้ายกเท้าไม่ทัน จะถูกราชครูปฏิเสธไม่ให้เข้า จางจิ่นจึงรีบหลบเข้าไปทันที

เนื่องจากรีบร้อนเกินไป เกือบจะล้ม

“คารวะท่านราชครู” จางจิ่นยิ้มอย่างมีความสุข โค้งคำนับด้วยความนอบน้อมต่อเซียวเฉวียน