ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1429

ทั้งสองคนมองเห็น ทิวทัศน์ของภูเขาค่อยๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขา สีเขียวน่ารักส่งผลให้อารมณ์เบิกบานจริงๆ !

ในที่สุดค่ายกลก็สลายไปแล้ว !

กำลังของทั้งสองคนก็ถือว่ายอดเยี่ยมในระดับขั้นสูง ภายใต้อิทธิพลของพลังที่สองคนทุ่มเทอัดเข้าไป มีอำนาจพลังแผ่ไปรอบๆ เป็นระยะทางหลายลี้ ตอนที่ตาของค่ายกลระเบิด ผู้คนในที่เกิดเหตุก็รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของพื้นดิน

มีแรงสั่นสะเทือนอย่างกะทันหันบนพื้น ผู้คนที่กำลังต่อสู้กันอยู่ก็สะดุดหยุดชะงักอย่างเห็นได้ชัด ตามองหกทิศและหูฟังแปดทาง

เพราะหากเกิดแผ่นดินไหว มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ

จนกระทั่งแรงสะเทือนหายไป เหล่าทหารองครักษ์ก็เริ่มต่อสู้กับเซียวเฉวียนต่อ

อันที่จริง เมื่อทหารองครักษ์หยุดชะงัก เซียวเฉวียนก็ยินดีที่เห็น เขาจะได้ถือโอกาสนี้พักยกได้

นอกจากนี้ เซียวเฉวียนก็ไม่แปลกใจเลยกับแรงสะเทือนบนพื้นดิน เขารู้ว่าคงเป็นฝีมือของเหมิงเอ้าและเจินฮ่าว

ดูๆ แล้ว ทั้งสองคนกำลังจะออกมาจากค่ายกลแล้ว

ถูกต้อง หลังจากที่เหมิงเอ้าและเจินฮ่าวร่วมมือกันระเบิดตาของค่ายกลแล้ว พวกเขาก็รีบวิ่งมาทางด้านข้างของเซียวเฉวียน

พริบตาเดียวเพิ่มมาอีกสองคน ทหารองครักษ์และแม่ทัพใหญ่อดตะลึงงงไม่ได้

พวกเขาต่างครุ่นคิดในใจว่าสองคนนี้เป็นใคร ? พละกำลังเป็นยังไงบ้าง ?

ขณะที่พวกเขาโจมตีเซียวเฉวียนอย่างรุนแรง พลางสังเกตมองเหมิงเอ้าและเจินฮ่าว

ในสายตาของพวกเขา เหมิงเอ้าสูงใหญ่แข็งแกร่ง เพิ่มแรงกดดันให้พวกเขาไม่น้อย

แต่เจินฮ่าวโฉมหน้างดงาม สวยน่าทึ่งจนสายตาของพวกเขาค้างไปแวบหนึ่ง

ช่างสวยอะไรอย่างนี้ !

งดงามชนิดทำให้ใจหายใจคว่ำ !

โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่ทัพใหญ่ เขาถือโอกาสที่องครักษ์สู้รบกับเซียวเฉวียนอยู่นั้น จ้องมองด้วยสองตาค้างที่เหมิงเอ้าสองครั้ง จากนั้นก็หันลูกตาไปแหมะอยู่ที่ตัวของเจินฮ่าว

หญิงสาวสวยงามขนาดนี้ ถ้าแม่ทัพครอบครองเป็นของส่วนตัวได้ โลกนี้จะวิไลขนาดไหน

แต่ว่า ถึงแม้แม่ทัพใหญ่จะโลภในความงามของเจินฮ่าว แต่ภารกิจอยู่ตรงหน้า เขายังคงมีสติอยู่กับตัว

ต้องทำภารกิจให้เสร็จก่อน

ครั้งนี้แม่ทัพใหญ่ตั้งใจที่จะสังหารเซียวเฉวียนให้ได้ หากสองคนนี้เป็นกำลังเสริมของเซียวเฉวียน ก็คือผู้ที่มาก่อกวนภารกิจสำคัญของแม่ทัพใหญ่ แม่ทัพใหญ่จะต้องรับรู้กำลังของพวกเขาก่อน

เมื่อเหมิงเอ้าและเจินฮ่าวเห็นผู้คนมากมายขนาดนี้มาตีเซียวเฉวียนคนเดียว จึงเข้าร่วมการต่อสู้โดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

แม้ว่าทั้งสองคนจะใช้พลังงานไปมากในค่ายกล แต่พอเห็นเซียวเฉวียนถูกรายล้อมด้วยผู้คนมากมาย และไม่มีนักปราชญ์และหมิงเจ๋อ พวกเขาไม่เพียงแต่จะไม่รู้สึกเหนื่อย ยังใจสู้ฮึกเหิมท่วมท้น

ไม่ต้องเดา นักปราชญ์และหมิงเจ๋อต้องหนีไปแล้ว

พวกเขาต้องรีบเอาชนะคนเหล่านี้ แล้วไปไล่ตามนักปราชญ์และหมิงเจ๋อ

เหมิงเอ้ากวักแกว่งดาบจิงหุน ช่วยสกัดกั้นทหารองครักษ์ พลางเคลื่อนตำแหน่งไปในทางของเซียวเฉวียน

เข้ามาใกล้เซียวเฉวียนมากขึ้นอีกนิด เหมิงเอ้าก็พูดว่า "เจ้านาย ! ผู้น้อยมาอยู่นี่แล้ว !"

