ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1275

“ไม่ทำไม เซียวก็แค่ถามดู เพราะเซียวคิดว่าคงไม่มีใครยอมจ่ายเงินมากขนาดนี้ เว้นแต่คน ๆ นั้นมีเงินมากแล้วโง่” เซียวเฉวียนหยุดพูดกลางคัน มองดูเว่ยเชียนชิวอย่างมีนัยทีหนึ่งแล้วพูดต่อ "ไม่ได้คิดว่าท่านเจียนกั๋วจะให้ความสำคัญกับโรงเรียนชิงหยวนขนาดนี้ เป็นเซียวที่ประเมินตัวเองต่ำไปเสียแล้ว"

ได้ยินแล้วเว่ยเชียนชิวอารมณ์หงุดหงิดเต็มอก แต่เขาไม่อาจบันดานโทสะได้

เซียวเฉวียน ไอ้เด็กสารเลว ดุว่าเว่ยเชียนชิวอ้อมๆ แล้วกลับมาแกล้งยกยอเขา ถือโอกาสยกยอโรงเรียนชิงหยวนด้วย พูดคำเดียว มีความหมายด้านในสามชั้นด้านนอกสามชั้น ฝีปากชั้นสูงระดับนี้ ใครเป็นคนสอนให้เนี่ย

ในความทรงใจของเว่ยเชียนชิว เซียวเทียน ปีศาจกวี เหวินฮั่น พวกนี้ไม่ได้มีวาทศิลป์ขนาดนี้ ย่อมไม่สามารถสอนรุ่นหลังอย่างเซียวเฉวียนได้อย่างแน่นอน

ถ้าบอกว่าคนจีนฮวาเซี่ยเป็นแบบนี้ อี้อู๋หลี่ก็พูดเก่งสู้เซียวเฉวียนไม่ได้

เว่ยเชียนชิวขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วพูดว่า "วันนั้นข้าเจียนกั๋วทุบเจ้ายังไม่พอหรือไง ?"

ทำไมลืมไวเสียขนาดนี้ ตอนนั้นแพ้ให้เว่ยเชียนชิวอย่างไง ถูกเขาเหยียบไว้ใต้เท้าไง

คนรุ่นใหม่สมัยนี้ ความทรงจำทำไมล้วนไม่ดีเลย

ถ้าไม่ใช่เซียนชิวน้อยมาช่วย เว่ยเชียนชิวคงจับเซียวเฉวียนได้ มัดเขาไว้เหมือนสุนัข และหยามน้ำหน้าเขาให้สุดๆ ไปแล้ว

เมื่อได้ยิน เซียวเฉวียนยิ้มเบา ๆ และพูดว่า "ดูท่านเจียนกั๋วพูดสิ เอะอะก็จะฆ่าจะแกง ดูท่า ถึงจะได้อยู่บ้านมุงจาก ก็ไม่ทำให้ท่านเจียนกั๋วสำนึกผิดแม้แต่นิด ลบคมท่านไม่ได้เลยสักนิดเดียว"

ฮึ !

สำหรับความแค้นในวันนั้น เซียวจะไม่มีวันลืม ย่อมจะต้องเอาคือสักวันในอนาคต จะลืมได้ยังไง

“เจ้า !” คำพูดนี้ทำให้เว่ยเชียวชิวโมโหจัดจนจ้องตาค้าง แทบจะหายใจไม่ทั่วท้อง

ไอ้เด็กสารเลว !

ยังมีหน้ามาเอ่ยสิ่งเหล่านี้กับเว่ยเชียนชิวอีก !

ถ้าตอนนั้นไม่ใช่คนของจวนเซียวเขาไปก่อความวุ่นวายในจวนเจียนกั๋ว ไยเว่ยเชียนชิวต้องมาระเหเร่ร่อน ตกระกำลำบากถึงขนาดนี้

แค่นั้นยังไม่พอ เซียวเฉวียนยังมายักยอกทรัพย์สมบัติเพชรนิลจินดาที่เขาสั่งให้ผู้คนไปรวบรวมมาในภูมิภาคตะวันตกด้วย

นี่ยังไม่พอ ยังจะอาศัยฐานะตัวเองเป็นเจ้าของของชิงหยวน รีดเงินห้าแสนตำลึงทองจากเว่ยเชียนชิว

อย่าคิดว่าเว่ยเชียนชิวดูไม่ออก เซียวเฉวียนเล็งเห็นว่าเว่ยเชียนชิวจะฝากฝังคนเข้ามาอยู่ในโรงเรียนชิงหยวน และจงใจติดประกาศสำหรับกรณีนี้

เจตนาถือโอกาสรีดไถเว่ยเชียนชิว

คิดถึงตรงนี้ เว่ยเชียนชิวอดไม่ได้ที่สะอึกไปทีหนึ่ง นี่หมายความว่าเซียวเฉวียนได้คาดเดาถึงแผนของเขาแล้วหรือ ?

ไม่อยากจะสนแล้ว แต่ไหนแต่ไรมา ความร่ำรวยมีศรีศักดิ์มักได้มาด้วยความเสี่ยงอยู่แล้ว

ถึงเซียวเฉวียนจะเดาได้แล้วจะทำไม เขาไม่ใช่ยอมรับเงินห้าแสนตำลึงทองเพื่อขายตำแหน่งของโรงเรียนชิงหยวนหรือ ?

ขอให้หวังหลินได้เข้าไป ดำเนินการตามแผนของเว่ยเชียนชิว เว่ยเชียวชิวก็จะมีแต่ได้กับได้

ถึงตอนนั้น เซียวเฉวียนจะต้องเสียใจอย่างแน่นอนที่เขาให้หวังหลินเข้าไปเพื่อเงิน !

หึ ๆ !

เซียวเฉวียนเมื่อได้ยินเสียงในใจของเว่ยเชียนชิว ยิ้มอย่างเย็นชาในใจ ถึงตอนนั้นที่ต้องเสียใจคือใคร เว่ยเชียนชิวจะต้องเตรียมล้างตาสุนัขของเขาให้ดีเพื่อจะได้เห็นอย่างชัดเจน !

“เซียวยังมีอย่างอื่นต้องทำ ขอลาก่อน” เป้าหมายแหย่ให้เว่ยเชียนชิวอารมณ์เสียบรรลุผลแล้ว เซียวเฉวียนไม่อยากอยู่เฉยๆ เสียเวลา

พูดจบ เซียวเฉวียนผันตัวแวบ หายไปต่อหน้าต่อตาของเว่ยเชียนชิว

เว่ยเชียนชิวยังคิดว่าเซียวเฉวียนมาเที่ยวนี้ คิดจะมาทุบตีเพื่อแก้แค้นให้กับความอัปยศอดสูของเขา

ไหนไปซะแล้ว ?

หรือที่เซียวเฉวียนมานี่ เพียงเพื่อแสดงวาทศิลป์กับเว่ยเชียนชิวโดยเฉพาะ ?

ให้ตายเถอะ !

คำพูดของเซียวเฉวียนนี่ ทำให้เลือดของเว่ยเชียนชิวเดือดพล่านและควันออกจากทวารทั้งเจ็ดได้ทุกนาที

ทำไมถึงไปเจอคู่อริอย่างเซียวเฉวียนเนี่ย !

หัวโตชะมัด