ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1344

ในเวลานี้ เซียวเฉวียนเข้ามาดูข้อความบนไม้เน่าๆ และยังคงเงียบอยู่

หมาป่าดำคิดว่าเซียวเฉวียนจะสงสัยเขา ดังนั้นเขาจึงรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว: "ราชครู ลูกน้องของข้าก็เห็นเหมือนกัน"

เมื่อก่อนมาถึงก็รีบไปๆ มาๆ ก็ไม่ได้มาทางนี้ และไม่พบหลุมฝังศพ

เมื่อได้ยินคำอธิบายที่ตื่นตระหนกของหมาป่าดำ เซียวเฉวียนก็พูดเบา ๆ ว่า "ข้ารู้ ข้าก็เชื่อใจเจ้า"

จะใช้คนก็อย่าระแวง หากระแวงใครก็อย่าใช้เขา

หลังจากได้ยินคำพูดของเซียวเฉวียน หมาป่าดำก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หมาป่าดำเป็นคนที่มีคุณค่ามากที่สุดโดยเว่ยเชียนชิวมาโดยตลอด เมื่อพูดถึงว่าใครจะฝังเว่ยเชียนชิว หมาป่าดำคือผู้ต้องสงสัยมากที่สุด

โชคดีที่เซียวเฉวียนเป็นคนมีความคิดที่ชัดเจน ดังนั้นเขาจึงไม่คิดถึงเรื่องนี้ ไม่ต้องพูดถึงความสงสัยของหมาป่าดำ

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนสงสัยมากว่าทำไมหินก้อนนั้นถึงแบ่งออกเป็นสองส่วน

และนอกเหนือจากหินที่แยกออกแล้ว ก็ไม่มีวี่แววของการต่อสู้ใดๆ เลย

ไม่ใช่แค่คนที่อิ่มเกินไปและทนไม่ไหวและมีปัญหากับก้อนหินโดยไม่มีเหตุผล

ดูรอยแตกในหินก้อนนี้ซึ่งดูเรียบร้อยราวกับถูกตัดด้วยกรรไกรบุคคลนี้จะต้องมีความแข็งแกร่งภายในอย่างมาก

มีเพียงไม่กี่คที่เซียวเฉวียนรู้ว่าใครมีทักษะเช่นนี้ แม้แต่เว่ยเชียนชิวราชาแห่งศิลปะการต่อสู้ก็ยังไม่มีทักษะที่ลึกซึ้งเช่นนี้

คนนี้เป็นใครกันแน่?

อยากสืบหาว่าคนนี้เป็นใคร มีแต่เดินหน้าต่อไปดูว่ามีเบาะแสอะไร

“ไปกันเถอะ” เซียวเฉวียนพูดอย่างใจเย็น

เมื่อได้รับคำสั่ง หมาป่าดำก็นำทางไป

หมาป่าดำยังต้องการรู้ความจริงโดยเร็วที่สุด ดังนั้นเขาจึงเดินเร็วขึ้นกว่าเดิม

ระหว่างทาง พวกเขาไม่พบสิ่งอื่นใดอีกเลย จนกระทั่งเมื่อพวกเขาเข้าใกล้หุบเขา หมาป่าดำก็หยุดกะทันหัน

หมาป่าดําชี้ไปที่ศพที่ปลอมตัวเป็นเว่ยเชียนชิวและกล่าวว่า "ราชครู ท่านดูสิ"

อีกศพหนึ่ง

“เจ้ารู้จักคนนี้ไหม เขามาจากกองทัพหรือเปล่า” สายตาของเซียวเฉวียนกวาดมองไปยังผู้เสียชีวิต พยายามดูว่ามีอะไรแปลกเกี่ยวกับเขาหรือไม่

“ไม่ ข้าไม่เคยเห็นบุคคลนี้มาก่อน” หมาป่าดำยังจับจ้องไปที่ศพและตอบ

แปลกมาก ทำไมคนแปลกหน้าถึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้? แถมยังมาตายอยู่ที่นี่?

เมื่อมองดูสภาพความตายของเขา ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและไม่มีร่องรอยความเจ็บปวด เขาคงถูกมือปราบสังหารแล้ว

มีเพียงมือปราบเท่านั้นที่สามารถใช้เทคนิคดีๆ เพื่อทำให้ผู้คนตายก่อนที่พวกเขาจะมีเวลารู้สึกถึงความเจ็บปวดด้วยซ้ำ

เซียวเฉวียนไม่สามารถรู้ได้ว่ามือปราบคนนี้คือใคร

เซียวเฉวียนเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ สถานที่ที่เหลือมองไปรอบ ๆ เต็มไปด้วยสีเขียวทั้งหมด มีเพียงทิศทางของหุบเขาที่หมาป่าดำพูด หมอกหลอกหลอนและมองเห็นทางข้างหน้าไม่ชัดเจนเท่าไหร่นัก

เซียวเฉวียนพยายามยืดมือออกและวางมันลงในหมอก แต่ไม่สามารถมองเห็นนิ้วของเขาได้ชัดเจน

นี่...

