ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1449

ทำให้เซียวเฉวียนไม่สามารถเคลื่อนไหวและใช้พลังภายในของเขาได้

แต่ผู้นำทางคาดไม่ถึงว่าวิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลกับเซียวเฉวียนเลย

เซียวเฉวียนเพียงแค่ใช้พลังจิต ความแข็งแกร่งภายในของเขาก็หลั่งไหลออกมา แม้ว่ามือของเซียวเฉวียนจะไม่ขยับ แต่เขาก็ยังคงสามารถทำให้ผู้นำทางกระเด็นออกไปได้

“ปัง!” มีเสียงดังขึ้นที่พื้น ผู้นำทางล้มลงกับพื้นอย่างแรงเหมือนสุนัขตัวถูกเหวี่ยง

เขาแค่คิดอยากจะลุกขึ้น แต่กลับพบว่ากระดูกทั่วร่างกายของเขารู้สึกปวดร้าวไปหมดและเขาไม่สามารถใช้กำลังใดๆ ได้

แย่แล้ว เขาจะเป็นอัมพาตหรือเปล่า?

ผู้นำทางยกศรีษะขึ้น เขามองดูเซียวเฉวียนด้วยท่าทางหวาดกลัวและขุ่นเคือง ในใจรู้สึกสับสนอย่างมาก เห็นได้ชัดว่ามือของเซียวเฉียวนถูกเขาตรึงเอาไว้ เขายังสามารถพลักเขากระเด็นออกไปได้ เซียวเฉียวนทำได้อย่างไรกัน?

สำหรับเรื่องนี้แล้วอย่าว่าแต่ผู้นำทางเลย แม้แต่เซียวเฉียวนเองก็รู้สึกแปลกใจ

เดิมที เขาแค่อยากจะลองดู แต่เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะสามารถขับเคลื่อนกำลังภายในของเขาด้วยพลังจิตของเขาได้จริงๆ

มันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ

เมื่อเป็นเช่นนี้ จากนี้ไป หากเซียวเฉียวนต้องการใช้กำลังภายในของเขาอย่างลับๆ เขาก็ใช้เพียงแค่พลังจิตเท่านั้น

ได้เพิ่มวิชาอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ ช่างเป็นผลพลอยได้ที่เกินความคาดหมายจริงๆ

และเมื่อเห็นผู้นำทางนอนอยู่บนพื้นไม่สามารถลุกขึ้นด้วยสีหน้าอันเจ็บปวด เซียวเฉวียนรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก ช่างเป็นผลงานที่เยี่ยมยอดจริง ๆ

แม้แต่นักปราชญ์ผู้รอบรู้ก็ยังตกใจกับพละกำลังของเซียวเฉวียน

มันเป็นไปได้อย่างไร?

นักปราชญ์มองเห็นด้วยตาตัวเองว่าเซียวเฉวียนแทบไม่ขยับมือเลยด้วยซ้ำ เขาสามารถพลักผู้นำทางกระเด็นออกไปได้

นี่มันเป็นวิชาอะไรกัน?

เสวียนอวี๋รู้วิธีโจมตีผู้คนจากระยะไกล แต่นั่นก็ต้องใช้ระยะห่างเช่นกัน นอกจากนี้เสวียนอวี๋ยังต้องลงมือด้วยเช่นกัน

แต่นี่เซียวเฉวียนไม่ได้เว้นระยะห่างและไม่ได้ขยับมือเลยก็สามารถทำให้ผู้นำทางล้มไม่เป็นท่าได้

เซียนเฉวียนไปฝึกกังฟูนี้มาจากสำนักไหน?

