นักฆ่าพลางเอ่ยออกมาด้วยท่าทีเฉยเมยว่า "มิจำเป็นต้องขอบใจแต่อย่างใด เจ้าแค่ตั้งใจทำในสิ่งที่สมควรทำก็พอ "
หลี่ซื่อพยักหน้าลงอย่างไว ๆ "ขอรับ! ขอรับ!"
นักฆ่าเพียงกล่าวออกมาว่า "ไปเถอะ"
ดังนั้น หลี่ซื่อจึงรับเงินอย่างมีความสุขก่อนจะเอ่ยแยกทางกับนักฆ่าในทันที
ในเมื่อมีคนมาสร้างปัญหาในจวนตระกูลเซียวเช่นนี้ ทั้งยังเป็นเรื่องใหญ่อีก แน่นอนว่าเรื่องนี้ย่อมดังเข้าหูองค์จักรพรรดิเป็นธรรมดา
เรื่องที่เสวี่ยเยี่ยนเป็นคนของจวนตระกูลเซียวนั้น จักรพรรดิย่อมรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
ทว่า ฝ่าบาทหาได้รับรู้เรื่องนี้มานานไม่ เมื่อวานยามที่เสวี่ยเยี่ยนปรากฏตัวขึ้นในสถานศึกษาชิงหยวนนั้น คนของฝ่าบาทจึงได้พบกับ เสวี่ยเยี่ยนเข้า พร้อมทั้งรายงานเรื่องนี้ให้องค์จักรพรรดิทรงทราบในทันที
เดิมทีทั้งเซียวเฉวียนและชิงหลงต่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ทว่า เมื่อมีของคุณหลุนมาปรากฏตัวขึ้นภายในจวนตระกูลเซียวเช่นนี้ ฝ่าบาทหาได้คิดว่าเป็นเรื่องผิดแปลกอันใดไม่
หลังจากที่ได้ยินเรื่องราวในวันนี้ว่า เซียวเฉวียนจักถ่ายเลือดให้กับเสวี่ยเยี่ยนแล้ว นับว่าเรื่องนี้กลับทำให้ฝ่าบาทตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิดได้ในทันที
ทั้งฝ่าบาทยังรู้สึกได้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงถึงเก้าส่วน
ถึงอย่างไรแล้ว การถ่ายเลือดนั้นหาใช่เรื่องที่ผู้อื่นจะเอ่ยถึงมากไม่ หากมิใช่เป็นเพราะเซียวเฉวียนเอ่ยขึ้นมา ย่อมมิถูกผู้คนได้ยินจนเอาไปรือโดยไม่มีเหตุผลเช่นนี้
อีกทั้ง เรื่องนี้หาใช่เรื่องเล็กๆ ไม่ หากมีใครคิดแต่งเรื่องขึ้นมาเพื่อตั้งใจที่จะสร้างปัญหาขึ้นมาละก็ ก็สมควรที่จะหาคนที่มีความน่าเชื่อถือสูงกว่าและดูท่าที่ไว้ใจได้มากกว่า
เรื่องการถ่ายเลือดนั้น มีคนส่วนน้อยมากนักที่จะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งยังมีไม่กี่คนที่เชื่อในเรื่องนี้อีกด้วย
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้แล้ว ฝ่าบาทพลันอดมิได้ที่จะรู้สึกสับสนขึ้นมา
ตัวตนของเสวี่ยเยี่ยนผู้นี้เป็นผู้ใดกันแน่?
เขานึกไม่ออกเลยแม้แต่น้อย หากว่าเสวี่ยเยี่ยนเป็นคนของคุนหลุนจริง ๆ เช่นนั้นการถ่ายเลือดควรจักไปทำที่คุนหลุนถึงจะถูก เหตุใดต้องมาทำที่จวนตระกูลเซียวด้วยเล่า?
เสวี่ยเยี่ยนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดอันใดกับจวนตระกูลเซียว แล้วเหตุใดเซียวเฉวียนจึงต้องลงทุนลงแรงมากมายไปกับการช่วยเสวี่ยเยี่ยนถ่ายเลือดด้วยเล่า
ฝ่าบาททรงทราบดีว่าการถ่ายเลือดนั้นเป็นเรื่องที่ต้องใช้ความสามารถและทักษะเฉพาะตัว นอกจากเย่าเหล่าที่ตายไปแล้วนั้น เกรงว่าจะเหลือเพียงชิงหลงเท่านั้นที่สามารถทำได้
หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ต้องมาดูกันว่าชิงหลงในยามนี้อยู่ในจวนตระกูลเซียวหรือไม่ เช่นนี้องค์จักรพรรดิจึงจะสามารถยืนยันได้ว่าการถ่ายเลือดนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเท็จกันแน่
องค์จักรพรรดิพลางตะโกนเรียกออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เข้ามา!"
