ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1335

จากนี้ไป ไป๋ฉี่ก็จะเป็นผู้ที่มีภาระหนัก เขาจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เป็นตัวของเขาเอง!

นี่คือ...ไป๋ฉี่ยังคงไม่อยากจะเชื่อ

เขาเปิดพระราชโองการอีกครั้งและเห็นว่ามีมีคำไป๋ฉี่เขียนไว้อย่างชัดเจน

แต่ไป๋ฉี่ยังคงไม่อยากจะเชื่อ เขาสงสัยว่าเขากำลังฝันกลางวันอยู่ เขาก็บีบแขนของเขาอย่างแรงและรู้สึกเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัดจากนั้นไป๋ฉี่ถึงค่อยๆยอมรับว่านี่คือความจริง

คนอื่นได้รับการเลื่อนตำแหน่งและร่ำรวย พวกเขามีความสุขจนเหมือนคนโง่

ไป๋ฉี่ไม่มีความสุขแม้แต่น้อยเลย

เขาแค่อยากติดตามเซียวเฉวียนไปตลอดชีวิต และเขาจะติดตามไปทุกที่ที่เซียวเฉวียนไป

ตอนนี้เขาเป็นแม่ทัพแล้ว เขาทำได้เพียงแต่อยู่ในรัฐมู่อวิ๋นได้เท่านั้น...

ผู้คนที่อยู่ในนั้นต่างก็อดไม่ได้ที่จะไม่ประหลาดใจอย่างยิ่ง และพวกเขาก็พึมพำอยู่ในใจ ไป๋ฉี่เป็นอะไรกันแน่?

จากผู้อารักขาจนได้เป็นถึงแม่ทัพ มันโชคดีมาก!เรื่องดีขนาดนี้ทำไมดูเหมือนเขาจะไม่พอใจ หรือว่าสมองของเขาจะมีปัญหา?

หากให้ตำแหน่งแม่ทัพพวกเขาดูสิ รับลองว่าพวกเขาจะมีความสุขมากจนนอนไม่หลับไปหลายคืนอย่างแน่นอน!

เห็นด้วยกับประโยคนั้นจริงๆ คนแบบเดียวกันย่อมมีชะตากรรมที่แตกต่างกัน เฮ้ย!

คนเหล่านี้ไม่เข้าใจไป๋ฉี่ แต่เซียวเฉวียนเข้าใจ

เซียวเฉวียนก้าวไปข้างหน้าและตบบนไหล่ไป๋ฉี่และพูดอย่างจริงใจ:"ไป๋ฉี่ ยังจำได้ไหมที่ข้าเคยบอกว่าเจ้าคือเทพสงคราม เจ้ามีความสามารถและเจ้ามีชีวิตของเจ้า เจ้าไม่ควรติดอยู่ในจวนเซียวไปตลอดชีวิต”

ไป๋ฉี่มองเซียวเฉวียนด้วยดวงตาเป็นประกายแล้วพูดว่า:"แต่ว่า นายท่าน..."

เซียวเฉวียนไม่สามารถฆ่าปัญญาชนได้ แต่ในโลกนี้มีปัญญาชนมากมาย และมีปัญญาชนมากมายที่อยากเอาชีวิตของเซียวเฉวียน ไป๋ฉี่ไม่ได้อยู่ข้างกายเซียวเฉวียนไป๋ฉี่ไม่ไว้ใจ

น้ำใจของไป๋ฉี่เซียวเฉวียนก็เข้าใจ เซียวเฉวียนยิ้มเบาๆและพูดว่า:"ไม่ต้องกังวล ข้าจะไม่เป็นอะไร"

ในฐานะเป็นคนที่มีความคิดเป็นตัวของตัวเองและยืนหยัด เซียวเฉวียนจะไม่ตายง่ายๆหรอก

ตราบใดที่ยังไม่ตาย มันไม่สำคัญเหรอว่าจะเจอกับอะไร

ดูสิ หลังจากมาตลอดทางก็เจออะไรมากมายจนถึงตอนนี้ เซียวเฉวียนได้นำผนึกจูเสินเป็นของตนเองแล้ว ด้วยผนึกจูเสินปกป้องเขาและยังมีเจี้ยนจงปกป้องเขาอีกด้วย จะเกิดอะไรขึ้นกับเซียวเฉวียนได้?

แม้ว่าคำพูดมันจะเป็นแบบนี้ แต่ไป๋ฉี่ยังคงไม่อยากเป็นแม่ทัพอยู่ดี เขาแค่อยากจะอยู่เคียงข้างเซียวเฉวียนเท่านั้น เขามองไปที่เซียวเฉวียนด้วยความกระวนกระวายใจ เขาหวังว่าเซียวเฉวียนจะหาทางที่จะทำให้ฮ่องเต้ถอนคำพูดกลับ

เซียวเฉวียนยิ้มเบาๆ ล้อเล่น ตำแหน่งแม่ทัพนี้ เป็นสิ่งที่เขาวางแผนไว้สำหรับไป๋ฉี่

ไม่ว่าต้นกล้าจะดีแค่ไหน ก็ต้องได้รับการฝึกฝนมา โดยเฉพาะการเป็นแม่ทัพ

โดยปกติแล้ว แม่ทัพจะต้องผ่านการต่อสู้จริง ต้องเริ่มตั้งแต่เป็นทหารจากชั้นล่างสู่ทหารเต็มมมตัว และพยายามไต่ระดับขึ้น

ดังนั้น ตำแหน่งแม่ทัพของไป๋ฉี่มาได้อย่างง่ายดาย แน่นอนว่าจะทำให้ทหารในกองทัพไม่พึงพอใจ

ส่วน จะใช้วิธีไหนที่สามารถทำให้พวกเขาติดตามไป๋ฉี่อย่างเลื่อมใสอย่งสุดจิตสุดใจ นั้นขึ้นอยู่กับความสามารถของไป๋ฉี่

นี่เป็นโอกาสอันดีที่ไป๋ฉี่จะได้รับการฝึกฝน

ขอแค่ไป๋ฉี่ผ่านด่านนี้ไปได้ ชีวิตของเขาจะไปถึงจุดที่สูงขึ้นอย่างแน่นอนในอนาคต

ดังนั้น จึงไม่มีทางที่จะให้ไป๋ฉี่ทดถอย

เพื่อโน้มน้าวไป๋ฉี่ เซียวเฉวียนจึงใช้วิธีหลอกลวง เขาพูดกับไป๋ฉี่อย่างเงียบๆว่า:"ไป๋ฉี่ เจ้าเป็นแม่ทัพนี้ให้ดี มันจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อจวนเซียว"

เมื่อเขาได้ยินว่าตำแหน่งแม่ทัพนั้นมีผลประโยชน์ต่อจวนเซียว ในที่สุดดวงตาทั้งสองข้างของไป๋ฉี่ก็สว่างขึ้น เขามองไปที่เซียวเฉวียนอย่างจริงจังและพูดว่า:"ขอรับ นายท่าน!"

เซียวเฉวียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

แต่ว่า เนื่องจากไป๋ฉี่เป็นแม่ทัพแล้ว จึงไม่เหมาะสมที่จะเรียกเซียวเฉวียนว่านายท่าน

เซียวเฉวียนกล่าวว่า:"ไป๋ฉี่ ต่อจากนี้ไปเจ้าและข้าเป็นเพื่อนร่วมงานแล้ว ต่อจากนี้ไปเจ้าไม่สามารถเรียกข้าว่านายท่านได้อีก เรียกชื่อข้าหรือเรียกใต้เท้าเซียว"