เซียวเฉวียนตอบเหมิงเอ้าด้วยรอยยิ้มเรียบๆ แล้วพูดว่า "เออ มาก็ดีแล้ว"

ในเมื่อสองคนออกมาแล้ว ปล่อยที่นี่ให้เป็นหน้าที่ของพวกเขา เซียวเฉวียนจะต้องไปตามล่านักปราชญ์และหมิงเจ๋อ

เพราะในทะเลทรายอันกว้างใหญ่ไพศาล จะหาคนต้องรีบๆ หน่อย

ถึงแม้จะหาในภายหลังก็ได้ แต่หาตอนนี้ง่ายกว่าหาในภายหลัง

หลังจากที่เจ้านายและลูกน้องแลกเปลี่ยนสายตากัน เหมิงเอ้าก็เข้าใจทันที เขาพยักหน้าและพูดว่า "เจ้านายวางใจได้ ปล่อยที่นี่ให้เป็นหน้าที่ของพวกเรา"

ทีแรกเซียวเฉวียนคิดว่าเหมิงเอ้าจะไม่เข้าใจสายตาของเขา แต่ไม่คิดว่าเหมิงเอ้าไม่เพียงแต่เข้าใจ แต่ยังเข้าใจในชั่ววิด้วย

ถูกค่ายกลกักตัวหลุดออกมาได้ สมองของเหมิงเอ้าดูมีไหวพริบขึ้นมาทันควัน เขารับการปลุกเสกเบิกเนตรมาหรือ ?

เนื่องจากเหมิงเอ้าเปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัด เห็นได้ชัดว่าเซียวเฉวียนก็ผงะไปชั่วขณะหนึ่งเหมือนกัน

เหมิงเอ้ามีบุคลิกที่ทะเล่อทะล่า แต่จริงๆ สมองของเขาก็ไวใช้ได้ เพียงแต่ว่าต้นกำเนิดและระดับการศึกษาของเขาจำกัดจินตนาการของเขา

ในฐานะไพร่คุนหลุน ผันมาเป็นผู้อารักขาได้ ก็ถือว่าโชคดีมากแล้วสำหรับพวกเขา

จะกล้ามีความคิดฟุ่มเฟือยอื่น ๆ อีกหรือ

หากใช้คำพูดในสมัยใหม่ ก็คือต้นกำเนิดและความยากจนเป็นตัวจำกัดจินตนาการของเขา

คนที่มีกำลังอย่างแม่ทัพใหญ่และองครักษ์ก็มีไม่มาก คนไม่กี่คนนี้ล้วนถือได้ว่ามีพละกำลังอยู่ในขั้นสูง

เพียงแต่ว่า เซียวเฉวียนแข็งแกร่งเกินไป พวกเขาจึงกลายเป็นธรรมดาๆ ในสายตาของเซียวเฉวียน

หากกำลังของพวกเขาอยู่ในระดับธรรมดา พวกเขาคงไม่อาจรั้งเซียวเฉวียนได้นานขนาดนี้

เพื่อช่วยเซียวเฉวียนปลีกตัวได้ เหมิงเอ้าและเจินฮ่าวจึงร่วมมือกันเป็นอย่างดีโดยโจมตีแม่ทัพใหญ่และองครักษ์จากด้านหลังเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขา

เมื่อถูกโจมตีจากทั้งด้านหน้าและด้านหลัง อยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ทั้งสองคนประสบความสำเร็จในการแยกฝ่ายตรงข้ามที่มาบีบเซียวเฉวียนใกล้เกินไป ดึงระยะระหว่างพวกเขาให้ออกห่างจากเซียวเฉวียน

รอช้าอีกไม่ได้ เซียวเฉวียนถือจังหวะจากโอกาสนี้ ใช้วิชาเคลื่อนตัวในพริบตา หายตัวไปต่อหน้าต่อตาทุกคนในทันที

เห็นเซียวเฉวียนหายตัวไปต่อหน้าต่อตา เป็ดที่ยื่นเข้ามาในปากดันบินหนีไป แม่ทัพใหญ่อารมณ์เสียจนสั่นไปทั้งตัว

เขาจ้องมองเหมิงเอ้าและเจินฮ่าวด้วยหน้าตาอันดุดัน ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วพูดว่า "หาที่ตาย !"

ถึงตอนนี้จะไปไล่ล่าเซียวเฉวียน ก็ไม่รู้เริ่มจากไหน เพราะแม่ทัพใหญ่ไม่รู้ว่าเซียวเฉวียนไปที่ทิศทางไหน

ฉะนั้น เขาจึงต้องการระบายความโกรธแค้นอันท่วมท้นลงที่เหมิงเอ้าและเจินฮ่าว

ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเสือกสองคนนี้ เซียวเฉวียนคงหนีไม่พ้น !

ช่างน่าโมโหจริงๆ !

กล้ามาทำให้แม่ทัพใหญ่พลาดท่าเสียทีได้ไง ?

มาหาที่ตายชัดๆ !

พูดจบ แม่ทัพใหญ่ก็โบกดาบยาวของเขา ฟันใส่ตัวเหมิงเอ้าด้วยแรงอาฆาตแค้น

เขาได้ยินอย่างชัดเจนว่าเหมิงเอ้าเรียกเซียวเฉวียนว่าเจ้านาย เนื่องจากเขาเป็นคนของเซียวเฉวียน ก็เอาเขานี่แหละมาเฉือนก่อน !

ด้วยความโกรธจัด พลังระเบิดของแม่ทัพใหญ่จึงทรงพลังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

เขาเหวี่ยงดาบไปทางเหมิงเอ้า เหมิงเอ้าก็กล้าหาญเช่นกัน ใครก็ตามที่กล้ามาลงมือกับเซียวเฉวียน เขาจะไม่ปล่อยไว้แน่นอน ดังนั้นดาบจิงหุนของเหมิงเอ้าจึงขึ้นไปรับดาบยาวของแม่ทัพใหญ่อย่างดื้อๆ