เรียกได้ว่านักปราชญ์ได้เห็นและได้ยินที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

เซียวเฉวียนหรี่ตาลงครึ่งหนึ่งและมองดูนักปราชญ์อย่างเฉยชา

นักบุญมองดูเซียวเฉวี่ยนด้วยสีหน้างุนงง

แม้ว่านักปราชญ์จะไม่รู้ว่าเซียนเฉวียนฝึกกังฟูแบบไหน แต่เมื่อตอนที่เขายังเด็กเขาเคยได้ยินอาจารย์ของเขาพูดว่า ในยุทธภพนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถใช้ความสามารถนี้ได้นั้นก็คือเจี้ยนจง

และอีกอย่าง ความสามารถนี้เป็นวิชาเฉพาะของเจี้ยนจง ซึ่งไม่สามารถถ่ายทอดให้คนภายนอกได้

เมื่อเป็นเช่นนี้ เซียวเฉวียนจะใช้วิชากังฟูของเจี้ยนจงได้อย่างไร?

นักปราชญ์แม้ฝันก็ไม่สามารถจิตนาการได้ว่าปัจจุบันหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษได้แบ่งแยกออกเป็นสองฝ่าย

ถึงเขาจะคิดจนหัวระเบิด เขาก็คงคิดไม่ถึงว่าผนึกจูเสินก็เป็นส่วนหนึ่งของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษ

ยิ่งไปกว่านั้นผนึกจูเสินก็อยู่ในร่างของเซียวเฉวียน และได้ผนึกรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างของเซียวเฉวียน

ทักษะวิชาของหมื่นดาบแห่งบรรพบุรุษ เขาได้รับการฝึกฝนทั้งเจี้ยนจงและผนึกจูเสิน นั่นก็หมายความว่าเซียวเฉวียนเป็นทั้งสองวิชา

อย่างไรก็ตาม เซียวเฉวียนยังไม่สามารถนำวิชาเหล่านี้ออกมาใช้ได้ทั้งหมด

เพียงแค่ใช้พลังจิตในการขับเคลื่อนนั้นถือเป็นหนึ่งในทักษะวิชาของผนึกจูเสิน

เมื่อกี้ที่ผนึกจูเสินให้พละกำลังแก่เซียวเฉวียนนั้นอันที่จริงแล้วแค่ต้องการช่วยเซียวเฉวียนปลุกพลังจิตของเขาและกระตุ้นกำลังภายในของเขา

เมื่อเห็นว่าเซียนเฉวียนที่โดนตรึงอยู่แล้วยังสามารถทำร้ายผู้อื่นได้ นักปราชญ์ก็ไม่อาจไม่ป้องกันตัวมากขึ้นได้

เขาค่อยๆเข้าใกล้เซียวเฉวียนอย่างระมัดระวังและมองเซียวเฉวียนด้วยท่าทีของผู้ชนะ

เนื่องจากได้รับพละกำลังจากผนึกจูเสิน ทำให้อาการบาดเจ็บที่แขนของเซียวเฉวียนหายไป

คาดว่าผนึกจูเสินไม่ต้องการให้นักปราชญ์เห็นร่องรอย มันแค่ช่วยหยุดความเจ็บปวดให้เซียวเฉวียนเท่านั้น แต่ไม่ได้ช่วย รักษาบาดแผลให้เขา

คนธรรมดาคนหนึ่งบาดแผลที่สาหัสจะหายเร็วเกินไปอาจจะทำให้คนสงสัยได้

โดยเฉพาะคนขี้สงสัยอย่างนักปราชญ์คนนี้

เซียวเฉวียนดันตาข่ายแล้วยืนขึ้นและมองไปที่นักปราชญ์

หากยืนพูด ความสูงและรูปร่างที่สูงของเซียวเฉวียนมีข้อได้เปรียบอย่างแน่นอน

ดูจากระยะห่างแล้วนักปราชญ์ยังต้องเงยหน้ามองเซียวเฉวียนด้วยซ้ำ

เขาต้องการให้นักปราชญ์รู้สึกว่าเขาต้องเงยหน้ามองเซียวเฉวียน นั้นยิ่งทำให้นักปราชญ์ไม่พอใจเป็นอย่างมาก

