ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1438

หลังจากที่เซียวเฉวียนจากเมืองหลวง เสี่ยวเซียนชิวก็กลายเป็นหูเป็นตาให้กับเซียวเฉวียนอยู่ในเมืองหลวง

เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเมืองหลวง ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ล้วนแต่อยู่ภายใต้การดูแลของเสี่ยวเซียนชิวทั้งสิ้น

ซึ่งพระตำหนักฉางหมิงเป็นสถานที่ที่เหล่าขุนนางมักจะมารวมตัวเพื่อหารือกัน ตราบใดที่คอpตรวจตราพระตำหนักฉางหมิง ก็จะยิ่งเข้าใจเรื่องต่าง ๆ มากขึ้น

ดังนั้นเมื่อต้องเข้าเฝ้าฮ่องเต้ เสี่ยวเซียนชิวจำต้องซ่อนตัวอยู่ในพระตำหนักฉางหมิง

ฉากในพระตำหนักฉางหมิงถูกถ่ายทอดโดยเสี่ยวเซียนชิว

นับตั้งแต่ที่รู้ว่าอู๋ฟานกำลังพุ่งเป้าไปยังเซียวเฉวียนและจวนฉิน เซียวเฉวียนก็ทำการฝากข้อความเสี่ยวเซียนชิวไปบอกสวีซูผิง ให้สวีซูผิงช่วยเซียวเฉวียนขับไล่อู๋ฟานออกจากพระตำหนัก ให้เขาเสียโอกาสที่จะเข้าเฝ้า

ใครใช้ให้อู๋ฟานถูกลดตำแหน่งล่ะ ทั้งยังอยู่ไม่เป็นสุข คิดจะลอบกัดเซียวเฉวียน

เดิมทีสวีซูผิงเป็นขุนนางว่างงาน ปกติจะคอยลงบันทึกทะเบียนบ้าน และชอบฟังเรื่องซุบซิบนินทา ให้เขาวางกับดักเล่นงานคนอื่น ก็ใช่ว่าไม่ได้ แต่เขาไม่เคยทำเรื่องแบบนี้

เกรงว่าคงจะอวดฉลาด

แต่เซียวเฉวียนไม่สนใจ ไม่ใส่ใจว่าสวีซูผิงจะตอบตกลงหรือไม่ แต่ให้เสี่ยวเซียนชิวคาบข่าวไปบอกก็จบ

ไอหยา สวีซูผิงเรียกเซียวเฉวียนว่าลูกศิษย์

เขามีชีวิตรอดมาจนถึงป่านี้ ด้วยความใจกว้างเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ การเจอกับเซียวเฉวียนยิ่งต้องวางแผน

แล้วจะใช้วิธีไหนล่ะ เซียวเฉวียนนับว่าเป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับได้ยากในต้าเว่ย เขาอยู่ ต้าเว่ยถึงจะเปลี่ยนแปลง ต้าเว่ยถึงจะพัฒนา

อีกอย่างเรื่องที่เขาทำ ก็เพื่อประชาราษฎร์และประเทศชาติ

เรื่องที่เขาขอ แม้ว่าสวีซูผิงจะไม่เต็มใจนัก แต่เขาก็ยังทำ

ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้สึกไม่ชอบขี้หน้าอู๋ฟานสักเท่าไหร่ ถ้าลงโทษอู๋ฟานได้ก็ลงโทษไปเถอะ！

ลงโทษแค่คนเดียวไม่ใช่เหรอ?

น่าสนใจ

ดังนั้น สวีซูผิงจึงสอบถามสถานการณ์ในจวนเซียวเพียงสั้น ๆ ดูว่าจวนเซียวยังมีรายชื่อใครที่สามารถนำไปใช้ได้อีกบ้าง

จากนั้นเขาก็ค่อยหาคนผิด ไปทำการแสดงบนท้องถนน

ถูกต้อง ภาพที่อู๋ฟานเจอล้วนแต่เป็นการจัดฉากของสวีซูผิงทั้งสิ้น

เมื่อได้ยินรายงานของเสี่ยวเซียนชิว เซียวเฉวียนอดยกนิ้วชื่นชมสวีซูผิงไม่ได้ วิธีนี้ทำง่ายและยังได้ผล ถูกต้อง

จากการรายงานของเสี่ยวเซียนชิว วินาทีที่อู๋ฟานเห็นฮ่องเต้ ก็ถึงกับตกใจจนแทบฉี่ราด

ตกใจจนพูดไม่ออก

สวีซูผิงลุกขึ้นยืน เขาบอกว่าเคยเจอเฉวียนซานในจวนเซียวมาก่อน ดังนั้นเฉวียนซานคนนี้ไม่ใช่เฉวียนซานของจวนเซียว

เรื่องนี้สร้างความตกใจใหกับอู๋ฟาน อู๋ฟานจ้องมองสวีเซียนชิวอย่างไม่กะพริบตา ท่าทีจริงจังของสวีซูผิง ไม่เหมือนคนโกหกสักนิดเดียว

จากนั้นเขาก็มองไปทางเฉวียนซานอีกครั้ง

เมื่อเห็นถึงท่าทีหวาดกลัวของเฉวียนซาน ในที่สุดสมองของอู๋ฟานก็กลับมาเป็นปกติ

และก็ใช่ เฉวียนซานคือคนของจางเคอ ต่อมาได้ติดตามเซียวเฉวียน จะเคยเห็นพายุลูกใหญ่ได้อย่างไรเล่า?

ฮ่องเต้มีท่าทีน่าเกรงขาม เฉวียนซานไม่ถึงกับกลัวจนฉี่ราด แค่พูดไม่ออกเท่านั้น

อู๋ฟานที่กว่าจะเข้าใจก็ผ่านมานานแล้วกุมขมับด้วยความเสียใจ!

เขาไม่ควรรีบร้อนตั้งแต่แรก เขาน่าจะตรวจสอบสถานะของเฉวียนซานให้แน่ใจก่อน

ต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้และสหายคนอื่น สร้างความเข้าใจผิดมหันต์เช่นนี้ อู๋ฟานแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีด้วยความละอายใจ

จบสิ้นแล้ว ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว

แม้ว่าจะถูกไล่ออก แต่ก็กลายเป็นเรื่องขบขันของทุกคน ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังยืนสู้หน้าสหายด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

ชิ้ง！

เดินหมากพลาดหนึ่งก้าวพาลแพ้ทั้งกระดาน