ซูเปอร์ลูกเขย นิยาย บท 1458

คำพูดของสวีซูผิงทำให้อี้กุยซึ่งเข้าข้างคนกันเองรู้สึกไม่พอใจขึ้น

ทั้งที่เขากับลุงปู่ไว้วางใจเขาถึงขนาดนี้ แต่เขาก็ยังมาระแวงลุงปู่ของเขา

นี่มันอะไรกัน ?

ยังทำตัวเป็นผีเข้าผีออก ถ้าให้อี้กุยว่านะ มื้อนี้สวีซูผิงไม่ต้องกินแล้วดีกว่า

สวีซูผิงสัมผัสถึงความไม่เป็นมิตรในสายตาของอี้กุย เขายิ้มเฉย ๆ และพูดว่า "คุณชายอี้ อย่าใจร้อน ลองฟังลุงปู่ของเจ้าจะว่ายังไง"

ไอ้เด็กคนนี้ก็จริงๆ เลย หวงเซียวเฉวียนซะเหลือเกิน

แต่ก่อนองค์จักรพรรดิเสนอตำแหน่งขุนนางให้เขาอยู่หลายครั้ง เขาก็ไม่คิดที่จะเอา บอกว่าเขาแค่อยากเป็นคุณชายรวยทรัพย์มือว่างเท่านั้น

พอมาอยู่กับเซียวเฉวียน กลับไม่อยากอยู่ว่างแล้วหรือ ?

ถึงกระทั่งที่สวีซูผิงถามเซียวเฉวียนเรื่องแค่นี้ มาหาว่าสวีซูผิงระแวงสงสัยเซียวเฉวียน จะมาเขม่นสวีซูผิง

อะไรก็แล้วแต่ถ้าเกี่ยวข้องกับเซียวเฉวียน อี้กุยก็ไม่เคยจะว่าง

เด็กคนนี้จริงๆ นะ

พอได้ฟังคำพูดของสวีซูผิง อี้กุยตระหนักได้ว่าปฏิกิริยาของเขาเลยเถิดไปหน่อย เขาจึงทำใจสงบลงและมองไปที่ เซียวเฉวียนอย่างใจจดใจจ่อ รอให้เซียวเฉวียนพูด

เซียวเฉวียนจิบชาสบาย ๆ แล้วค่อย ๆ พูด "ใต้เท้าสวีพูดถูก"

เรื่องนี้ ในเมื่อสวีซูผิงเกิดสงสัยแล้ว แสดงว่าเขาต้องรู้ระแคะระคายแล้วอย่างแน่นอน

และเรื่องนี้ปกปิดได้ระยะหนึ่งแต่คงปกปิดไม่ได้ตลอดไป ไม่ช้าก็เร็วจะต้องมีคนรู้

สวีซูผิงเป็นคนที่เชื่อถือได้ ในเมื่อเขาเอ่ยปากถามแล้ว เซียวเฉวียนก็ไม่คิดที่จะปิดบังอีก

แม้ว่าเขาจะระแวงในใจ แต่พอได้ยินเซียวเฉวียนรับสารภาพจากปากตัวเอง สวีซูผิงก็ยังตื่นตระหนกตกใจ

เขามองเซียวเฉวียนด้วยความตกใจและพูดต่อ "ถ้างั้น ตราจูเสินก็อยู่ในตัวของท่านหรือ ?"

ตั้งแต่มีข่าวว่าตราจูเสินถูกทำลาย ชาวคุนหลุนได้ยกทัพจับศึกทุกแห่งหน ก็ไม่ได้ถูกตราจูเสินปราบปราม สวีซูผิงรู้สึกว่า เป็นไปได้อยู่อย่างเดียวก็คือตราจูเสินถูกพิชิตแล้ว

สวีซูผิงกล้าเดาว่า ผู้ที่พิชิตตราจูเสินก็คือเซียวเฉวียน

เพราะหลังจากที่เซียวเฉวียนกลับมาจากเกาะจูเสิน เขาก็เปลี่ยนไปจากแต่ก่อนมาก

บวกกับการแสดงออกต่างๆ ของเซียวเฉวียนในช่วงหลังมานี้ ยิ่งทำให้สวีซูผิงเกิดความสงสัยมากขึ้น

เซียวเฉวียนสามารถหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกสวีซูผิงไม่ได้

สวีซูผิงในฐานะผู้เชี่ยวชาญเรื่องซุบซิบ มีประสาทสัมผัสการรับรู้สูงกว่าคนทั่วไป ขอเพียงพบสิ่งผิดปกติเล็กน้อย เขาสามารถนึกถึงสารพัดของความเป็นไปได้ และเลือกเอาความเป็นไปได้ที่เป็นไปได้สูงที่สุดในบรรดาความเป็นไปได้

ต้องบอกว่า การเดาของสวีซูผิงมีความแม่นยำที่สูงมาก

เซียวเฉวียนพยักหน้าและกล่าวว่า "ใช่"

ตกตะลึง !

สวีซูผิงตกตะลึง !

เขามองเซียวเฉวียนด้วยสีหน้าซับซ้อน พูดอะไรไม่ออกเป็นเวลานาน

ที่ตกตะลึงยิ่งกว่าสวีซูผิง คืออี้กุย

”ลุง ลุงปู่ ท่าน ท่าน” อี้กุยตกตะลึงเสร็จ เขาหันไปมองเซียวเฉวียนอย่างเป็นห่วง เอ่ยคำว่าท่านไปครึ่งค่อนวันแล้วก็จบประโยคไม่ได้ซะที

ที่เขาเป็นห่วงมากที่สุดก็คือ ตราจูเสินอยู่ในร่างของลุงปู่ของเขา ลุงปู่ของเขาจะตายไหมเนี่ย ?

ถ้าลุงปู่ตาย เขาจะทำยังไงดี ?

เขาเพิ่งจะได้ญาติมาคนหนึ่งอย่างแสนลำเค็ญ

ฮือ ๆ

เขาไม่อยากให้ลุงปู่ตาย

เซียวเฉวียนรู้สึกตลกขบขันจริงๆ กับการแสดงออกของอี้กุยนี้

ยังมีลักษณะที่ควรมีของเจ้าของหอคุนหวูเหลืออยู่ไหมนี่ ?

เพื่อไม่ให้เด็กคนนี้ใจเสีย เซียวเฉวียนยิ้มและพูดว่า "ไม่ต้องห่วง ลุงปู่สบายดีมาก"

เซียวเฉวียนพูดอะไร อี้กุยเชื่อฟังมาโดยตลอด ถ้าเซียวเฉวียนบอกว่าสบายดี ก็คือสบายดี

เขาจึงเปลี่ยนจากเศร้าโศกมาเป็นเริงร่า เขามองที่เซียวเฉวียนด้วยดวงตาแวววาว

ในทางตรงกันข้าม สวีซูผิงดูนิ่งสงบกว่าเยอะ