พวกเขาไม่ควรทำเช่นนี้ พวกเขาไม่ควรแม้แต่จะแตะต้องหยางอวี้หวนที่ตายไปแล้ว!
ชีวิตของหยางอวี้หวนนั้นยากลำบากมากอยู่แล้ว และทุกคนในเมืองหลวงก็รู้ดีว่านางเสียชีวิตอย่างไร
ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ กลับใช้ความตายเพื่อต่อต้าน เซียวเฉวียนโดยไม่ละเว้นแม้แต่ศพ และยังแต่งเรื่องโกหกที่ไร้สาระเช่นนี้ขึ้นมาอีกด้วย
เซียวเฉวียนตะโกนเย็นชาว่า "เฉวียนอี!"
เฉวียนอีได้ยินเสียงแล้วออกมา พูดอย่างเคารพว่า "นายท่าน ฝ่าบาทอยู่นี่!"
เซียวเฉวียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เจ้ารีบไปสืบหาตัวคนที่แพร่กระจายข่าวลือเสีย!"
เฉวียนอีตอบรับว่า "ขอรับ! นายท่าน!"
เมื่อ เฉวียนอีกำลังจะหันหลังกลับเพื่อจากเซียวเฉวียนก็เสริมว่า "เมื่อพบตัวผู้อยู่เบื้องหลังแล้ว ไม่ต้องขออนุญาตข้า ไม่ว่าใครก็ตาม จงประหารชีวิตเขาทันที!"
จับโจรก็ต้องจับหัวหน้า
เซียวเฉวียนต้องการจัดการกับคนที่วางแผนและดำเนินการอยู่เบื้องหลัง
เห็นคนสกปรกเช่นนี้ เซียวเฉวียนก็รังเกียจ!
"ไม่ต้องไปแล้ว คนของข้าจับมาแล้ว!"
ในเวลานี้ เงาของเจี้ยนจง ก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงเย็นชา
จากนั้นเขาก็เหวี่ยงมือซ้ายและมือขวาออกอย่างรุนแรง โยนทั้งสองคนลงกับพื้นอย่างรุนแรง
ทั้งสองคนถูกโยนลงอย่างเจ็บปวด และอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาว่า "อึก!"
เมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาคือ เซียวเฉวียนพวกเขาก็กลัวทันที และรีบคุกเข่าลงพร้อมกับขอร้องว่า "ท่านใต้เท้าเซียว ได้โปรดยกโทษให้! ท่านใต้เท้าเซียว ได้โปรดยกโทษให้ด้วย!"
เซียวเฉวียนยังไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองคนก็รีบขอร้องแล้ว แสดงให้เห็นว่าพวกเขาหวาดกลัวเพียงใด
เซียวเฉวียนมองดูทั้งสองคนอย่างสูงส่ง พวกเขามีจมูกและตาบวม และมุมปากของพวกเขายังมีรอยเลือดที่ยังแห้งไม่สนิท
เห็นได้ชัดว่า เจี้ยนจงได้ทุบตีพวกเขาอย่างหนัก
แม้แต่เสียงขอร้องของพวกเขาก็สั่นสะท้าน แสดงให้เห็นว่าพวกเขากลัวและรู้ว่าสถานการณ์ของพวกเขาไม่สู้ดีนัก
ทั้งเมืองหลวงต่างรู้ดีว่า เซียวเฉวียนเป็นคนที่มีนิสัยแค้นฝังหุ่น พวกเขาแพร่กระจายข่าวลือและทำให้ เซียวเฉวียนเสื่อมเสีย เมื่อตกอยู่ในมือของ เซียวเฉวียนเป็นไปไม่ได้ที่ เซียวเฉวียนจะปล่อยพวกเขาไป
การขอร้องของพวกเขาเป็นเพียงสัญชาตญาณของมนุษย์ พวกเขารู้ว่าพวกเขาตายแน่แล้ว
ฮือ ๆ ๆ
ช่างโชคร้ายอะไรเช่นนี้ หนึ่งในนั้นคือคนที่บังเอิญเห็น เซียวเฉวียน เดินออกมาจากตำหนักของเม่ยซี
เรื่องนั้นไม่มีใครค้นพบว่าเขาเป็นคนทำ
แต่ทำไมคราวนี้ ข่าวลือออกมาได้ไม่นาน ก็ถูกเจี้ยนจงจับได้?
หรือวันนี้เขาไม่ได้ดูปฏิทินจันทรคติ?
