เว้นเสียแต่ว่า เขาจะคิดออกด้วยตัวเอง แก้ปมของเขาเอง แล้วแก้ไขความชั่วร้ายของเขา
มิฉะนั้น จะไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้
ตอนนี้ดูเหมือนว่า หลินฟ่างอาจจะสามารถนำทางอู๋จี้ไปสู่เส้นทางที่ถูกต้องได้ แต่เงื่อนไขก็คือ หลินฟ่างเองก็เต็มใจที่จะเดินเส้นทางที่ถูกต้อง
แน่นอนว่า ทั้งหมดนี้รอพูดต่อทีหลัง
เมื่อรู้ว่าทั้งสองกำลังคิดอะไรอยู่ในเวลานี้ เซียวเฉวียนก็แยกพวกเขาออกไปชั่วคราว
ขอเพียงที่พวกเขาทั้งสองไม่สร้างปัญหา เซียวเฉวียนก็สามารถอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขกับพวกเขาได้
หากพวกเขาทั้งสองกระสับกระส่ายและยังคงหาวิธีวางแผนต่อต้านเซียวเฉวียนและสร้างปัญหาให้กับจวนเซียว เซียวเฉวียนจะทำให้พวกเขาเสียใจที่ต้องอยู่บนโลกนี้อย่างแน่นอน!
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เซียวเฉวียนก็ออกจากจวนหลินไปในพริบตา
หลินฟ่างและอู๋จี้ซึ่งไม่รู้ตัวโดยสิ้นเชิง ยังคงพินิจพิเคราะห์ว่า หากพวกเขายุติไปชั่วคราว เซียวเฉวียนจะปล่อยพวกเขาไปหรือไม่?
ทั้งสองครุ่นคิดอยู่นาน แต่สุดท้ายพวกเขาก็ยังไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง
อย่างไรก็ตาม ตามที่หลินฟ่างกล่าว แม้พวกเขายุติลง แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเซียวเฉวียนจะไว้ชีวิตพวกเขาเพราะเหตุนี้ แต่ถ้าพวกเขาไม่หยุด พวกเขาจะตายเร็วขึ้นอย่างแน่นอน
อู๋จี้เคยสัมผัสวิธีการของเซียวเฉวียนและรู้ว่าเซียวเฉวียนเป็นผู้ที่ยากที่จะรับมือ เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากฟังหลินฟ่าง ละทิ้งความเกลียดชังที่เขามีต่อเซียวเฉวียนชั่วคราว
ด้วยวิธีนี้ เซียวเฉวียนเพียงการเปลี่ยนจดหมาย ซึ่งสามารถหยุดหลินฟ่างและอู๋จี้ไม่ให้กระทำที่หุนหันพลันแล่นได้อย่างง่ายดาย และนำความสงบสุขชั่วคราวมาสู่จวนเซียว
แต่ชีวิตที่สงบสุขเช่นนี้อยู่ได้เพียงสองวัน เซียวเฉวียนก็เจอกับปัญหาใหม่
มีคนในวังส่งสารมาว่า ฮ่องเต้มีพระประสงค์ให้เซียวเฉวียนเข้าวัง
เซียวเฉวียนคิดว่า ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ทำไมฮ่องเต้จึงให้เขาเข้าวังได้นะ?
ด้วยความสงสัย เซียวเฉวียนจึงเข้าไปในพระราชวังทันที
ฮ่องเต้กำลังรอเซียวเฉวียนอยู่ในตำหนักฉางอัน
เมื่อเห็นเซียวเฉวียนมา ฮ่องเต้ก็เหลือบมองเซียวเฉวียนอย่างแผ่วเบา แล้วตรัสด้วยน้ำเสียงสงบ: "ราชครูมาแล้วรึ เชิญนั่ง"
ดูเหมือนว่า ฮ่องเต้ทรงไม่สรำราญนัก เซียวเฉวียนพิจารณามองไปที่ฮ่องเต้ เซียวเฉวียนก็รู้สึกได้ว่าแม้ว่าฮ่องเต้จะดูไม่แยแส แต่เขาก็เต็มไปด้วยความในใจ
ในอดีต แม้ว่าจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นเพียงใด เมื่อใดก็ตามที่ฮ่องเต้เห็นเซียวเฉวียน ดวงพระเนตรของพระองค์ก็จะเปล่งประกาย รู้สึกเบิกบานพระทัย
เมื่อเห็นเซียวเฉวียนตอนนี้ แลดูไม่แยแส เรื่องที่ผิดปกติเช่นนี้ต้องมีเรื่องอะไรสักอย่าง
เซียวเฉวียนเลือกนั่งตามสบาย และนั่งลงโดยมุ่งความสนใจไปที่ฮ่องเต้แล้วพูดอย่างใจเย็น: "ฝ่าบาททรงเรียกข้าน้อยเข้าวัง มีเรื่องอันใดขอรับ?"