แต่ว่าสำหรับเซียวเฉวียนแล้วยิ่งนักปราชญ์แสดงอาการไม่พอใจแค่ไหนเขายิ่งรู้สึกดีใจ

เซียวเฉวียนคำรามอย่างเย็นชาและพูดว่า :” ตาข่ายนี้เป็นของดีจริง ๆ หากเจ้าไม่อยากเสียมันไปก็รีบเอามันออกไปโดยเร็วซะ”

ยิ่งไปกว่านั้น เซียวเฉวียนจะไม่ปล่อยโอกาสให้นักปราชญ์ทำร้ายเซียวเฉวียนด้วยเข็มทองอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นมือของนักปราชญ์ขยับ เซียวเฉวียนระดมกำลังภายในของเขา กำลังภายในก่อเกิดเป็นรัศมีอันทรงพลังอยู่รอบ ๆ ตัวของเซียวเฉวียน ทำให้นักปราชญ์ไม่สามารถเข้าใกล้เขาได้

สิ่งนี่ทำให้นักปราชญ์ประหลาดใจอีกครั้ง และเขาคิดในใจ:”ทำไมจู่ ๆ พละกำลังของเซียนเฉวียนกลับมีพลังที่แข็งแกร่งได้ขนาดนี้?

ก่อนที่เขาจะถูกตราตรึง นักปราชญ์รู้สึกว่าพลังของเซียวเฉวียนไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ดังนั้นเขาจึงสรุปว่าต้องเป็นเพราะถูกตรึงอยู่เลยทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นแน่

นี่สู้พวกนักปราชญ์ที่ดูดญานของคนอื่นเพื่อมาฝึกญานของตัวเองได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?

เซียวเฉวียนใช้วิธีอะไรกันแน่?

ในใจของนักปราชญ์เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าเสี่ยวเฉวียนเป็นคนปากแข็งมาก และเขาและเซียวเฉวียนก็เป็นศัตรูกัน หากเขาต้องการรู้จากปากของเซียวเฉวียนนั้นมันยากยิ่งกว่าฟ้าถล่มเสียอีก

ดังนั้น นักปราชญ์ก็ไม่ต้องการถามเซียวเฉวียนอีก

ในเมื่อเซียวเฉวียนแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ยิ่งจะปล่อยเขาเอาไว้ไม่ได้

สำหรับเสบียงนั้นหลังจากที่ฆ่าเซียวเฉวียนตัวปัญหานี้แล้วค่อยคิดหาวิธีแก้ไขปัญหาทีหลัง

ทางออกย่อมต้องมีอยู่

คิดได้ดังนั้น นักปราชญ์ก็ระดมกำลังภายในทั้งหมดของเขาเพื่อส่งเข็มทองไปยังเซียวเฉวียน

แต่กำลังภายในของเซียวเฉวียนนั้นแข็งแกร่งมาก และนักปราชญ์ใช้พละกำลังมหาศาลทั้งหมดของเขาเข็มทองก็ยังคงอยู่กับที่ไม่ขยับไปไหน

ในขณะนี้ เซียวเฉวียนได้เพิ่มพละกำลังของเขาทำให้นักปราชญ์ต้องล่าถ่อยทีละก้าวทีละก้าว

ในเวลาเดียวกัน ภายใต้พละกำลังที่แข็งแกร่งของเซียวเฉวียน เข็มทองก็เปลี่ยนทิศทางและพุ่งตรงไปยังนักปราชญ์

อะไรกันนี่?

พิษชนิดนี้แม้แต่นักปราชญ์ยังคิดค้นยาแก้พิษไม่ได้

เมื่อเป็นเช่นนั้น ถ้านักปราชญ์โดนเข็มทองทิ่มแทงเขาก็จะตายสถานเดียว

เมื่อสายตามองเห็นเข็มทองกำลังจะทิ่มแทงร่างกายของเขา นักปราชญ์ก็หลบไปด้านข้างอย่างว่องไวและหนีพ้นการโจมตีของเข็มทองไปได้

กำลังภายในของเซียวเฉวียนนั้นทรงพลังมากจนนักปราชญ์รู้สึกประหลาดใจอย่างบอกไม่ถูก