เมื่อได้ยินความคิดของพวกเขา เจี้ยนจงก็เย็นชาและพูดว่า "ข้าจะบอกให้พวกเจ้าตายอย่างเข้าใจ ข้าได้ยินข่าวลือแล้ว จึงออกไปหาคนแพร่กระจายข่าวลือ แม้ว่าจะอยู่ในทะเลคน แต่ก็ยังมีวิธีของข้า"
ความสามารถในการฟังเสียงในใจของเจี้ยนจง ในเวลาที่ถึงขีดสุด เพียงแค่มองเข้าไปในดวงตาของคนคนหนึ่ง ก็รู้ว่าใครกันแน่
เมื่อได้ยินคำพูดของเจี้ยนจง ทั้งสองคนก็ตกใจและเบิกตากว้าง ใจของพวกเขาก็คร่ำครวญอย่างไม่หยุดยั้ง คราวนี้โชคร้ายสุดๆ เจอคนอย่าง เจี้ยนจงที่มีพลังเหนือมนุษย์ ไม่เพียงถูกเขาจับตามองเท่านั้น แต่ยังถูกทุบตีอย่างหนัก หลังจากนั้นยังถูกเขาลากมาต่อหน้า เซียวเฉวียนเพื่อเผชิญกับการสอบสวนของเซียวเฉวียน
ในสายตาของพวกเขา เจี้ยนจงน่ากลัวแน่นอน แต่เซียวเฉวียนน่ากลัวยิ่งกว่า เจี้ยนจง
ความโหดเหี้ยมของ เซียวเฉวียนนั้นโด่งดังไปทั่วเมืองหลวง
เมื่อเห็น เซียวเฉวียนเงียบไปนาน หัวใจของทั้งสองก็ยิ่งว่างเปล่า
พวกเขาแอบยกเปลือกตาขึ้น อยากจะแอบดู เซียวเฉวียนว่าอารมณ์เป็นอย่างไร แต่กลับต้องพบกับสายตาที่เย็นชาของ เซียวเฉวียน
ทำให้พวกเขาตัวสั่นไปทั้งตัว และรีบเก็บสายตากลับคืนมา ร่างกายสั่นเทา เสียงสั่นเครือว่า "ใต้เท้าเซียว ได้โปรดยกโทษให้! ท่านใต้เท้าเซียวได้โปรดยกโทษให้ด้วย!"
เซียวเฉวียนเย็นชาและกล่าวว่า "ถ้าข้าไม่ยกโทษล่ะ?"
ทั้งสองคนตกตะลึงเมื่อได้ยิน จากนั้นร่างกายก็สั่นเทา ไม่รู้จะตอบ เซียวเฉวียนอย่างไร
พวกเขาอยู่ในมือของ เซียวเฉวียนถ้า เซียวเฉวียนบอกว่าจะไม่ยกโทษให้ พวกเขาก็ไม่มีทางใดเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซูเปอร์ลูกเขย
ถ้าแต่งเรื่องแบบนี้ไม่ต้องแต่งเลยจะดีกว่าไม่มีความคิดสมัยใหม่เลยถ้าตัวเอกแบบนี้ก็สมที่คนเป็นพ่อเป็นแม่ทัพพาลูกน้องทั้งกองทัพไปตาย...
มีเรื่องนี้ที่ตัวเอกเป็นเหมือนขยะสังคมทั้งที่ทลุมิติมากเกิด...
ไอ้คนแต่งมันปัญญาอ่อนหารือเปล่า...
มันสมควจไหมที่เอาเลือดเขามาติดต่อวิณยาณไม่มีเหตัผลที่จะทำอย่างนี้เหมือนมันไม่มีอะไรทำทำไมไม่คิดเอาวิธีช่วยลูกเมียมันจะมีประโยชน์กว่า...
เรื่องนี้ตัวเอกเหมือนควายเหมือนหมาหมามาก...
ไม่สมควรเป็นชุปเปอร์ลูกเขยน่าเป็นลูกเขยะจริงๆ...
เป็นคนที่ไม่มีสำมาคาระวะเหมือนไพร่น่ารังเกลียดไม่น่าเอามาเป็นตัวเอก...
บางครั้งเชียวเฉวียนเล่นเหมือนเด็กไม่มีความน่านับถือไม่น่าเอามาเป็นตัวเอกน่าให้เป็นคนชั้นตำ่มาก็กว่า...
แล้วมันสั่งให้ลูกน้องตอบโต้คนที่เข้ามาหาเรื่องเอาไว้ล่วงหน้าไม่ได้เหรอ กฎของนิยายเรื่องนี้มันบ้าๆ อยู่นะ แบบนี้ให้ผู้อารักขาเฝ้าบ้าน ถ้าเจ้านายไม่อยู่ โจรก็เดินเข้าไปเอาของได้สบายเลยสิ เพราะผู้อารักขาไม่มีนาย ทำอะไรโจรก็ไม่ได้...
ไหนบอกรักลูกน้องหนักหนา เด็กมันอยากจะเข้าไปเป็นสนมก็จะปล่อยให้เข้าไปงั้นเหรอ ตัวเอกเรื่องนี้มันยังไง พิมพ์ด่านะ แต่ก็อ่าน 55555...