ฮ่องเต้มองดูเซียวเฉวียนอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเหยียดพระหัตถ์ยื่นจดหมายให้เซียวเฉวียน ตรัสอย่างใจเย็น: "ราชครู ลองดูนี่ก่อน"
ฮ่องเต้เคยสั่งให้ใครซักคนตรวจสอบรายละเอียดของเสวี่ยเยี่ยน ตามรายงาน เสวี่ยเยี่ยนเป็นองครักษ์ส่วนตัวของหมิงเจ๋อ
ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุ เสวี่ยเยี่ยนไม่เคยปรากฏตัวข้างๆ หมิงเจ๋อ และราชวงศ์ซินเจียงก็ไม่รู้ที่อยู่ของเสวี่ยเยี่ยน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ไม่มีใครในราชวงศ์ซินเจียงรู้ว่า ตอนนี้เสวี่ยเยี่ยนอยู่ในเมืองหลวงของต้าเว่ย ซึ่งซ่อนตัวอยู่ในจวนเซียว
นอกเหนือจากนี้ ไม่พบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเสวี่ยเยี่ยน
ฮ่องเต้ทรงทราบอย่างชัดเจนถึงความสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์แห่งซินเจียงกับสมาชิกของราชวงศ์
องครักษ์ส่วนตัวของหมิงเจ๋อปรากฏตัวในจวนเซียว และสิ่งเดียวที่ฮ่องเต้คิดได้ก็คือ หมิงเจ๋อมอบเสวี่ยเยี่ยนให้กับองค์หญิงต้าถง
หมิงเจ๋อรักองค์หญิงต้าถงมาก ตอนองค์หญิงต้าถงมาที่ต้าเว่ยเป็นครั้งแรก ฮ่องเต้ก็ได้ทรงทราบ
ดังนั้นฮ่องเต้จึงรู้สึกว่าเป็นไปได้มากที่หมิงเจ๋อจะทำเช่นนี้เพื่อปกป้ององค์หญิงต้าถง
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ฮ่องเต้ประหลาดใจคือ ในอดีตเขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเสวี่ยเยี่ยนเลย ไม่ต้องพูดถึงการพบนางเลย
ฮ่องเต้เพิ่งทราบถึงการดำรงอยู่ของเสวี่ยเยี่ยนเมื่อไม่นานนี้
และตามรายงานของสายลับ พวกเขาไม่เคยเห็นเสวี่ยเยี่ยนปรากฏตัวในจวนเซียวมาก่อน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง การที่เสวี่ยเยี่ยนอยู่ในจวนเซียวนั้นไม่นาน ตามการคาดเดาของสายลับ อย่างมากก็เพียงหนึ่งหรือสองเดือนเท่านั้น และมีแนวโน้มว่าจะไม่ถึงหนึ่งหรือสองเดือนด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตาม เมื่อองค์หญิงต้าถงถูกสังหารหมู่ในจวนเซียว เธอได้จากไปแล้ว
เหตุใด เสวี่ยเยี่ยนจึงไม่ปรากฏตัวในจวนเซียวตั้งแต่แรก ทำไมถึงมาปรากฏตัวที่จวนเซียวเป็นเวลานาน เหตุใดจึงมาปรากฏตัวในเวลานี้?
มีรายงานด้วยว่า เสวี่ยเยี่ยนกำลังแลกเลือด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถึงตอน139 อ่านต่อไม่ได้ต้องทำอย่างไรครับ...
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...