ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1337

เสวียนจิ้งเห็นสถานการณ์ กระแอมในลำคอและพูดว่า ：“ใต้เท้าเจียนกั๋วสั่งให้เจ้าลุกขึ้น เจ้ายังจะยืนตกตะลึงทำอะไรอยู่？”

ทหารเวรยามเมื่อได้ยิน ก็รีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว ในใจรู้สึกแอบดีใจ ดีที่เว่ยเชียนชิวไม่ได้ตำหนิด่าว่าอะไร มิฉะนั้นคงโดนตัดหัว

เว่ยเชียนชิวมีชื่อเสียงเลืองลืออย่างมากว่ามีอารมณ์โกรธฉุนเฉียวอย่างมาก มีใครบ้างที่ไม่รู้？

กองกำลังชาวยุทธ์แท้เหน็ดเหนื่อยอาศัยอยู่ที่หุบเขานี้มาเป็นเวลานาน ตัดขาดจากโลกภายนอก ไม่รับรู้เกี่ยวกับความเปลี่ยนแปลงของโลกภายนอก

ในความรู้สึกของพวกเขา เว่ยเชียนชิวเป็นคนที่มีเรื่องอะไรเพียงเล็กน้อยก็จะตัดหัวคน

วันนี้เว่ยเชียนชิวเปลี่ยนไปเป็นคนที่มีความเมตตาอย่างนี้ ทหารเวรยามจึงรู้สึกตกตะลึงย่างมาก

แต่ว่า ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร สุดท้ายแล้วเว่ยเชียนชิวก็ไม่ได้ต้องการชีวิตของทหารเวรยาม แม้แต่คำพูดตำหนิด่าทอก็ไม่มีแม้แต่น้อย เป็นเรื่องที่น่ายินดีเป็นอย่างยิ่ง

ทหารเวรยามพูด้วยความเคารพว่า ：“ใต้เท้าเจียนกั๋ว เรียนเชิญท่าน”

เว่ยเชียนชิวตัวปลอมทำท่าทางเหมือนถูกบังคับ สายตาเยือกเย็นมองไปที่ทหารเวรยาม หลังจากนั้นก็สะบัดชายเสื้อ เดินก้าวเข้าไปในค่ายทหาร

ตามที่เสวียนจิ้งพูดว่า ผู้นำของกองกำลังมีชื่อว่าไป๋เจวี๋ย

นอกจากคำพูดของเว่ยเชียนชิวแล้ว ก็เป็นคำพูดของไป๋เจวี๋ย ที่มีผลต่อกองกำลังชาวยุทธ์แท้มากที่สุด

ในเวลานี้ ไป๋เจวี๋ยกำลังนั่งอยู่ในกระโจมของหัวหน้ากองกำลังจัดการสะสางงานต่างๆอยู่

“รายงาน！” มีเสียงแหลมสูงเสียงหนึ่งดังขึ้น และตามมาด้วยคนๆหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน

“ท่านแม่ทัพไป๋เจวี๋ย ใต้เท้าเจียนกั๋วมาแล้ว！”

น้ำเสียงของทหารมีความประหม่าตื่นตระหนก และมีความหวาดกลัวเล็กน้อย

หัวหน้าใหญ่มาแล้ว แน่นอนว่าลูกน้องก็ต้องเกิดความกลัวเล็กน้อย ชื่อเสียงของเว่ยเชียนชิวที่เลืองลือว่าโหดร้ายมาก

ไม่ว่าใคร เพียงแค่ทำให้เขาไม่พอใจ ก็จะโดนฆ่าตัดหัวเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้น

ยิ่งไปกว่านั้นในบางครั้ง มีบางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตายเพราะสาเหตุอะไร

“อ่อ？เป็นเรื่องจริงเหรอ？” ไป๋ฉี่สงสัยอย่างมาก

ตามปกติแล้ว ถ้าเว่ยเชียนชิวจะมา ก็จะส่งข่าวแจ้งมาก่อน ทางฝั่งค่ายทหารจะได้มีเวลาเตรียมพร้อมไว้ก่อน

วันนี้มาโดยไม่ได้บอกกล่าวก่อน มันไม่ใช่สไตล์ของเว่ยเชียนชิว

เว่ยเชียนชิวมีฐานะเป็นถึงเจียนกั๋ว ใส่ใจกับความเอิกเกริกอย่างมาก ไปที่ที่ไหนก็ต้องตีฆ้องร้องป่าวประกาศให้ทุกคนรับรู้ ว่าตัวข้าเว่ยเชียนชิวจะออกเดินทางแล้ว！

ถึงแม้ว่าเรื่องการมาที่ค่ายทหารจะไม่ควรป่าวประกาศ แต่เขาก็ไม่น่าจะมาโดยไม่บอกกล่าวอะไรแม้แต่น้อย มาอย่างกระทันหัน

ไป๋เจวี๋ยยิ่งคิด ก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้มีอะไรแปลกๆที่พูดไม่ถูก

ทหารพูดสาบานว่า ：“แน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ข้าน้อยจะกล้าเอาเรื่องอย่างนี้มาล้อเล่นได้อย่างไร”

โกหกรายงานสถานการณ์ทางการทหารเท็จ มีโทษถึงขั้นตัดหัว

เมื่อไป๋เจวี๋ยได้ยินดังนั้น ก็รีบลุกขึ้นยืนทันที รีบเดินออกไปต้อนรับ

จริงหรือหลอก เดินออกไปดูก็รู้แล้ว？

เขาเดินไปด้วยและก็พูดสั่งไปด้วย：“รีบไปบอกให้แม่ทัพฉินรีบเตรียมเหล้าและอาหารไว้ จะได้ไว้ต้อนรับใต้เท้าเจียนกั๋ว！”

