ถ้าตอนนั้นหากรักษาความสัมพันธ์กับเซียวเฉวียนไว้ให้ดี วันนี้ก็คงไม่ลำบากใจแบบนี้
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเสียใจแล้ว ตอนนี้ต้องรีบหาทางแก้ไขสถานการณ์
จางจิ่นแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจความหมายแฝง พูดยิ้มๆ ว่า “ราชครูพูดเล่น เห็นว่าพวกเราต่างก็ทำงานให้ฮ่องเต้อยู่ จึงรบกวนให้ราชครูโปรดช่วยชี้แนะ”
คำพูดเต็มไปด้วยท่าทีถ่อมตัว
เซียวเฉวียนฟังแล้วรู้สึกสบายหู แต่ใบหน้ายังคงสงบเสงี่ยม พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า “อย่าพูดแบบนี้ ใต้เท้าจางมีตระกูลสูงส่ง เป็นอัครเสนาบดีในตอนนี้ ฐานะสูงส่ง เพียงคำขอของใต้เท้าจาง ผู้แซ่เซียวคนนี้เป็นเพียงบัณฑิตจากตระกูลต่ำต้อย เกรงว่าจะไม่กล้ารับ”
ถ้าไม่ถือโอกาสตอกเตือนจางจิ่นสักหน่อย คงไม่เข้ากับนิสัยของเซียวเฉวียน
ในอนาคต เซียวเฉวียนก็อยากจะแก้ไขความล้าสมัยของต้าเว่ย เช่น ความเหลื่อมล้ำระหว่างชนชั้นและตระกูล
แทนที่จะไปลงโทษจางจิ่นโดยตรง เซียวควงเลือกที่จะค่อย ๆ ทำลายความรู้สึกสูงส่งที่ฝังแน่นอยู่ในใจของจางจิ่น นานวันเข้า ความคิดของจางจิ่นก็จะต้องเปลี่ยนแปลง ไม่เอาแต่คิดถึงอำนาจและผลประโยชน์อีกต่อไป
ถ้ามีใต้เท้าจางเป็นตัวอย่าง สิ่งเหล่านี้ก็ไม่ยากที่จะเปลี่ยนแปลง
คำพูดของเซียวเฉวียนทำให้จางจิ่นใจหายวาบ จบเห่แล้ว พูดดีแค่ไหน วางตัวต่ำแค่ไหน เซียวเฉวียนก็ยังคงนิ่งเฉย
จะทำยังไงดี?
ถ้าไม่มีเซียวเฉวียนช่วย ห้องสมุดชิงหยวนเรื่องนี้คงจะจบไม่ลง!
ฮือ ๆ ๆ
ตอนนี้ต้องรีบทำให้เซียวเฉวียนคนนี้พอใจก่อน แล้วค่อยมาขอความช่วยเหลือ
จางจิ่นอยู่กับเว่ยเชียนชิวมาตั้งนาน เรื่องการประจบสอพลอเป็นเรื่องที่เขาถนัดที่สุด
ยิ่งกว่านั้น เขายังฝึกฝนทักษะในการเกาะติดกับบันไดแล้วลื่นไหลลง
ทั้งสองอย่างนี้สามารถสรุปเป็นคำเดียวได้คือ หน้าด้าน
มีคำพูดในหมู่ชาวบ้านว่า คนหน้าด้านทำอะไรก็สำเร็จ
จางจิ่นหน้าด้านขึ้น พูดยิ้มๆ ว่า “ราชครูพูดเล่นแล้ว พวกเราต่างก็เป็นคนต้าเว่ยเหมือนกัน เป็นพลเมืองต้าเว่ยเหมือนกัน มีชนชั้นสูงต่ำ ตระกูลแตกต่างอะไรกัน ท่านอาจารย์มีอำนาจอันยิ่งใหญ่ ย่อมเหมาะสมที่จะรับคำขอของใต้เท้าจางล่ะ”
ทั้งสองคนเป็นทั้งเพื่อนร่วมงานและอยู่ในฝ่ายเดียวกัน นอกจากตำแหน่งอัครเสนาบดีแล้ว จางจิ่นยอมแพ้ทุกอย่าง
หน้าด้านแค่ไหนก็ไม่สำคัญ ดีกว่าเสียหัว
เว่ยเชียนชิว ฆาตกรต่อเนื่องคนนั้น พยายามจะส่งคนของตัวเองไปห้องสมุดชิงหยวนถึงสามครั้งแล้ว ต้องมีแผนลับอะไรบางอย่าง
เรื่องสำคัญขนาดนี้ ถ้าจางจิ้นไม่สามารถหาทางแก้ไขได้ เว่ยเชียนชิวอาจโกรธจนเอาชีวิตเขาไปก็ได้
เมื่ออยู่ข้างเว่ยเชียนชิว ไม่ว่าเมื่อไหร่ สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องรักษาชีวิตไว้
ถ้าชีวิตไม่มีแล้ว ทุกอย่างก็ไม่มีความหมาย
จางจิ่นเป็นชาวโบราณ ไม่ว่าจะพูดด้วยความจริงใจหรือด้วยเจตนาใด ๆ ก็เป็นเรื่องที่ยากลำบาก
อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าในหัวของเขาเริ่มมีความคิดที่ว่าทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี
การกระทำใด ๆ ที่ไม่สามารถประสบความสำเร็จได้เพียงชั่วข้ามคืน ต้องใช้ความพยายามและความอดทนอย่างต่อเนื่องจึงจะประสบความสำเร็จ
ทุกสิ่งทุกอย่างควรพอดีและหยุดได้เมื่อถึงเวลา มากไปก็ไม่ดี
เรื่องนี้ต้องค่อยๆ ทำไป
“ใช่แล้ว ใต้เท้าจางต้องจำคำพูดในวันนี้ให้ดี” เซียวเฉวียนมองจางจิ่นด้วยสายตาอันลึกล้ำ
“โถ่เว้ย!”
เซียวเฉวียนทำไมถึงน่ากลัวขนาดนี้ แค่มองก็ทำให้หัวใจของจางจิ่นเต้นรัวไม่หยุด ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาทะเลาะกับเซียวเฉวียนทำไมถึงไม่สังเกตเห็นอะไรเลย?
จางจิ่นที่เกือบจะลอยออกไปนอกโลกแล้ว รีบส่ายหัวเพื่อบังคับตัวเองให้ตื่นขึ้นมา พยักหน้ารัวๆ ว่า “ขอรับ ข้าจะจำไว้”
จำอะไรไว้ รอให้ใต้เท้าจางแก้ปัญหาเร่งด่วนนี้แล้ว จางหานก๋งก็จะต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิม
ตอนนี้ สถานการณ์บังคับ ใครที่ใต้เท้าจางมีความต้องการ เซียวเฉวียนพูดอะไรก็เป็นอย่างนั้น
เซียวเฉวียนได้ยินดังนั้น จึงหัวเราะเย็น ๆ ว่า “ดีมาก บอกใต้เท้าจางไว้ด้วยว่า เซียวคนนี้เกลียดคนที่เสแสร้งเป็นที่สุด"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...