ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1379

ฉินเฟิงกำลังคิดทบทวน เซียวเฉวียนได้รับรู้สถานการณ์ทางด้านของเขตเมืองชานถัง จะต้องมาอย่างแน่นอน

คิดไปคิดมา จนฟ้าสว่างแล้ว

คาดไม่ถึงว่า ฉินเฟิงยังไม่ทันรอให้เซียวเฉวียนมา นักปราชญ์ก็มาแล้ว

ยังมีหมิงเจ๋อ ที่มาพร้อมกับนักปราชญ์

หมิงเจ๋อเป็นคนตาบอด แขนขาด ขาพิการทำให้เป็นที่ดึงดูดความสนใจจากฉินเฟิง โดยเฉพาะผมสีขาวนั้น ดึงดูดสายตาอย่างมาก

ไม่ใช่ว่าฉินเฟิงไม่เคยเห็นหมิงเจ๋อมาก่อน แต่ตอนนั้นผ่านมาหลายปีมากแล้ว

ตอนนั้น หมิงเจ๋อหน้าตาหล่อเหลามาก เป็นคุณชายรูปหล่อคนหนึ่ง ท่าทางการเคลื่อนไหวก็ดูสูงส่งสง่ามงาม เพียงแค่เห็นก็ทำให้คนอื่นไม่สามารถลืมเลือนได้

แต่ตอนนี้ ฉินเฟิงไม่สามารถคิดว่าองค์ชายหมิงเจ๋อกับคนพิการที่อยู่ตรงหน้านี้ว่าเป็นคนเดียวกันได้

ในสายตาของฉินเฟิง องค์ชายหมิงเจ๋อกับคนพิการที่อยู่ตรงหน้านี้ เกรงว่าจะเป็นคนละคนกัน

แต่ว่า ฉินเฟิงแปลกใจสงสัยอย่างมากว่านักปราชญ์พาคนพิการมาที่กองทัพเพื่ออะไร หรือว่าอะไรพิเศษที่เกี่ยวข้องกับเขา？

แปลกใจ แต่ฉินเฟิงก็ไม่พูดออกไป

ต้องการจะเป็นสายลับที่ดี สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทำให้มาก พูดให้น้อย และก็อย่าถามมาก

เพราะความวิบัติเกิดจากปาก และความอยากรู้อยากเห็นจะนำภัยมาสู่ตัว

ยิ่งไปกว่านั้น ความอยากรู้อยากเห็นไม่ใช่ว่ามีแค่ฉินเฟินเพียงคนเดียว รอให้คนอื่นพูดถาม จะดีกว่าไม่ใช่เหรอ？

เป็นจริงดังนั้น เมื่อไป๋เจวี๋ยเห็นนักปราชญ์พาคนพิการมาด้วยคนหนึ่ง เขาไม่คิดอะไรทั้งนั้น พูดถามออกไปทันที：“นายท่าน คนนี้คือ？”

ชาวยุทธ์แท้มีการพัฒนาอย่างดีและมีจิตใจที่เรียบง่ายจริงๆ คิดอะไรก็ถามออกไปอย่างนั้น ไม่รู้จักสันนิษฐานว่าไม่ และไม่คาดเดาว่านักปราชญ์จะอยากให้เขารู้หรือไม่

ในทางกลับกัน มีคำพูดอะไร พวกเขาก็พูดออกไปตรงๆ มีปัญหาอะไร พวกเขาก็ถามออกไปตรงๆ

แต่ว่า น้ำเสียงของไป๋เจวี๋ยมีความเคารพนอบน้อม

นักปราชญ์หันมองหมิงเจ๋อเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ขยับเข้าไปกระซิบข้างหูหมิงเจ๋อ ส่วนเขาพูดอะไรนั้น ฉินเฟิงและคนอื่นๆไม่ได้ยิน

หลังจากที่ทั้งสองคนกระซิบพูดคุยกัยเสร็จแล้ว นักปราชญ์ก็พูดขึ้นว่า ：“ข้าในฐานะเจ้าสำนักขอแนะนำ ท่านนี้เป็นญาติคนหนึ่งของข้า ชื่อว่าเจ๋อหมิง”

เหล่ากองกำลังชาวยุทธ์แท้ที่อยู่ตรงหน้า เป็นคนต้าเว่ย ถ้าให้พวกเขารู้ว่า นักปราชญ์กับองค์ชายหมิงเจ๋อของซินเจียงสมรู้ร่วมคิดกัน ก็อาจจะเกิดการคัดค้านขึ้นมาได้

ตอนนี้ ถึงแม้ว่านักปราชญ์จะได้การยอมรับจากกองทัพแล้ว แต่ตำแหน่งในกองทัพของเขายังไม่มั่นคง

ถ้าตอนนี้ ทำให้กองกำลังชาวยุทธ์แท้ไม่พอใจคัดค้าน จะได้ไม่คุ้มเสีย

และอีกอย่าง เป็นถึงองค์ชายหมิงเจ๋อของซินเจียงต้องมาตกอยู่ในสภาพอย่างตอนนี้ พอเห็นก็รู้ทันทีว่าต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างแน่นอน

เรื่องภายใน ชาวยุทธ์แท้อยากรู้หรือไม่ จะรู้หรือไม่รู้ก็ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือ เป็นถึงองค์ชายมีสภาพย่ำแย่แบบนี้จะเป็นคนก็ไม่ใช่ผีก็ไม่เชิง ถ้าข่าวแพร่ออกไป แน่นอนว่าจะโดนหัวเราะเยาะ

ถึงอย่างไร นักปราชญ์ก็เป็นคนซินเจียง ไม่สามารถให้คนอื่นมาหัวเราะเยาะซินเจียงได้ใช่ไหม？

ดังนั้น เมื่อครู่ที่เขากระซิบข้างหูของหมิงเจ๋อ ก็พูดเรื่องนี้ และหมิงเจ๋อก็เห็นด้วย ความเห็นของทั้งสองคนตรงกัน ปกปิดฐานะที่แท้จริงของหมิงเจ๋อต่อกองกำลังชาวยุทธ์แท้

มีเพียงเสวียนจิ้งคนเดียวที่รู้ความจริง ตอนนี้เขานักปราชญ์และหมิงเจ๋อลงเรือลำเดียวกันแล้ว แน่นอนว่าเขาจะไม่เปิดเผยความลับของนักปราชญ์

เขาก้มหน้าเคารพหมิงเจ๋อและพูดว่า：“เสวียนจิ้งคารวะคุณชายเจ๋อหมิง”

ต่อจากนั้น ฉินเฟิง ไป๋เจวี๋ยและคนอื่นๆก็ทำตามเสวียนจิ้ง คารวะต่อเจ๋อหมิง

แต่ก็แอบมองดูหมิงเจ๋อเล็กน้อย ในใจของฉินเฟิงรู้สึกมีความคิดบ้างอย่างที่รู้สึกเหมือนเรื่องนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว รู้สึกเหมือนกับว่าเคยพบเจอคนๆนี้ที่ไหนมาก่อน

สายตาของฉินเฟิงมองจ้องอยู่ที่หมิงเจ๋ออย่างไม่ลดละ นักปราชญ์พูดขึ้นว่า：“แม่ทัพฉิน เป็นอะไร เจ้าเคยเจอเขามาก่อน？”