ถ้าหากเป็นเว่ยเชียนชิวจริงๆ ก็ต้องรีบดำเนินการอย่ารอช้า

เตรียมพร้อมไว้ก่อน เป็นการดีที่สุด

แม่ทัพฉินที่ไป๋เจวี๋ยพูดถึง ก็คือฉินเฟิง

ตอนนั้น ฮ่องเต้ได้คาดเดาไว้แล้ว ให้ฉินเฟิงแกล้งทำเป็นทรยศต่อตระกูลฉิน ทรยศต่อราชสำนักต่อราชสำนัก ไปเป็นสายลับอยู่ข้างกายของเว่ยเชียนชิว

ฉินเฟิงไม่ทำให้ฮ่องเต้ทรงผิดหวัง ในเวลาอันรวดเร็วเขาก็ได้รับความไว้วางใจจากเว่ยเชียนชิว และได้ตำแหน่งเป็นรองแม่ทัพของกองกำลังชาวยุทธ์แท้ ภายในกองกำลัง ตำแหน่งของเขาเทียบเท่ากับไป๋เจวี๋ย

ทหารได้รับคำสั่ง ก็รีบไปปฏิบัติตาม

เมื่อไป๋เจวี๋ยออกมาจากกระโจม ก็เห็นเว่ยเชียนชิว เสวียนจิ้ง จริงๆ เว่ยเชียนชิวตัวปลอมมีสีหน้าจริงจังยืนอยู่

“ข้าน้อยคารวะใต้เท้าเจียนกั๋ว！” ไป๋เจวี๋ยได้เห็นกับตาของตัวเอง หมดข้อสงสัย คนที่มาคือเว่ยเชียวชิว

เพื่อหลีกเลี่ยงผลประโยชน์ที่มาถึงมือแล้วจะหายไปอย่างไม่คาดคิด

เมื่อเข้ามาในกระโจม เพิ่งจะนั่งลง ทั้งสามคนมองหน้าสบตากันโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้น เว่ยเชียนชิวตัวปลอมก็เริ่มพูดขึ้นว่า：“ ไป๋เจวี๋ย ตัวข้าเจียนกั๋วตัดสินใจมอบกองกำลังให้นักปราชญ์ เจ้าคิดว่าอย่างไร？”

น้ำเสียงฟังดูแล้วเหมือนต้องการขอความคิดเห็นจากไป๋เจวี๋ย แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเขาแล้ว ใบหน้าดูไม่มีความสงสัยใดๆ

ไป๋เจวี๋ยได้มาอยู่ในตำแหน่งแม่ทัพนี้ นอกจากความสามารถของตัวเองแล้ว ก็พอมีความสามารถในการจับสังเกตสีหน้าของคนอื่นอยู่บ้าง

ถึงแม้ว่าในใจของเขาจะรู้สึกสงสัย แต่เขาก็รู้ว่า ด้วยนิสัยของเว่ยเชียนชิว ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกสงสัยมากแค่ไหน พูดถามออกไปก็ไม่มีประโชยน์อะไร

เขาได้แต่พูดเพียงแค่ว่า ：“ทำตามแผนการที่ใต้เท้าเจียนกั๋ววางไว้”

พูดจบ ไป๋เจวี๋ยก็แอบมองประเมินดูนักปราชญ์เล็กน้อย

คนแก่คนนี้ถึงแม้ว่าจะแก่จนหัวงอกขาวแล้ว ดูมีจิตวิญญาณที่ดีอย่างมาก ในใจของไป๋เจวี๋ยมีความคิดไม่ดีเกิดขึ้น รู้สึกว่านักปราชญ์คนนี้มีจิตวิญญาณที่ดีกว่าเว่ยเชียนชิว

และนักปราชญ์ นั่งสงบนิ่งอยู่ตรงนั้น สีหน้านิ่งสงบไม่มีความแปลกใจ

ฟังและก็พูดเพียงแค่ว่า ：“ขอบคุณใต้เท้าเจียนกั๋วที่สนับสนุน ข้าจะไม่ทำให้ใต้เท้าเจียนกั๋วผิดหวังอย่างแน่นอน”

ใช่ อย่างน้อยนักปราชญ์ก็สามารถฆ่าเซียวเฉวียนได้ ก็ถือว่าทำตามความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ของเว่ยเชียนชิวได้สำเร็จแล้ว

และตอนนี้เซียวเฉวียนก็กำลังจาม และยังรู้สึกคันจมูกด้วย

เขาคิดในใจว่า ใครกันที่กำลังคิดถึงเขาอยู่？

ในเวลานี้ เซียวเฉวียนกำลังอยู่ที่ห้องโถงหลักของจวนไป๋ กำลังปรึกษาหารือกับไป๋ฉี่และเจินฮ่าวเกี่ยวกับทิศทางการพัฒนาต่อไปในอนาคตของรัฐมู่อวิ๋น

เป้าหมายการพัฒนา ก็คือทำให้ประชาชนมีความสุขอยู่ดีกินดี

จะทำอย่างไรให้มีความสุขอยู่ดีกินดีได้ละ？

แน่นอนว่าต้องทำให้พวกเขามีอาหารกินมีเสื้อผ้าใส่อย่างไม่ต้องกังวล

เซียวเฉวียนคิดว่า ตั้งแต่ที่เขากลับจากซินเจียงมาได้ประมาณสามเดือนเต็มแล้ว

เถามันเทศของรัฐไป๋ลู่ทางฝั่งนั้น ก็คงจะเจริญงอกงามได้เป็นอย่างดี