หมาป่าดำอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ

เจอของประหลาดเข้าให้แล้ว

ก่อนหมาป่าดำมา ยังไม่มีหมอก แค่หาทิศทางไม่เจอเท่านั้น

เหตุใดด้านหน้าจึงเต็มไปด้วยควันจนมองไม่เห็นแม้แต่นิ้ว?

ชั่วร้ายมาก

“ราชครู เราควรทำอย่างไรดี?” หมาป่าดำเหลือบมองเซียวเฉวียนด้วยความสับสน

เมื่อมองไปที่ด้านหน้าของเซียวเฉวียน เขาก็กลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้งและพูดอย่างใจเย็น "มาเถอะ เข้าไปดูกันเถอะ"

แม้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่ แต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ต่อไป แทนที่จะมาเดาตรงนี้ก็เข้าไปหาคำตอบดีกว่า

พูดจบ ท่ามกลางความประหลาดใจของหมาป่าดำ เซียวเฉวียนก็เดินเข้าไปในหมอกจริงๆ

นี่... หมาป่าดำขมวดคิ้ว จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาไม่สามารถออกมาได้หลังจากเข้าไปแล้ว?

ในเวลานี้ เสียงแผ่วเบาของเซียวเฉวียนดังขึ้น "หมาป่าดำ เจ้าอยู่ข้างนอก ไม่จำเป็นต้องเข้ามา"

ในกรณีที่เป็นการดีที่จะมีคนคอยดูแลอยู่ด้านนอก

ในเวลานี้หมอกตรงหน้าได้จางหายไปเกือบสามารถมองเห็นหุบเขา

อย่างไรก็ตามหุบเขานั้นว่างเปล่า

มีเพียงร่องรอยของเต็นท์ที่ตั้งอยู่ที่นั่นเท่านั้นที่พิสูจน์ได้ว่ามีคนเคยอาศัยอยู่ที่นี่

เมื่อหมาป่าดำเห็นสิ่งนี้ เขาก็ประหลาดใจมากจนพูดไม่ได้เป็นเวลานาน

เป็นไปได้ยังไง?

กองทัพขนาดใหญ่เช่นนี้จะหายไปโดยไม่มีใครเห็นใครได้ยินได้อย่างไร?

มันแปลกจริงๆ

แต่เซียวเฉวียนยังไม่ได้คิดว่าเหตุใดกองทัพจึงหายไปเขาต้องหาทางดับไฟ

ภูเขาเหล่านี้เรียงต่อกัน หากไฟนี้ถูกปล่อยให้เผาไหม้ มันอาจเผาไหม้ต้าเว่ยทั้งหมด ไม่สิทั้งโลก!

เวทีท่องบทกวีสามารถควบคุมลมและฝนได้ แต่เซียวเฉวียนไม่เชี่ยวชาญเพียงพอในการลงโทษด้วยวาจา และไม่สามารถควบคุมได้อย่างอิสระ

หากฝนตกเหมือนภูเขาหมิงเซียนและยังคงตกอย่างต่อเนื่อง ความเสียหายต่อธรรมชาติจะร้ายแรง

เซียวเฉวียนคิดอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจที่จะลืมเรื่องพลังคำพูดเรียกฝนมา

ใช้ภาพรุ่งอรุณฤดูใบไม้ผลิแห่งเขาคุนหลุน ของเขาดีกว่า!

“ภาพชุนเซี่ยว!” เซียวเฉวียนตะโกนออกมา

ภาพชุนเซี่ยวขู่ฟ่อและออกมาจากแขนเสื้อของเซียวเฉวียนเขาบินขึ้นไปในอากาศอย่างว่องไว เปิดมันออกอย่างรวดเร็ว และรอให้เซียวเฉวียนออกคำสั่ง

"ฝน!” เซียวเฉวียนตะโกนอีกครั้ง

ทันทีที่เซียวเฉวียนพูดจบ หยดน้ำจำนวนนับไม่ถ้วนก็ไหลออกมาจากภาพชุนเซี่ยวและโปรยไปยังบริเวณที่ไฟลุกลาม

“ซู่ซู่!”

“ซ่าซ่า!”

เสียงของน้ำและไฟที่ผสมผสานกันเกิดขึ้นเรื่อย ๆ ได้ยินในหูของเซียวเฉวียนและไพเราะอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ลมภูเขาที่รุนแรงได้พัดหยดน้ำที่รั่วไหลออกมาจากภาพชุนเซี่ยวและกระจายไฟอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น