ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1457

เมื่อพูดถึงตรงนี้ สวีซูผิงก็เข้าใจเจตนารมณ์ของจางเคอแล้ว

จางเคอ โอ้ ไม่ใช่ เป็นเสวียนจิ้ง เขาทำอย่างนี้เพียงเพราะต้องการอาศัยความสามารถของนักปราชญ์มาช่วยแก้แค้นให้เขา

สำหรับศัตรูของเสวียนจิ้ง นอกจากเซียวเฉวียนแล้ว ยังมีองค์จักรพรรดิอีกด้วย

เขาต้องการจะสังหารเซียวเฉวียนและองค์จักรพรรดิ และวิธีที่ถึงอกถึงใจที่สุดสำหรับเขาคือการโค่นล้มราชวงศ์ต้าเว่ย

ด้วยจิตที่บิดเบี้ยวของเสวียนจิ้ง จึงไม่น่าแปลกใจที่เขามีความคิดเช่นนั้น

เพราะในตอนแรก เพื่อจะแก้แค้นเซียวเฉวียนและองค์จักรพรรดิ เขายังคิดจะทำลายพิธีปลอบวิญญาณอย่างบ้าคลั่งด้วย

แต่ว่า เวลาที่เสวียนจิ้งอยู่ในต้าเว่ย ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม มันก็เป็นการขัดแย้งภายใน

แต่ตอนนี้ เขาได้สมรู้ร่วมคิดกับนักปราชญ์รวบเอากองทัพนักรบแท้ ทั้งสมรู้ร่วมคิดกับชาวภูมิภาคตะวันตก สภาวการณ์นั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

การกระทำของเขาเช่นนี้ ข้อหาชักศึกก่อกบฏนี้ สวมอยู่บนหัวของเสวียนจิ้งอย่างดิ้นไม่หลุดแล้ว

ก้าวพลาดทีเดียว ฝังเจ็บกลางใจชั่วนิรันดร์แท้ๆ

เดิมทีเสวียนจิ้งก็เป็นคนที่มีความสามารถ แต่น่าเสียดาย ใจเขาไม่เที่ยงตรง สุดท้ายก็ทำร้ายตัวเองเข้าจนได้

ตระกูลจะมีบุคลากรเชิดหน้าได้ไม่ใช่เรื่องง่าย เสวียนจิ้งก้าวมาถึงจุดนี้ ถือว่าได้ทำชีวิตของตัวเองจนป่นปี้

โธ......น่าเสียดาย

สวีซูผิงถอนหายใจเงียบๆ

จากนั้นเขาก็พูดอย่างมีอารมณ์ชวนคิด "เกิดมาเป็นคน ที่สำคัญที่สุด ยามเชิดหน้าต้องไม่ละอายต่อฟ้าเบื้องบน ยามก้มหน้าต้องไม่ละอายต่อผู้คนเดินดิน"

หมายความว่าเมื่อเงยหน้าขึ้นมอง รู้สึกว่าไม่ได้ทำผิดต่อท้องฟ้า และเมื่อก้มศีรษะลง จะรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำให้ใครอื่นเดือดร้อน

เป็นคนต้องเปิดเผยมีความเที่ยงธรรม มีจิตสำนึก ทำใจให้กว้าง

ที่เสวียนจิ้งก้าวมาถึงจุดนี้ เพราะเขายึดติดเกินไป จิตใจคับแคบ

เพียงเพราะองค์จักรพรรดิยกองค์หญิงให้กับเซียวเฉวียน เขาก็มององค์จักรพรรดิและเซียวเฉวียนเป็นศัตรู และแปรพักตร์ไปหาฝ่ายของเว่ยเชียนชิว ทำลายอนาคตของเขาเองและทำร้ายชีวิตของเขาเอง

ผีเข้าสิงจริงๆ !

เซียวเฉวียนพูดอย่างใจเย็น "เขาเลือกทางเดินของเขาเอง ไม่มีอะไรน่าเสียดาย"

ไม่ว่าเขาจะมีความสามารถแค่ไหน ไตรทัศน์ของเขาไม่เที่ยงธรรมคือความล้มเหลวครั้งใหญ่ที่สุดของเขา

ใต้ฟ้าพิภพ คนฉลาดและคนมีพรสวรรค์มีจำนวนนับไม่ถ้วน แต่คนที่หายากคือคนที่มีทัศนคติสามอย่างที่มีความเที่ยงธรรม

ตลอดทุกยุคทุกสมัย ผู้คนที่มีไตรทัศน์ที่ไม่อยู่ในธรรม ล้วนก่อความวิบัติต่อชาวโลก

ผู้ที่มีไตรทัศน์เที่ยงธรรมเท่านั้น จึงจะสามารถคืนความแจ่มใสให้กับชาวโลก ส่งเสริมการพัฒนาประเทศได้

คนอย่างเสวียนจิ้งนี้ บอกได้เพียงว่า หาเรื่องใส่ตัวเอง ตายก็ไม่เสียดาย !

คำพูดของตัวเองถูกพลิกตลบอย่างไร้ความปราณีโดยเซียวเฉวียน สวีซูผิงแอบแตะจมูก กระแอมทีหนึ่งเพื่ออำพรางความรู้สึกเคอะเขินบนใบหน้าที่แทบจะมองไม่เห็น

ไอ้หมอนี้พูดจาดูจะไม่ไว้หน้าใครนิดหน่อย แต่ต้องบอกว่าเขาพูดมีเหตุผลทีเดียว

ใช่ เสวียนจิ้งตายก็ไม่มีอะไรน่าเสียดาย !

ทั้งสามคนเดินไปคุยกันไป มาถึงหอปี้เซิ่งโดยไม่รู้ตัว

พวกบริกรในหอปี้เซิ่งคุ้นเคยกับสามคนนี้มาก

เซียวเฉวียนและอี้กุยเป็นเจ้านายของพวกเขา และสวีซูผิงเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง พอเห็นทั้งสามคน บริกรก็รีบวิ่งเข้าไปต้อนรับอย่างขยันขันแข็ง

เซียวเฉวียนโบกมือแล้วพูดว่า "พอแล้ว พวกเจ้ามีหน้าที่ทำอะไรก็ไปทำ"

จากนั้น เซียวเฉวียนก็นำสวีซูผิงและอี้กุยเข้าไปในห้องพิเศษสำหรับสมาชิกชั้นสูง*

ห้องพิเศษนี้เซียวเฉวียนเตรียมไว้สำหรับตัวเขาเอง

แต่ว่าปกติเซียวเฉวียนไม่ค่อยได้ใช้มัน เมื่อก่อนตอนที่โย่วควนอยู่ที่นี่ โย่วควนมีเวลาว่างก็จะมาพักที่นี่สักหน่อย

ตอนนี้โย่วควนไม่อยู่ และเซียวเฉวียนก็ไม่มา ห้องพิเศษนี้ก็ว่างมาโดยตลอด

ไม่ว่าหอปี้เซิ่งจะขายดิบขายดีเพียงใด ห้องพิเศษนี้ก็ไม่เปิดให้กับบุคคลทั่วไป

นี่คือกฎที่เซียวเฉวียนตั้งไว้

ห้องพิเศษนี้ ให้เซียวเฉวียนใช้เพื่อต้อนรับคนที่เขาต้องการรับรองเท่านั้น

อี้กุยรู้ดีอยู่แล้วว่ามีห้องนี้อยู่ ดังนั้น สีหน้าเขาก็ดูสงบนิ่ง