ในเวลานี้หากยังไม่หนี แม้ว่าเว่ยเชียนชิวจะไม่ตายด้วยมือของเซียวเฉวียน เขาก็จะถูกดาบของฉินซูโหรวแทงตาย
แต่ในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าเว่ยเชียนชิวถูกเซียวเฉวียนบีบให้ตาย
เข้ามา เขาไม่สามารถต่อสู้กับเซียวเฉวียนด้วยกำลังภายในได้
ถอยกลับ ถ้าเขาบังคับเรียกคืนกำลังภายใน เขาจะต้องถูกกลืนกินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ความยากลำบากยังไม่รอให้เขาดึงขา ดาบจิงหุนของเซียวเฉวียนก็เรียกมาแล้ว
ก็ตายเหมือนกัน
ความแตกต่างก็คือการตายในมือของเซียวเฉวียนมีศักดิ์ศรีมากกว่าการตายในมือของหญิงสาว
อย่างไรก็ตาม การรอความตายไม่ใช่สไตล์ของเว่ยเชียนชิว
หลังจากคิดอย่างนี้แล้ว เว่ยเชียนชิวก็ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในใจ
ในช่วงเวลาวิกฤตของชีวิตและความตาย เวลาคือชีวิต!
ตราบใดที่มีโอกาสรอดเพียงเล็กน้อย เขาก็จะไม่ยอมแพ้
หากพยายามมากพอ บางทีอาจจะรอดก็ได้จริงหรือไม่?
เว่ยเชียนชิวรีบถอนกำลังภายในและต้องการหลบหนีอีกครั้ง
ทันทีที่ความแข็งแกร่งภายในของเขาถอนออก ก่อนที่เขาจะดึงขาออกได้ เขาก็รู้สึกถึงแรงกดดันอันแข็งแกร่งที่ลงมาจากบนลงล่าง และกดลงอย่างรวดเร็ว
พูดให้ถูกก็คือ ไม่ใช่ว่าเว่ยเชียนชิวสายเกินไป แต่เขาตกใจมากจนไม่สามารถยกเท้าได้เลย
หากไม่มีการต้านทานพลังงานภายในของเว่ยเชียนชิวพลังงานภายในของเซียวเฉวียนก็ถูกระงับ พลังภายในนี้ซึ่งทรงพลังราวกับภูเขาก็ถูกระงับ เว่ยเชียนชิวไม่ตกใจสิแปลก!
ในสถานการณ์นี้ ความเร็วนี้ เว่ยเชียนชิวไม่มีที่ให้หนีเลย!
หนึ่งปีก่อน เซียวเฉวียนยังเป็นนักเรียนที่อ่อนแอและไม่มีทักษะอะไรเลย
ทำไม?
เหตุใดความแข็งแกร่งภายในของเซียวเฉวียนจึงแข็งแกร่งมากในเวลาเพียงหนึ่งปี?
เว่ยเชียนชิวรู้สึกได้ชัดเจนว่าเขาอยู่เหนือเขามาก!
เหนือกว่าบรรพบุรุษด้วยซ้ำ!
บรรพบุรุษเว่ยเชียนชิวกล่าวถึงคือหัวใจดาบ
ในเวลาเพียงปีกว่าๆ เซียวเฉวียนเติบโตขึ้นมาถึงจุดนี้แล้ว!
เป็นไปได้ยังไง?
มันเป็นไปได้ยังไงกัน?
แต่เซียวเฉวียนทำได้!
เมื่อความตายมาถึงเว่ยเชียนชิวตกตะลึงจนรูม่านตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ
แต่เขาจะไม่ยอมแพ้และตายอย่างง่ายดายแบบนี้
ตราบใดที่ยังมีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ เขาก็ต้องต่อสู้
เขายกดาบขึ้นอีกครั้งเพื่อต้านทานดาบจิงหุนของเซียวเฉวียน
“ตึ่ง”
ดาบปะทะกันทำให้เกิดเสียงดังกึกก้อง
หากเว่ยเชียนชิวช้าลงสองก้าว เขาจะถูกดาบจิงหุนของเซียวเฉวียนเฉือนเป็นชิ้น ๆ
ในเวลานี้ ดาบจิงหุนอยู่ห่างจากเว่ยเชียนชิวไม่ถึงหนึ่งนิ้ว
ตราบใดที่ดาบเล่มนี้โจมตีเว่ยเชียนชิวจะต้องตายอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม ต้องขอบคุณการต่อต้านของเว่ยเชียนชิวในช่วงเวลาวิกฤตินี้ ไม่เช่นนั้นเขาไม่ได้เห็นข้อบกพร่องอย่างแน่นอน
ถ้าเขาไม่ต้านมัน ดาบจิงหุนของเซียวเฉวียนก็คงไม่โจมตีเว่ยเชียนชิวจริงๆ
เพียงวินาทีก่อนที่เว่ยเชียนชิว จะต่อต้านเซียวเฉวียน รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าทิศทางของดาบจิงหุนเริ่มเบี่ยงเบนไปโดยไม่สมัครใจ
กล่าวอีกนัยหนึ่ง พระเจ้าไม่อนุญาตให้เซียวเฉวียนฆ่าเว่ยเชียนชิว
ให้ตายเถอะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...