เพียงพูดจบ กงกงที่เฝ้าอยู่ด้านนอกพระราชวังวพลางรีบวิ่งเข้ามาด้วยท่าทีร้อนรนในทันที ก่อนจะกล่าวทำความเคารพด้วยความนอบน้อมว่า “เชิญฝ่าบาทรับสั่งมาได้เลยพ่ะย่ะค่ะ?”
ฝ่าบาทพลันกลอกตาไปมา ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า "ถ่ายทอดคำสั่งของข้าลงไป สั่งให้ท้องพระคลังนำเงินออกมาห้าหมื่นตำลึงไปยังตระกูลเซียว เพื่อเป็นทุนทรัพย์ให้จวนตระกูลเซียวในการใช้วิจัยอาวุธ"
ไม่นานนักฝ่าบาทจึงโบกมือเรียกกงกงให้เข้ามาหาในทันที
กงกงพลางโค้งกายทำความเคารพเพื่อเว้นระยะห่างต่อฝ่าบาท
หากแต่องค์จักรพรรดิกลับรู้สึกว่าระยะทางเช่นนี้ไกลเกินไป พร้อมทั้งกล่าวออกมาด้วยความเย็นชาว่า "เข้ามาใกล้ ๆ หน่อย"
กงกงจึงขยับฝีท้าวก้าวไปข้างหน้า พลางเอาศีรษะแนบไปที่หูขององค์จักรพรรดิ เพื่อรอรับคำสั่ง
องค์จักรพรรดิจึงเอียงหน้าไปกระซิบที่ข้างหูกงกงว่า "ให้คนนำเงินตำลึงไปส่งมอบให้จวนตระกูลเซียวเสีย ใช้โอกาสนี้ลอบส่องดูด้วยว่าองค์รัชทายาทชิงหลงอยู่ที่จวนตระกูลเซียวหรือไม่"
การนำเงินไปมอบให้นั้น เป็นเพียงแค่ข้ออ้างเท่านั้น จุดประสงค์ที่แท้จริงแล้วคือการลอบสอดส่องดูว่าองค์รัชทายาทชิงหลงอยู่ในจวนตระกูลเซียวหรือไม่ต่างหาก
กงกงพลันพยักหน้ารับคำสั่งในทันที ก่อนจะกล่าวออกมาว่า "พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมจะไปจัดการให้บัดเดี๋ยวนี้"
ฝ่าบาทพลางเอ่ยออกมาด้วยท่าทีนิ่งเงียบว่า "อื้ม ไปเสีย อย่าลืมว่าเรื่องนี้มิควรเปิดเผยต่อสาธารณชน"
นั่นหมายความว่า กงกงเพียงแต่ต้องลอบยืนยันอย่างเงียบๆ ว่าชิงหลงอยู่ในจวนตระกูลเซียวหรือไม่ ทั้งยังมิอาจปล่อยให้คนในจวนตระกูลเซียวล่วงรู้ว่า การมาของกงกงในครานี้มีจุดประสงค์อื่นใด
กงกงจึงโค้งกายทำความเคารพก่อนจะกล่าวออกมาว่า "พ่ะย่ะค่ะ!"
พูดจบ กงกงพลันถอนกายจากไปในทันที
ในยามที่กงกงกำลังพากำลังคนมากมายไปที่จวนตระกูลเซียวเพื่อมอบเงินตำลึงนั้น ทั้งเซียวเฉวียนและชิงหลงต่างก็กำลังพูดคุยกันอยู่ภายในห้องโถง
เดิมทีเซียวเฉวียนอยากจะเข้าในห้องตำราเพื่อฝึกคัดลายมือ ทว่า ชิงหลงกำลังรั้งตัวเอาไว้ ทั้งยังบังคับให้เซียวเฉวียนแนะนำจากปัญหาต่าง ๆ มากมายอีกด้วย
อย่างไรก็ตามคำถามที่ชิงหลงเอ่ยถามนั้น ล้วนแต่เกี่ยวข้องกับบ้านเกิดของเซียวเฉวียนทั้งสิ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...